Ik ken u niet, maar de liefdevolle tekst bij uw mooie foto nodigt mij uit om te zeggen dat u niet vergeten bent. Ik heb van dichtbij meegemaakt wat een impact het kan hebben, wanneer je leven van de ene op de andere dag verandert. Ik hoop dat, waar u nu bent, u alle wensen die u in het aardse leven had, ten uitvoer kan brengen.

Geachte/beste familie,

Door toeval kom ik op deze site terecht. Ik vond deze week, op zoek naar andere zaken, een jaarboekje van het Titus Brandsma Lyceum, in Oss. (Ikzelf heb maar drie jaar in Oss gewoond). Jacqueline zat in een 5-HAVO-parallelgroep. Aan de hand van het boekje wat namen gegoogled. Ook die van Jacqueline, en kwam zo uit bij het overlijdensbericht.
Ik heb vooral herinneringen aan de tijd van vóór het bromfietsongeluk. Ik vond Jacqueline een vrolijk, vriendelijk en ook wel aantrekkelijk meisje, eerlijk gezegd. Vooral haar donkere krullenkopje is mij bijgebleven en in mijn gedachten is zij er altijd zo uit blijven zien(nu ik deze foto zie, herken ik haar ook wel). Ik was niet verliefd ofzo, maar vond haar 'gewoon' een heel leuk meisje. Na de schok in de klas van 't bericht ben ik met twee of drie medeleerlingen en dhr. Thoonen(Engels) ik meen naar Beneden-Leeuwen afgereisd, of een andere plek richting rivieren. Megen? Lith? Een revalidatieoord. Dat maakte toen enorme indruk op mij om haar zo in bed te zien liggen. Ze lachtte flauwtjes, dat weet ik nog wel., maar was verder niet aanspreekbaar. Ik heb geen idee natuurlijk hoe haar leven verder is verlopen, maar ik vond dat ik deze herinnering met u moest delen. Wellicht ingegeven door het feit dat ik nu zelf een dochter van 17 jaar heb en er vier jaar geleden een broer van mij is overleden. Wie zal het zeggen? Ik begrijp uit de rouwadvertentie dat er nu vrede is dat ze is overleden. Ik wens haar de rust toe die ze verdient en u, familie, heel veel sterkte. Gecondoleerd, Jan Hendrik Borst, Utrecht.