Lieve Jeroen,

Een week voor je plotselinge overlijden spraken we elkaar via de telefoon. De spartelvijver in het Westerpark moest open. We zaten in een hittegolf en er moest verkoeling komen voor de Westerparkbewoners. Alleen, het zat niet mee vanwege de corona maatregelen. Het was vroeg in de ochtend. Je stond op de camping vlakbij de IJssel. Je gezin was nog diep in slaap. Je rookte een sigaretje en vertelde opgetogen dat het je gelukt was om de spartelvijver toch te openen zodat de kinderen van Westerpark er lekker konden gaan plonsen. Ik was zo trots op jou. Lieve Jeroen, dat is waarom we jou zo gaan missen: je tomeloze inzet voor de buurtbewoners van West. Je regelde het gewoon. Rust zacht.

Je fractiegenoot van de PvdA West,
Natasja van der Geest

Lieve Jeroen,
Ik weet niet wat ik schrijven moet hier, waar moet ik beginnen?
We waren gappies op het eerste gezicht. 23 jaar geleden. Dat jij er niet meer bent maakt vreselijk veel emoties bij mij los, maar die wist je ook los te maken toen je er nog was. We hebben heel veel leuke, gekke, bizarre en soms ook irritante avonturen beleefd. Al die herinneringen blijven bij mij in mijn hart. Ik zal ze blijven herhalen voor jouw kinderen en Caroline en je familie.
Als je me zag gilde je over een hele menigte heen: POFFERTJES POREEEEEEMMMMMMM. Een groet die ik altijd beantwoordde met HEEEEEE PANNEKOEKKKKKKKKK. Een stevige omhelsing van meerdere minuten volge standaard.
Ik mis je vreselijk lieve, vrolijke, dwarse, eigenzinnige, grappige, slimme lastpak die je was.
Rust zacht lieve Brother From Another Mother!
Kussen Amrita - je poffertjes porem