Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Levensloop van Jaap Lindhout

Lieve allemaal,

Graag wil ik dit moment gebruiken om Jaap een zo volledig mogelijk podium te geven.
Als hij nu iets zou zeggen, kreeg ik te horen " Je bent wel erg aan het overdrijven, zo belangrijk ben ik niet."
Aan de andere kant zal hij genieten van de lieve aandacht , woorden en gebaren die hij nu en de afgelopen dagen heeft mogen ontvangen.
Net zoals hij stiekem vanuit de zorgambulance van huis naar het UMCG, van achter de afgeschermde raampjes aan het zwaaien was , net als koningin Wilhelmina. Hij vond het zelfs jammer dat we op de heenweg met een zorgtaxi naar het ziekenhuis werden gebracht,” Jammer geen geel, geen sirene en geen zwaailichten.”
Jaap werd in 1951 geboren als 2e kind in het gezin, hij had een oudere zus Ineke.
Tot zijn 7e jaar werden er leuke dingen ondernomen, op vakantie met de auto naar Spanje bijv, met een kever, zonder tolwegen door Frankrijk. De liefde voor het kamperen is daar begonnen en is nooit meer verdwenen.
Wat wel verdween was de stabiliteit van zijn gezin. Vanaf zijn 7e begonnen daar haarscheurtjes te vormen en dat resulteerde in veel verhuizingen, vanaf zijn 12e is Jaap met zijn familie 4 x verhuisd, Van Voorburg, naar Goes, naar Dordrecht , naar Aalsmeer, naar Buitenveldert . Zijn vader koos een andere afslag en is sinds Jaap zijn15e verder buiten beeld geweest.
Dat betekende geen stabiele schooltijd, en ouders die hun handen vol hadden aan zichzelf. Jaap heeft op eigen kracht het Lyceum afgerond en via een paar omzwervingen, PABO, Kunstacademie , en de Grafisch Hogeschool in Amsterdam afgerond. "Je moest toch iets", zei hij vaak.
De stabiele factor in die periode was de muziek en de vakanties in Zeeland. Hele zomers op de camping met een eigen vriendengroep, gitaar mee, klieren met de camping eigenaar, motorbootje, vissen op de Schelde, geen idee of hij ze at, want een grote fan van vis was hij niet .
De muziek blijft als een rode draad door Jaap zijn leven lopen, behalve gitaar spelen, zelf aangeleerd trouwens, afgekeken bij zijn zus, was hij al jong met piano spelen begonnen.
In Buitenvederd speelde Jaap in een kerkbandje en leerde daar zijn vriendin kennen die later zijn vrouw werd. Met een verhuizing naar Lelystad, net in aanbouw, komt net voor je 30e je eerste kind, Olga, daarna Marlieke en enkele jaren daarna de derde dochter Janneke.
Jullie genieten van een mooie tijd, vakanties in Frankrijk, je hoorde het net van de kinderen, de mooie herinneringen zitten nog vers in het geheugen.
Genieten van grote maar ook kleine dingen, zoals de vaste camping in Frankrijk waar je steevast overnachtte, omdat daar zo’n mooie plek was om de pottie pottie te legen, wij zijn er vorig jaar nog wezen kijken.
Maar ook je vaste camping in Quiberon waar je iedere ochtend op je racefiets een stokbrood ging halen, erg vroeg wel, net zoals je je hele leven hebt gedaan, uitslapen is aan jou niet besteed.
Iedere ochtend kreeg ik na 6.45 te horen ,” ik moet eruit ik krijg decubitus”. Dat sommige mensen iets langer wilde slapen, kreeg ik je later niet aangepraat, maar de keerzijde is, dat je met je geneurie, de geur van koffie en de poezen op bed, het opstaan altijd een feestje was met jou!

Het leven kreeg ongevraagd toch een andere wending en je moest je leven op een andere manier gaan invullen. Het was, eerlijk gezegd een pittige tijd. Toch lukte het jou om de draad weer op te pakken, je stortte je op je hobby’s en dat Olga bij je in huis bleef maakte het wezenlijk makkelijker.

