Lieve Pia, Dagmar, Casper, Bram, schoonzoon, kleinkinderen en familie van Gerlach,
Wij zijn stil door het onverwachte overlijden van jullie zeer geliefde Gerlach.
Het is lastig woorden te vinden die jullie kunnen troosten.
Weet dat wij aan jullie denken en dat we jullie veel kracht en liefde wensen om te beginnen aan een leven zonder Gerlach, maar met ontelbaar veel herinneringen aan en met hem.
Lieve groeten, Tom, Inge, Femke en Silke

Lieve Pia en kinderen,
Ik heb deze week met grote schrik het bericht vernomen van het overlijden van Gerlach. Woorden schieten hier te kort. Dit verlies te dragen in de toch al moeilijke tijd, is enorm voor jullie. Ik hoop zo dat jullie samen de kracht vinden om door te gaan en de mooie herinneringen aan Gerlach kunnen koesteren. Ik ben in gedachten bij jullie en zal de dienst online volgen. Heel veel sterkte gewenst. Liefs, Yvonne Draaisma

Gerlach,
Woorden schieten mij te kort om het intense verdriet te beschrijven dat ik voel nu je er niet meer bent. Als collega was je mijn mentor maar als vriend gaf je richting aan mijn leven. Nu kunnen we elkaar niet meer verwonderen ...

Mijn gedachten zijn bij de familie van Gerlach en iedereen die hem in herinnering meedraagt.

Wat een onverwacht en droevig nieuws. Mijn neef van mijn leeftijd zo plotseling overleden.
Ik wens de familie heel veel sterkte met het verwerken van dit grote verlies.
Gerlach, rust in vrede ⛪️
Guus van Alphen

Tientallen jaren geleden startte de koplopersklas met de Bovenbouw. Een achttal ouderparen en een handjevol leraren. Al vlug hoorde daar ook Gerlach bij. Een gouden greep! Zonder veel bestaanszekerheid en met een minimaal salaris.
Lieve Gerlach, wat waren we je dankbaar.
Nu zijn we zelf al lang grootouders, net als jij. We zijn dankbaar dat jij toendertijd les gaf aan onze drie kinderen. Met je enthousiasme, je nieuwsgierigheid, je interesse in de leerlingen. Het is zo bijzonder om dat mee te maken.
Je vrouw, kinderen en kleinkinderen kunnen trots zijn op deze man, een uniek mens.
Hij leeft in ons voort.

Zeker, het is al langer geleden dat we vaker met elkaar optrokken maar als ik dan kijk wat er de afgelopen week allemaal over naar boven komt borrelen... en de verhalen van mijn kinderen ook. Ja het was een mooie tijd Gerlach met jou. Jammer dat we het er nooit meer eens over kunnen hebben.

Zijn schaterlach galmt nog door de kloostergangen in mijn hoofd. De tijd die we samen hebben gedeeld was van een ongelofelijke schoonheid. We scherpten onze geest, we boetseerden elkaar, we vielen, we stonden weer op. We zochten onze inspiratiebronnen. we verlegden grenzen en zochten naar een missie in een tijd waarin alles mogelijk leek. we deelden een biologiestudie, een kloosterleven en een zendingsdrang. De inzichten delen met anderen. de weg zoeken van het onderwijs. na een onstuimige inwijdingsperiode in het klooster zochten we de rust om de studie goed af te ronden. Het klooster was een smeltkroes van alternatieven. je liep daarin voorop, altijd op zoek naar de essentie van het leven. We wilden bijdragen aan het oplossen van de problemen in die tijd. je daagde uit om letterlijk de grenzen te verleggen of op te zoeken. je wist me over te halen om even op en neer naar Parijs te fietsen tussen twee blokken op de universiteit door. verzeild raken in de mei demonstraties in hartje Parijs, filosoferen in het park alsof we naast Sartre op het bankje zaten. We hebben elkaar inhoud gegeven waardoor we ons pad later konden vervolgen. Juist nu zou het moment er moeten zijn om elkaar weer te zien. Te horen en te zien hoe hobbelig het pad is geworden dat we hebben afgelegd, met vallen en opstaan, met liefde, toewijding en compassie. Het vertrouwen dat we hadden deed ons uitvliegen zonder ooit op het oude nest terug te keren.

Maarten