Herinneren is een vorm van ontmoeten…

“Tante Jen” was de Oma die mijn zusje en ik als kind in de biologische familie niet hadden.Na de verhuizing vanuit Purmerend naar Apeldoorn.Kwamen we er steeds vaker gezellig “Rummikuben”of “Stap op”en met het playmobil spelen wat ze op zolder had.En logeren deden we ook wel.(thuis hadden we toen niet zo veel)Gezellig onder mekkaar delen over onze belevenissen en de wonderen van de Heere.Nu als ik terug kijk was ze een lieve zachte persoonlijkheid met een luisterend oor en een prachtige nuchterheid.Tante Jen,de Oma deel van mijn Jeugd en mijn Geloofsleven zul je blijven.

Het nieuwe jaar heeft zijn eerste week al gehad. met kerst bij het graf gestaan maar.....vond er niks.
vandaag in ons eigen huis kwam ik u overal tegen, De foto in mijn hobby kamer, het kettinkje in de kast, een opscheplepel op de tafel en de kaart met een kaars op mijn theetafel.
ik bedoel te zeggen: het is goed en er zijn veel herinneringen en ik koester ze. liefs je Dochter Ria

Eerste Kerst zonder onze moeder, zal raar zijn. Niet eerste kerstdag s'morgens op de koffie in de Berghorst, niet oudejaarsdag even langs voor oliebollen, toch was het goed zo. Er is al weer zoveel gebeurt sinds April.
Liefs Gerrie

Hierbij willen wij ons oprechte medeleven betuigen bij het verlies van jullie lieve, warme en hartelijke moeder, oma en overgrootmoeder. Voor ons was zij eerst Buurvrouw Kinkel, maar toen Jan en Anneke voor onze kinderen gingen zorgen, als ik aan het werk was, werd zij Oma Kinkel. En zo'n Oma .... had ik zelf wel willen hebben! Wij wensen jullie allen heel veel sterkte met dit grote verlies, maar hoop bij elke traan een glimlach .... een glimlach om een mooie en waardevolle herinnering aan Oma Kinkel.
Kees en Rita - Rico en Samantha - Ashanti

Unsere Gedanken gehen gerne an eine schöne Zeit mit Tante Jen zurück. Einen besonders tiefen Eindruck habe ich an eine Zeit, in der auch sie grosse Trauer empfunden hat und doch so liebevoll getröstet hat. Auch Franz war sehr angetan von ihrer Liebe und Zuneigung, die sie ihm entgegen brachte.
Unsere Gedanken sind bei der Familie.
Franz, Iris und Kinder

Wat vond ik u toch altijd een lieve hartelijke vrouw!
We hebben elkaar de laatste jaren niet meer gezien of gesproken, maar het gaat u goed daarboven!

Heel veel sterkte voor iedereen!

Wat een mooie en dierbare herinneringen hebben wij aan de bezoekjes die wij aan tante Jen brachten. Altijd stond de koffie klaar en zonder eten kwamen we niet weg.
Maar de dierbaarste herinneringen hebben we aan de fijne gesprekken. We deelden dezelfde geestelijke band die ons bond met elkaar en met onze hemelse Vader.
Wat verlangde u , vooral de laatste tijd ernaar om bij Hem te mogen zijn om Hem voor eeuwig te danken voor Zijn liefde en trouw die dagelijks u omringde.!
We wensen de familie heel veel sterkte met het gemis van moeder, schoonmoeder , oma , omi, of zuster , Voor ons, onze geestelijke zuster tante Jen.
Hartelijke groeten van Hans en Nel Aalders

Een herinnering het zijn er zovele.
Ik kwam vanaf mijn jeugd al in Bilderdam.Toen was het tante Jen of het vrouwtje met de klomp.
De zorgzaamheid voor een ieder wanneer je ook kwam binnen lopen ze had altijd wel iets koffie, thee,limonade,koek.En kwam je tijdens het eten dan zou ze nog haar eigen bord afstaan zodat je ook iets had.
De uitstraling, haar lach, haar zorzaamheid,haar luisterend oor,haar geduld,haar verdraagzaamheid het is teveel om op te noemen
We noemen vaak het goede maar ik weet ze had ook haar eigenschappen en karakter maar dat woog niet op tegen hetgeen ze uitstraalde aan de buitenwereld.
Voor mij gingen de jaren voorbij en het werd daarna ook wel"Moe Kinkel".
Wat mij nu vooral bezighoud is dat ik haar op 7 april , voor de lockdown, samen met mijn vader nog heb mogen bezoeken.Hiervoor was het negen jaar geleden in een restaurant op de verjaardag van Anneke.
Wij kwamen binnen ze zat te eten en wij begroette haar en het eerste wat ze zij "moeten jullie niet eten".Haar eigenschappen zijn gebleven tot het eind.
Tijdens het eten ging ze los zoals we haar kennen op de praatstoel en het verveelde nooit je ging op de punt van je stoel zitten en je moest uitkijken dat je er niet vanaf viel.
Het was een fijne herinnering van geweldige vrouw .
We wensen alle familieleden veel sterkte.

Groet Gijsbert ,Marzena,Lilianna Houten