Voor Jonas, een foto van je opa en oma toen ze trouwden, nog geen jaar later kwam Jan. Je kunt wel zien van wie Jan de sportiviteit heeft. Wat een overeenkomsten tussen vader en zoon.

Lieve Jonas,

Ik heb ook een tekening voor jouw papa gemaakt.

Lieske

Lieve broer, lieve Sil en Jonas. Ik ben zo blij dat jullie nog bij ons trouwen zijn geweest, dat is nu alweer 3 maanden geleden. Gelukkig heb ik di herinneringen nog. Jullie hebben ons zelfs nog opgezocht tijdens onze huwelijksreis. Van vertrek in een Kever (uiteraard alleen maar voor de foto) tot het bezoek aan Jaap in Amerika. We hebben alle weertypes meegemaakt, prachtig herfstweer in Parijs, vanaf daar richting Amerika waar we eerst zonnig weer hadden. In Canada lag een dik pak sneeuw. Gezamelijke vrienden van vroeger. Snowy was gek op Jonas en gek op jou. Iedereen was altijd gek op jou. Als ik en Barbara weer daar op bezoek gaan zullen we op al deze plekken een steentje neerleggen als herinnering aan die keer dat we nog compleet waren. Wat wordt jij gemist...

Eerst in een klein tentje , toen in een grotere tent en zelfs een keer met een campertje. Dat was wel heel luxe en we hadden pas net ons rijbewijs. We maakten veel indruk op de meiden en jouw knappe kop droeg daar ook aan bij. Ik wilde wel maar op mij kwamen ze niet zo af als op jou. Jij vond de aandacht wel leuk maar kwam dan toch niet echt los. Jij was bepaald geen meidengek. Jij geloofde in echte liefde en daar wilde je heel braaf op wachten. Ergens is dat ook redelijk gelukt, jij moest Syl tegenkomen en toen was het goed raak. De laatste jaren spraken we verlangend over onze kampeertijd en zo half hadden we afgesproken voor ons 50ste nog een keer samen in ons oude tentje op stap te gaan voordat we alleen nog maar met een rollator konden lopen..... helaas. Ik moet alleen op stap zonder jou.

Na de uitvaart kwamen we in kleine kring even bij mij samen. Jij mijn neef waar ik zo mee opgegroeid ben, is er niet meer bij. Wat voelde jij je thuis bij ons. Mee met de leukste uitstapjes, ponypark Slagharen, lekker op de camping in een emmer zitten en toen we wat ouder waren zelf in een kano bij het meer van Annecy. Ook met tante Jans zaten we al in een bootje, een van onze eerste kleurenfoto's.
We huilen, we lachen, dat hoort bij het ophalen van herinneringen. Voorlopig voelt het leeg en blader ik het album nog maar eens door. Er komen nog meer foto's aan!