Marisca,
wat ben ik vanochtend geschrokken van het bericht van het overlijden van je partner Jan.
Ik heb hem niet persoonlijk gekend.
Ik heb hier eigenlijk geen woorden voor.
Je hebt papa al te vroeg verloren en nu je levenspartner.
Ik wil met dit berichtje jou, je kinderen, verdere familie maar ook met name mama, want zij draagt jouw verdriet ook mee, heel veel sterkte en kracht toewensen voor de komende tijd.
Ria Moraal

De eerste jaren van onze jaarclub "Bottom's Up" uit 1974 zijn wij intensief met elkaar opgetrokken. Jij maakte daar altijd op een hele plezierige manier deel vanuit. Helaas zijn we elkaar daarna uit het oog verloren, maar onlangs, na ruim 40 jaar, een reünie gehad.
Jouw persoonlijkheid was in al die jaren niet veranderd. Hoe mooi was het om elkaar daar weer te spreken.
En nu, nooit meer samen. Verschrikkelijk en wat erg is dit voor je naasten. Jullie wens ik veel sterkte toe met dit grote verlies.
Je jaarclubgenoot Peter

In de krant van vandaag lees ik tot mijn schrik dat Jan is overleden. Hij was in de 12 jaren die ik in Westerbork woonde onze huisarts. Ik herinner me hem als een huisarts die dichtbij zijn mensen stond, altijd bereid om mee te denken, vaak met de nodige dosis humor. Een huisarts die mens met de mensen was en zelfs buiten 'kantooruren' bereikbaar als het nodig was. In de periode dat hij probeerde te stoppen met roken had hij een sigaret binnen handbereik, zodat hij er even aan kon ruiken als hij grote zucht had er eentje op te steken. Dat tekent hem, hij liet zich zien zoals hij was, ook gewoon een mens met zwakheden, nooit uit de hoogte, altijd naast je staan. Dat heb ik altijd erg in hem gewaardeerd.
Ik wens dochter Famke en andere familie heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Jeanine

Groot is de verslagenheid die achterblijft. Mijn lieve collega Jan..
Ik mocht dertien jaar lang genieten van jouw humor en tomeloze betrokkenheid. Nooit wat het jou teveel om stil te staan bij een ander en hem of haar met raad en daad bij te staan. Je zag het niet uitsluitend als plicht die je uitvoerde als medicus maar voornamelijk als mens. Wat heb ik ongelofelijk van jouw aanwezigheid genoten en wat word je nu al gemist.
Woorden schieten tekort.
Liefs je collega Carlijn