Zo dichtbij, vroeger mee in de klas gezeten, zwemmen bij Zwepho, samen gedanst bij Verbiest en nu ben je er niet meer. Zo onrechtvaardig. Rust zacht Judith

Beste familie,
Ik kende Judith van de brouwerij.
Altijd recht door zee en met een lach.
Problemen samen oplossen.
Sterkte met dit verlies.
Arno Reimert
Pentair Südmo

Lieve familie,
Wat een triest bericht.
Judith en ik hebben elkaar ontmoet op de brouwerij waar we veel projecten met plezier samen hebben gedaan.
Ik wens jullie heel veel sterkte in de komende moeilijke periode.
Rob Keultjes Pentair Haffmans

Dit maakt woorden over corona, zakelijke discussies, materiele zaken en zwarte pieten even onhoorbaar. We hebben samen bij Cordis en Philips gewerkt; kenden elkaar op afstand. Jouw overlijden reflecteert weer even de werkelijkheid, vergankelijkheid en de onredelijkheid van het leven. #RIP

Lieve Judith,
Ik begin maar met mijn allereerste herinnering aan jou, dat was toen ik je heb ontmoet. Het was op de brouwerij, ik weet het nog goed. Je kwam bij mij op sollicitatiegesprek voor de functie van Technisch Projectleider, waarbij je verscheen in een heel mooi broekpak. Je vertelde dat je bij Philips had gewerkt en in dat bedrijf had ik zelf destijds ook tijdje rondgelopen. De eerste gedachtes die bij mij opkwamen was of jij je wel thuis zou voelen bij Heineken en de plek die we jou daar te bieden hadden.
Echter, in het gesprek kwam al heel gauw de echte Judith naar boven, een best wel stoere vrouw, die zich in de techniek en een mannen-omgeving prima staande had weten te houden. Je was daarnaast heel vrolijk, optimistisch en nuchter van aard. Je vertelde vol enthousiasme over de projecten die je al had gedaan, tot in China aan toe. Het klikte direct tussen jou en mij en niet veel later startte je bij het projectenbureau in de brouwerij Zoeterwoude, waar je tot aan je uitval door ziekte vorig jaar juni nog hebt gewerkt.
Binnen het projectenbureau was je als collega een aanwinst. Als eerste vrouwelijke projectleider was het wel even wennen voor de uitsluitend mannelijke engineers en collega-projectleiders, maar de samenwerking verliep direct vanaf het begin erg goed. Dit kwam mede omdat de vrolijkheid, de gulle lach en openheid van jou een ontwapenend effect hadden op alle collega's. Je kon het dan ook heel snel met iedereen goed vinden en je had je al snel een mooi plekje binnen het projectenbureau verworven. Voor mij was het heerlijk om te zien hoe alleen al door je aanwezigheid de sfeer in de groep net iets vrolijker en luchtiger was dan voorheen.
Je nam me in vertouwen en uit de vele gesprekken die we samen hebben gehad bleek ook dat je het prima naar je zin had en dat je met plezier naar het werk ging en dat was fijn om te horen. we hebben in al die jaren ook veel emoties met elkaar gedeeld.
Ik ben je dankbaar voor alle mooie herinneringen die je ons hebt gegeven, de mooie verhalen over je belevenissen met je gezinnetje waarbij je dan altijd straalde als je daarover vertelde.
Je zo typerende schaterlach zal ik nooit vergeten,
Bas

Ik leerde Judith kennen op haar eerste dag bij ADSE, in gesprek met onze HRM-er Patricia. Ik weet niet wat die al besproken hadden, maar Judith had zich nog niet voorgesteld of het was al een dolle boel. Ik meen me te herinneren dat ik haar gekscherend vroeg wat stofzuigers met vliegtuigen te maken hebben oid. Maakte niet uit, want ze zette me met een brede lach direct weer terug in mijn mand. En zo is het gebleven, ook al hebben we ook gewoon serieuze gesprekken gehad. Meestal gewoon onder het werk, maar ook wel apart. Ik was onder de indruk van haar aanpak en doelgerichtheid en dat op een bijna altijd vrolijke manier. Ook wel eens verontwaardigd als iets naar haar inzicht niet fair verliep. We hebben nog een tijd samen opgetrokken bij het werven van opdrachten buiten de reguliere markt van ADSE en dat was echt erg leuk. Het was geweldig om mee te maken hoe Judith kon luisteren en analyseren en een (ook voor haar) nieuw verhaal kon vertellen aan volstrekt vreemde mensen die dan aan haar lippen hingen. Wat hadden we een lol nadien!
Toen Judith aangaf dat ze naar Heineken ging heb ik haar dat op mijn manier uit haar hoofd proberen te praten, zij het niet al te serieus. Maar we hebben het haar als collega's wel heel duidelijk gemaakt dat we dit erg jammer vonden.
Begin september nam Judith weer contact met me op. Mijn telefoon herkende haar eerder dan ik zelf. Ik vroeg meteen plagerig of ze weer terug wilde komen bij ADSE en daar volgde gewoon een leuk gesprek uit met ouwe koeien uit de sloot enzo. Zomaar vertelde ze toen "ik ben ziek". En toen het hele verhaal. Wat een gruwelijke tegenstelling tussen deel 1 en 2 van het gesprek. Ze vertelde dat ze nog hoop had op een nieuwe behandeling als ze daarvoor in aanmerking kwam. We besloten dat het een fijn gesprek was en ik bood haar mijn meeleven en gebed aan. Onderweg naar huis bedacht ik wat ik haar had aangedaan met dit veel te lange gesprek en realiseerde me opeens dat ze wellicht een afscheidsronde aan het bellen was. Waar haal je zoveel moed vandaan! Ik ben ontroerd, maar met een glimlach!

Hans, Sanneke, Thomas, heel veel sterkte met het verlies van jullie vrouw en moeder Judith en met de weg die nu voor jullie ligt.

Lieve familie,

Wat ontzettend verdrietig dit nieuws over Judith. Ik heb een aantal jaar samengewerkt met Judith bij Heineken. Wat een fijne en lieve vrouw. Verschrikkelijk voor jullie, het gemis van zo’n mooie en sterke vrouw.
Heel veel sterkte.
Gerrianne Veenstra