Lieve Harrie,

Als ik aan jou denk zie ik een vriendelijke, zorgzame, goedlachse, behulpzame en liefdevolle man.

Je was een geweldige echtgenoot, vader en opa. Je stond altijd voor iedereen klaar en je was super trots op jouw kinderen en kleinkinderen. En natuurlijk op jouw lieve maatje Berna.

Onze zoon weet nog dat jij zijn wratten hebt gekocht. Hij vond dat heel erg bijzonder. Hoe speciaal dat jij deze gave hebt doorgegeven aan lieve Esther.

Je was een groot natuurliefhebber en een grote dierenvriend.
Prachtig.
Wat fijn dat jouw laatste rustplaats op zo'n prachtige plek in de bossen tussen de fluitende vogels zal zijn.

Lieve Harrie, je wordt heel erg gemist. Voor altijd in ons hart.

Beste familie Rutten,

Gecondoleerd met het overlijden van Harrie. Wij gedenken hem als een rustige, aardige, eenvoudige, hardwerkende, handige buurman, die graag buiten vertoefde, zowel in de tuin en de schuur, als in de natuur en het landschap.
Hij liep niet de deur bij je plat, maar stond wel altijd klaar als er een klus uitgevoerd moest worden. Of dat nu een de aanleg van een haag was of de snoei van een boom of gewoon een kopje koffie.

Veel sterkte de komende periode met de verwerking van dit verlies.

Ernest en Rianne

Bij jullie ging ik m'n 1e "eigen"paard rijden. Groen als ik was kwam ik van de manege paarden. Als ik toen wist wat ik nu weet "hoeveel bloed"erin zat had ik het misschien niet gedaan. Zo heet als ze soms kon zijn. Naïef heeft ook zo z'n voordelen. Ik had geen luxe stal, maar alle vrijheid om ermee te doen wat ik wilde. Onder 1 voorwaarde; wel 4 kant beslag op eigen kosten, de rest moet je maar zien. en Berna voegde toe; en denk nou niet dat je dan hier dagelijks kunt komen koffie drinken! Toen was dat een soort voorzichtigheid en argwaan omdat men ook nog niet wist hoe en wat voor vlees men in de kuip had, en straks regelmaat over de vloer kreeg! Terug kijkend groeide dit uit tot een vriendschap die al zo een 20 jaar duurt.

Ik heb echt een wereldtijd daar beleefd, met Gipsy en jullie, en de mogelijkheden die ik bij jullie heb gekregen. Harrie had niets met de dressuur en sport, maar zo af en toe kwam hij wel kijken naar mijn wedstrijden. Ik die altijd schijt-nerveus ben op wedstrijden, m'n kop zo wit als het dekje, maar als Harrie er was, had ik een hele rust over mij heen. Alsof ik wist; Gipsy haalt nu geen streken uit!
Ik had jullie benoemd tot mijn surrogaat schoonouders. Dit omdat de lang verwachte prins op het witte paard altijd maar uitbleef; en ik zo een fijn 2e thuis had bij jullie.

Gipsy is er al lang niet meer. De "prins" is er wel van gekomen. En soms, zie ik dingen en "looks" in hem, die ik gelijken in die van Harrie, en dat voelt goed!

Wat me gisteren opviel is dat ik heel veel mensen hoorde zeggen dat ze dingen geleerd hadden van Harrie. Dat deed me denken aan mijn lessen in het leggen van een stoepje. Hij legde me uit hoe ik de grond moest voorbereiden, hoe ik touwtjes moest spannen en hoe ik de tegels er goed strak in kon leggen.

Fantastisch vind ik het dat Harre me dat zo goed heeft geleerd. Ik heb er echt al heel vaak profijt van gehad!

Gisteren kwamen we nog op de gezamenlijke herinnering van Carel en Lotte: Harrie kon je van de wratten afhelpen door ze van je te kopen. Deze vaardigheid had hij van zijn vader geërfd. Lotte herinnerde zich nog goed dat ze naar hem toe ging en zomaar geld kreeg, een stuiver of zo. Ze snapte er eigenlijk niet zoveel van destijds, maar de wrat ging wel weg!

Nog een mooie herinnering die ik al vaak aan mensen verteld heb:
Harrie bleef humor houden, ook toen hij het heel zwaar had. Zo kwam ik op een keer met koude handen binnen van het fietsen en legde ik mijn hand op de zijne. Toen zei hij: "Kom de hier alleen om oew hand te wèrme?"