Hier zitten we bij Buuffies in Heino, bij het pannenkoekenrestaurant in Olst, waar ook mijn vader bij was, en bij mij thuis. Jos en ik namen moeder Mosterd, die hier mijn bril op heeft, (ook samen met mijn vader toen hij nog in leven was), vaak mee uit om pannenkoeken te eten, of een toertje te maken. Soms kwam ze met Jos mee bij mij koffie of thee drinken met iets lekkers en één keer bleef ze eten, macaroni en daarvan heeft ze gesmuld. Ik heb zoveel lieve en goede herinneringen aan haar, zo'n warm en gastvrij hart, altijd zulke vriendelijke woorden, zo'n mooie glimlach. En ondanks dat ze vaak pijn had bleef ze ook genieten van alle gezelligheid en de goede dingen van het leven. Ik ben oprecht dankbaar dat ik haar heb mogen kennen en welkom was in haar gezellige huis.
Bedankt voor alle mooie momenten met u Moeder Mosterd.