Na een aantal jaren hebben wij elkaar ontmoet met hulp van internet. Het was een soort romantisch en praktisch, geen van beiden wisten we niet waar en wanneer af te spreken, totdat Jaap zei,: ik moet ergens naar Groningen voor het werk , zullen we dan afspreken , ben ik toch in de buurt. "Prima, maar waar. Volgens hem was de Mac Donalds een goed vindbare plek in Hoogeveen. Tja… misschien.
Ik heb er mee ingestemd met die voorwaarde dat we niet naar binnen zouden gaan. Stel dat dit wat werd, dan zat ik ieder jaar aan een afspraak in de Macdonalds vast. En dat klopte, zie hier! Uiteindelijk zijn we in Ruinen uitgekomen. In een cafeetje koffie gedronken, gepraat en gelachen, zo veel , dat een oudere dame, het was fiets 4 daagse, zich omdraaide en zei, Jullie hebben wel veel plezier! (waarschijnlijk een hint ivm geluidsoverlast )
En Jaap daar direct overheen, :”Ja,, dat hebben we nou altijd”.
En dat bleek waar, alle jaren waren vol plezier, lachen, humor , foute grappen, goede gesprekken en vooral heel, heel veel liefde.

Dit is de grote lijn in je leven, als we naar de verfijning kijken komen er nog veel meer kanten naar boven.
Je bent creatief, tekenen, schilderen
Je bent muzikaal, gitaar, piano, en sinds een paar jaar is een grote wens in vervulling gegaan, er is een vleugel gekomen. Iedere avond , op het moment dat we besluiten naar bed te gaan, ik mijn tanden ga poetsen, de huiskamer al donker is, kruip je achter de vleugel en ga je spelen. Als ik dan al in bed lig, we slapen beneden, geniet ik van je muziek.
Later vraag ik wel eens, wat voor stuk je aan het spelen was, “Zo maar wat, is dan het antwoord, ik rommel maar wat aan.”
Dat is juist het laatste wat je doet, aanrommelen. Maar je ziet zelf niet hoe goed je bent!
In alles hoor, de kleine dingen, bijv. de handdoeken 100 x opnieuw opvouwen , zodat ze precies in onze kast in de badkamer passen, mij het dan 1000 x geduldig uitleggen dat het beter is om het zo te doen.
Een boek voor mij bestellen omdat ik het in de vakantie in een hotel heb laten liggen en het nog niet uit heb.
’s Nachts in je bijna-nakie achter een muis aan omdat Simmie, je poes die mee naar binnen sneakt en als je niet snel bent , deze achter de piano lekker aan het oppeuzelen is.
Meedoen op tv met een kennisquiz en alle antwoorden meteen weet, en verbaasd bent als iemand anders deze niet weet, Is die niet naar school geweest?", vraag je.

Maar jij weet zo bizar veel, daar kan niemand tegenop. We hebben zo vaak gezegd dat je mee zou moeten doen, maar je verstijft al bij de gedachte.
Waar je wel aan meegedaan hebt is aan Medisch Centrum West, apetrots ben je daarop. Je vertelde het graag tijdens je opname in het ziekenhuis. "Misschien ken je me van tv, ik speelde als arts mee in Medisch centrum west!!!"

De muziek kant liet zich zien in vele vormen, vroeger in het bandje The Old Man, het Barbershop koor, en later het kamerkoor Fox Flevium.
In dat laatste koor zong je tot ruim een jaar geleden nog in mee, niet eens zozeer voor de muziek, maar wel voor de vriendschappen en , niet te vergeten, het jaarlijkse uitje en de bonte avond.
Met z’n 3en een muziekstuk opvoeren, met zelf geschreven tekst, baarden, hoedjes, brillen, nonnenkleren, zo veel plezier ! Daar neem je een jaar oefenen wekelijks in Lelystad voor lief.
En als laatste Amare Concert, met z’n 4 een huiskamerconcerten organiseren in Lelystad.
Mooie optredens van jong aanstormend talent.

