Ons lieve Harmpie
Veel te jong
En zo geliefd
Van een donkere tijd
naar het licht bij mama
Het donkere overwint nooit het lichte
Ga krachtig verder
In de vorm die je nu bent
We houden van je
Zo plotseling, zo onbegrijpelijk, zo machteloos.
Harmen besloot zijn eigen pad te volgen,
los van het heden, verlangend naar rust.
Vanuit de duisternis naar het licht, ver weg van ons.
En altijd dichtbij, in ons hart.
