Beste Mandy, vader, broer en zus,

zoals jullie zelf verwoorden 'Waarom'.. ?
Vragen die waarschijnlijk nooit beantwoord
zullen worden, het juiste antwoord kan toch
ook niet bestaan (?!)
Onbegrip, ongeloof en oneerlijk, dat is het
zeker!
Ik wil jullie met elkaar Sterkte wensen in deze moeilijke
tijd en Kracht voor de toekomst om vanuit de prachtige
herinneringen aan jullie moeder/je vrouw weer vooruit
te kunnen kijken.

Groet,
Natascha Massop
docent AOC Oost

Ik zou zoveel kunnen zeggen en schrijven..
Maar eigenlijk wil ik alleen maar zeggen; Wat ben ik ongelofelijk trots op jou..!!!!!
Gevochten als een leeuw..
Met je altijd aanwezige glimlach..
Je streken...
Je ondeugende blik..
Maar vooral.... Je enorme wilskracht.. Je doorzettingsvermogen, je strijdlust, je vechtlust..
Wat ben ik dankbaar dat ik samen met jou hele waardevolle en dierbare herinneringen heb gemaakt..
2 daarvan zullen voor altijd op mijn netvlies gebrand staan..
Met Martijn naar de fanclub dag van Marco Borsato..
En tijdens het maken van de foto de opmerking.. Zeg...ik kan het niet, dus jij moet het doen.. Wat bedoel je moppie...?? Waarop jij met een stralend glimlach en ondeugende blik zei; even in zijn billen knijpen..
Je humor bleef je tot het einde houden...
De geboorte van Gino...
Elke week weer vroeg je er naar en je hoopte zo dat je de baby nog kon zien... Ik ben er van overtuigd dat het allemaal zo heeft moeten zijn..
4,5 week te vroeg kwam hij op deze wereld zodat jij hem nog kon vasthouden en knuffelen.. Zowel in het ziekenhuis als in Terborg..
Lieve lieve lieve schat van me...
Ik ben dankbaar voor alle mooie momenten met jou..
Bedankt voor je vriendschap en je liefde..
En ik eindig ook hier met de woorden die we steevast tegen elkaar zeiden..
Dag allerliefst vriendinnetje, i love you...