Bekend bij iedereen ben je om je humor en je foute grappen.
In het ziekenhuis liep tijdens een van de onderzoeken, langs de wachtkamer steeds een man heen en weer met waszakken, zo vaak dat het echt opvallend werd. Opeens zei Jaap, redelijk hard, "daar heb je die zakkenwasser weer."
Ook ben je bekend om je vasthoudendheid aan spullen, groot en klein. Als je nog een muizentrapje wil afmaken van de kleuterschool, kan je bij ons nog een paar komen halen.
Ook je geduld is onuitputtelijk: je hebt al veel puzzels gemaakt van 1000 stukjes die uit 2 kleuren bestonden.

Je liefde voor dieren staat bovenaan. Simmie is en was je maatje , bijna 18 jaar je vriendje, je kon geen nee zeggen tegen hem, Simmie at letterlijk alles mee, zat aan tafel, nog net niet met mes en vork.

Je spaarrekening was ook zo’n dingetje, als die geplunderd was , heette die “mijn biggetje” en was die weer wat aangevuld “mijn varkentje” compleet met een plaatje van een varkentje ernaast.

Je laatste passie was Van Gogh, via je vrijwilliger functie rolde je al snel in het bestuur. Waar je met fanatisme meerdere rollen op je nam. Rondleidingen, educatie groep, bestuursfunctie, bijna iedere dag was je daar mee bezig en met zoveel plezier. We zijn eind vorig jaar noch naar Auvers gegaan om Van Gogh op te zoeken.

En dan heb ik het nog niet eens over je racefiets. Liefst je ritten wel geregistreerd op Strava en dan ook Qudo’s krijgen. Wat was je trots op je kampioenschap! Op de rotonde van Klijndijk 😊 En hoe je baalde dat je een paar weken later daar weer werd onttroond.
Wat je ook niet accepteerde was dat je ingehaald werd door een vrouwelijke wielrenner, je keek er wel graag naar, maar het was je eer te na om door een vrouw te worden ingehaald, en nog erger als je ingehaald werd door een vrouw op een E bike, dan kwam je echt balend thuis. Je had je dan echt uit de naad gefietst om voor te blijven en dan maar hopen dat ze eerder af zou slaan als jij, zodat je niet uitgeput moest toegeven dat zij harder kon.

Zoek de verschillen tussen Jaap en eten. Die zijn er niet. Behalve dat hij wel heel langzaam kon eten en je hoefde jezelf ook nooit te vragen of je lekker had gekookt. Hij floot of neuriede altijd als het lekker was. Als hij een keer niet neuriede dan hoefde je die maaltijd niet meer neer te zetten, dan wist je wel hoe laat het was. Hij neuriede trouwens niet alleen bij lekker eten, maar de hele dag door. Het was nooit stil in huis.

De vakanties waren altijd een hoogtepunt. Sowieso zei je altijd: "als je met mij op vakantie gaat, heb je altijd lekker weer." En dat was ook zo. Zeker de laatste vakantie in Vietnam, het was soms 34C.
Maar ook onze vakanties in, ik noem maar wat, Amerika, China, Cuba, Italië, Griekenland, Tsjechië, Frankrijk, sommige met de kinderen, andere met z’n tweeën, waren altijd super fijn.

Ik heb veel gezegd en waarschijnlijk heb ik een heel groot deel nog niet gezegd. Maar als je alles samenvat van jou Jaap, zie je een mooi en aimabel mens.
Met een stralend innerlijk en als ik aan je denk, word ik blij en moet ik glimlachen.

Wat wil een mens nog meer, dan als je overgaat, dat je dan een glimlach bij je naasten achterlaat en oneindig veel Liefde.

Liefst Jaap, dank je voor alles!

Ik- We houden van je.