Het is altijd moeilijk om van een fijn mens afscheid te nemen. We hebben Kees altijd bewonderd om zijn optimisme, zijn humor en de manier waarmee hij met zijn ziekte omging. Ik ben hem dankbaar, om de tijd, die we samen in het bestuur van de WSV Schardam, door hebben gemaakt. Ook was hij, in de haven en bij de werkzaamheden, een gezellige buur.
We wensen je vrouw en je kinderen veel sterkte bij het verwerken van jouw verlies.
Wil en Henk Frijters

Lieve Kees, door de vriendschap met je moeder ken ik jou al je hele leven.
Ik heb jou zien opgroeien van een
zorgzame zoon tot zorgzame man en vader.
Je was een drukke man met je werk en je hobby s en je genoot vooral van je mooie boot.
Je zeilt nu alleen verder en laat een enorm verlies achter voor iedereen die van je hield.
En daarom wens ik Gundula, River enTalitha heel veel sterkte toe, maar vergeten doen wij je nooit
Coby

Kees en ik hebben een lang gezamenlijk professioneel verleden. Dit begon toen hij tijdens onze studie Scheepsbouwkunde als jongerejaars student in zijn derde jaar mijn tekentafel werkplek op de TH (nu TU) Delft overnam om zijn scheepsontwerp voor een visserschip te maken nadat ik mijn scheepsontwerp had voltooid. Dat moet in ongeveer 1981-1982 geweest zijn, dus dat is nu 40 jaar geleden. Daarna kwamen we elkaar jaren later weer tegen toen hij voor V&W/DGG in de VM afdeling ging werken toen wij in VV werkten. Dit contact werd intensiever toen hij binnen de Europese Commissie in mijn afdeling aldaar ging werken. Hij maakte toen niet alleen vele keren deel uit van ‘mijn’ EC delegatie in Londen - waar ik gestationeerd was als vaste vertegenwoordiger van de Commissie bij IMO - maar we gingen elke keer dat ik in Brussel was (5-6x per jaar) met Eise Mulder uit eten met langdurig borrelen achteraf op Place Jordain. Hij heeft mij daarmee mijn meest plezierige ervaringen en dus herinneringen aan Brussel gegeven. In die periode begon zijn darmkanker en mijn bezorgdheid dat dit niet meer goed zou komen. Gelukkig heeft hij hiermee nog een lange tijd kunnen leven en daardoor zijn familie, vrienden en collega's zoals mij nog veel meer goede herinneringen gegeven.

We missen in Kees een zeer betrokken en zeer gewaardeerd lid van de watersport vereniging Schardam. Hij was sinds 1987 lid en voor een flink aantal jaren penningmeester van de vereniging. Het zal vreemd zijn om Jelle te zien zitten op de Persis zonder Kees. Wij zijn in gedachten bij zijn vrouw en gezin, en wensen haar en de kinderen veel sterkte. Wij zullen Kees in onze herinnering levendig houden.
Het bestuur van WSV Schardam, namens deze
George Postma
(voorzitter)

Lieve Kees,
Ik wend mij toch maar tot jou EN tot je vriend Jelle, met wie jij al zo'n lange relatie had, met name door samen zoveel jaren een boot te hebben. Wij hebben meerdere weekends 'samen op' varend doorgebracht en waarbij het borreltje nooit ontbrak. Wat heb ik een bewondering voor hoe jij jouw ziekte met opgeheven hoofd hebt gedragen, ondertussen gewoon doorgaand met zeilen en varen en genietend van de Crabberclub; de laatste jaren trots op je mooie 'grote' crabber, de pilot cutter Persis. Ook dit jaar in augustus nog, in Hindeloopen. Ongelooflijk dat dit nu dus onze laatste ontmoeting was! Ik zal je missen..... Dag mooi mens. Vaar wel!
In licht en liefde,
Anne

Wat een droevig bericht, ik kan me nog goed herinneren het allereerste moment dat ik Kees tegenkwam in de tussenhal bij de koffieautomaat op de 1ste verdieping tussen J en Mi in het oude DGSM gebouw, het moet zo rond 1988 zijn geweest want wij kwamen destijds tegelijkertijd binnen. Kees had een zeer hoge zwarte krullenkop, mijn blonde was al tanende. We hebben beide een achtergrond in Noord Holland, ook met zeilen op de Zuiderzee, na mijn vertrek van het ministerie naar IMO in 2013 bleven we altijd in goed contact en spraken we elkaar wat langer tijdens bijeenkomsten van MSC, MEPC, Council en Assembly . Dat was zeker ook het geval de afgelopen 5 jaren nadat ik zelf mijn zuster verloor door die verschrikkelijke ziekte. Ik wens de nabestaanden, geliefden en familie veel sterkte toe met het verwerken van dit grote verlies.

Kees was altijd zeer toegewijd.
Jan de Boer - IMO Londen

Hoi Kees,
We hebben elkaar lang niet gesproken, maar ik heb nog fijne herinneringen aan de tijd we als buurjongens met elkaar, en met je broer Marco, omgingen.
Kan me ook nog herinneren dat ik vaak logeerde bij jullie. We waren dan vooral veel met muziek bezig, een bandrecorder, en met de treinen bij jullie op zolder.
Ik heb ook een onwijs mooie tijd gehad in de tijd dat ik, samen met mijn vader en jou op fietsvakantie gingen in Nederland. Onwijs gelachen met elkaar. Ik heb het er nog regelmatig over.
Je bent veel te jong overleden. Wat een lange en oneerlijke strijd heb je moeten leveren.

Ik wens Gundula, River, Thalita maar ook buurvrouw Gré en Marco heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.

Groet, Jan de Vries (zoon van Gauke en Roellie)