Lieve Charlotte en familie, ik wil jullie heel veel sterkte toewensen met dit verlies.
Ik hoop dat naast het verdriet de mooie herinneringen een vorm van rust bieden.
Sterke, Pim

Lieve Joyce,
We kennen elkaar natuurlijk via je zus alweer bijna 50 jaar... Maar ik ken je natuurlijk ook van het wekelijkse stappen in Nijmegen (jaren 80), vakantie in Argeles-sur-mer waar jij gillend naast mij stond als ik je zus(jes) probeerde te laten schrikken, van je logeerpartij in Apeldoorn, en de vele feesten en partijen. De laatste keer dat ik je sprak was bij Eveline. Je had het zichtbaar zwaar. We deelden ons leed maar ik hoorde je geen moment klagen. Een echte bikkel!! ik heb veel goede en vooral erg leuke herinneringen aan je.
Gert, Ton, Charlotte en Kim wens ik veel sterkte de komende tijd. Koester de mooie herinneringen, ze zijn er genoeg.
X Godfried

Er zijn een heleboel mensen mijn leven in en uit komen wandelen.
Alleen de bijzondere mensen hebben voetstappen achtergelaten.
Jij Joyce bent er daar een van.
Altijd interesse in de medemens.
En altijd sterk, positief en krachtig.
Een laatste knuffel zit er helaas niet in.
Die hou je van mij tegoed.
Het was een groot voorrecht je te kennen.
Bedankt dat je er was.

Ik wens Gert, Ton, Charlotte, Bram en Kim veel sterke toe de komende tijd met het verwerken van dit verlies.
Laat tranen gerust rollen.
Want achter iedere traan zit een mooie herinnering.

Gert en kinderen, Ik wens jullie veel sterkte met het verlies van zo'n lieve en meelevende vrouw.
Altijd had ze een luisterend oor en cijferde ze zichzelf weg als het ging om een ander .
We zullen ze missen bij het wandelen, en wat fijn dat ik ze heb gekend.

Beste Gert, Ton, Charlotte, Bram en Kim. Graag condoleer ik jullie met het overlijden van Joyce en wens ik jullie morgen maar zeker ook de komende tijd veel sterkte toe. Hilde Klomp, vriendin van Ad en Chantal

Lieve Joyce,
Wat gaan we jou missen! Jouw hartelijkheid, aandacht en passie.
We wensen Ger en de kinderen heel veel sterkte.

Wij zijn al vriendinnen vanaf de middelbare school; samen met Astrid op het Dominicus en later -als studenten- veel uitgaan in Nijmegen. We zijn nog samen op vakantie geweest, een keer liftend naar haar ouders in Zuid Frankrijk en een keer met de tent naar Friesland; Samen op pad, veel lachen! Toen ben ik naar Amsterdam verhuisd en bleef Joyce in Nijmegen. We bleven elkaar opzoeken -in Nijmegen- als ik op bezoek was bij mijn ouders of in Amsterdam als jullie zin hadden in een dagje Amsterdam. Toen allebei een druk gezin met 3 kids, waardoor we elkaar een tijd uit het oog verloren. Toen ik Astrid weer sprak, vroeg ik of Joyce ook kwam. Ik wist niet dat Joyce toen al ziek was en schrok ervan. Sindsdien ben ik regelmatig op bezoek geweest op de Groesbeeksedwarsweg; Ik bewonderde haar levenskracht en oprechte interesse in de ander; altijd wilde ze weten hoe het was en uitwisselen hoe het met onze kinderen ging stond vast op de agenda. We genoten van in het zonnetje ziten in de prachtige bloementuin achter het huis. Joyce was altijd optimistisch, daarmee gaf ze mij -ondanks dat ze zelf ziek was- veel kracht. Ik zal haar missen als bijzondere en lieve vriendin!