We zijn alweer 1,5 week verder Ger...wat wordt jij gemist! Jouw afscheid was ontzettend mooi, waardig & liefdevol. En wat een lieve vrienden hebben jullie toch...echt vrienden voor het leven! Ik ben blij dat ik bij jouw afscheid mijn verhaal voor jou heb mogen vertellen. Ik wens m'n zusje, Celeste & Alyssa zoveel kracht toe. Ik zal er altijd voor ze zijn...XXX

hieronder nog even mijn speech, die ik voor jou op de plechtigheid deelde...

Lieve Gerben,

Jij was de man die mijn kleine zusje verloste van een hele moeilijke tijd. Regina ging met een vriendin naar Curaçao...eigenlijk om voor zichzelf alles op een rijtje te zetten… Toen was jij daar... Je zag mijn zusje & je had meteen je zinnen op haar gezet. Je haalde zoveel capriolen uit, om 't hart van Regina te veroveren. Je kwam zelfs voor haar terug uit Curaçao. Je kocht een huis, helemaal in Dordrecht, zodat je vlakbij bij Regina kon zijn... Je woonde maar een paar straten verderop... Ook al moest je voor je werk helemaal naar Den Haag rijden…het maakte jou niet uit. Je had echt veel voor haar over. En eigenlijk pakte dat heel goed uit, want niet lang daarop, kwam Regina snel bij je inwonen. Voor mij wel fijn, want nu kon ik in haar flatje trekken....

Ik sta nu hier speciaal voor jou…& om over jou te praten… ik kan je zeggen… ik vindt dit doodeng, want je weet.. eigenlijk zing ik veel liever. Maar goed, ik heb in ‘t verleden al zoveel voor je gezongen met mijn band...zoals b.v. op jullie bruiloft…& laatst nog op je verrassingsfeest toen je 50 jaar werd. Ik kan wel zeggen dat ik bij vele speciale gelegenheden van jullie gezin getuige mocht zijn. Zo was ik getuige op jullie huwelijk…& getuige van de geboorte van Celeste, maar ook getuige van jouw laatste minuut thuis.

Op 21 december j.l. kreeg ik mijn 50 jarig verassingsfeest. Ik was zelf niet van plan om het groots te vieren, want ik wist dat de kans groot was dat jij & Regina niet aanwezig konden zijn. Ik dacht van....of iedereen op 't feest, of geen feest. Uiteindelijk was het feest toch als een verrassing voor mij gekomen, want jij vond dat 't leven gevierd moest worden. Ik heb wel een momentje moeten huilen, omdat ik jullie miste. Gelukkig waren jullie mooie meiden wel aanwezig. We hebben zelfs samen "We are Family" op ’t podium gezongen, omdat Alyssa dit mij vroeg & ze wist dat dit een familie dingetje van ons is. Na een dag rust, wilde ik natuurlijk meteen naar jullie toe...Ik dacht...als jullie niet op mijn feestje konden komen, dan breng ik 't feestje een beetje naar jullie toe. Met m'n laptop vol foto's en filmpjes & niet te vergeten een slagroomtaart... hebben we toch nog samen een beetje kunnen genieten....het werd een avond met een lach & een traan. Nou Ger, je zal nu wel misschien weten, dat we Ayla, de hond van ma, die zo vaak bij jullie logeerde, deze week ook nog ’s hebben moeten laten inslapen. Maar nu, mag jij haar in de hemel gaan uitlaten!

Ik wil graag mijn verhaal beëindigen met een gedicht....

Waarom al dat vechten.
Waarom al die pijn.
Je wilde nog niet weg, je wilde bij ons zijn.
De strijd was oneerlijk en geheel niet terecht.
Je wilde nog graag verder maar je verloor dit gevecht.

Bedankt voor de goede zorgen die je tot 't laatst aan mijn zusje & jullie meiden gaf. Bedankt voor...dat je m’n zwager was. Lieve Gerben, je mag nu rusten, en we zullen je enorm gaan missen… Je zit voor altijd in ons hart! Veel liefs namens de hele familie!

Nu volgt er een filmpje van jullie bruiloftsfeest, alweer bijna 20 jaar geleden, waarin we met z’n allen uit volle borst voor jullie zongen “ You’ve got a friend”