Namens de kleinkinderen mag ik een stukje over u en onze belevenissen vertellen, aangevuld met mijn persoonlijke herinneringen.
Rond uw overlijden zag ik een kort tekstje en dat ging als volgt: 'Verdriet bestaat omdat het liefde was'.
En dat klopt. U en opa hebben ons zoveel liefde gegeven, dat nu jullie er niet meer zijn, die liefde is omgeslagen naar verdriet. Maar het zijn ook tranen van dankbaarheid omdat jullie er altijd voor ons waren.
Er zijn talloze herinneringen aan de fijne tijd die we gehad hebben. Het huis op de Laarderweg voelde als een tweede thuis. Ik bleef dan ook graag bij jullie logeren. Overdag gingen we vaak even naar Hilversum, snel door winkels zoals de C&A struinen op zoek naar wat leuks. Al werd er niet vaak iets door u gekocht, want u wachtte liever totdat het nog meer in de aanbieding zou komen.
Na het avondeten, dat vroeg op de dag al klaar was zodat het alleen nog maar even opgewarmd hoefde te worden, was er soms ijs toe. Die moest wel eerst even 10 seconden in de magnetron, anders was het veel te koud om op te scheppen! Was het geen ijs, dan hadden we soms geluk met hangop. Met extra veel suiker natuurlijk!
Wanneer het tijd was om naar bed te gaan werd ik met liedjes als Ik ga slapen ik ben moe, In de maneschijn en Zij moet even bekompies doen door u in slaap werd gezongen. En voordat u de kamer uit liep kwam nog wel de mededeling dat we ‘s nachts niet boven de wc door moesten trekken hoor, want die maakte zo'n herrie!
De volgende ochtend stond het ontbijt al klaar. Een kopje thee, een bakje yoghurt voor opa en beschuit met suiker voor ons.
De Laarderweg was voor ons een heerlijk plek, mede door de grote tuin waar we goed konden spelen. Ik wist het als klein paardenmeisje zeker, jullie moesten daar net zo lang blijven wonen totdat ik het kon over kopen en een paard in de tuin kon zetten. Maar goed dat dat niet gebeurd is, want intussen wil ik geen paard meer en hebben jullie de laatste jaren fijn gewoond op het Vierkante Bosje.
Tussen de middag waren we vaak bij jullie. Er werd snel een broodje (of soms dikke pannenkoek met suiker) gegeten om vervolgens nog een potje of 2 Rummikub te kunnen spelen.
Op feesten en andere familieaangelegenheden waren uw gevulde eitjes een gewilde snack. Niemand kon deze zo lekker maken als u.
Waar ik nog meer aan denk bij u is de verzameling vingerhoedjes uit allerlei landen. Op vakantie wilden we dan ook vaak een vingerhoedje voor u meenemen als souvenir.
Maar ook wanneer we een kledingstuk hadden die vermaakt moest worden konden we bij u aankloppen. Uw jarenlange ervaring als coupeuse maakte dan ook dat u mijn ‘mode-oma’ was. Altijd keurig gekleed in een blouse, jasje, pantalon of rok en de haren netjes in de krul. Dat zorgde ervoor dat ik ook altijd nét wat extra mijn best deed wanneer we bij u op bezoek gingen, want er ging niets boven een complimentje van oma over mijn outfit. U vond het dan ook erg interessant dat ik stage ging lopen bij een modemerk met allemaal nette jurkjes. Tot op het laatste moment hebben we het daar nog nog over gehad.
Lieve oma, de laatste tijd was moeilijk. Het overlijden van opa heeft erin gehakt en dat dan ook nog de vreselijke diagnose kwam eind december hadden we nooit voorzien. U was sterk tot het einde, maar uw lichaam was op en wilde naar opa toe. Het is voor ons een geruststellende gedachte dat jullie nu samen zijn daar boven. Samen, daar waar het hoort.
Verdriet bestaat omdat het liefde was. Dank u wel voor alles oma. Een dikke kus van ons voor u en opa.
Liefs,
Kaylee
