Beste Gert,
Ik ken je nu ongeveer 6 jaar. Hoewel 6 jaar relatief kort is, is het wel een tijd waarin ik je goed heb leren kennen. Als collega, maar zeker ook als vriend. Ik herinner me gesprekken op en over het werk, gesprekken bij de Haagse Kluis op het Plein; gesprekken over het geloof en gesprekken over het leven in het bijzonder. Al deze gesprekken eindigden vaak in een open einde. Met andere woorden, ze moesten de dag daarna een vervolg krijgen.
Onze gesprekken hebben elkaar verrijkt. Je was altijd bezonder geinteresseerd in hoe het met Alec, mijn autistische zoon, ging en zeker ook hoe ik daarmee omging. Je was erg geinteresseerd in hoe ik over dingen dacht en in het algemeen hoe mensen over dingen dachten. Menig gesprek liep dan ook uit tot ruim na werktijd, maar altijd ging ik met een goed gevoel naar huis.
We hadden het vaak over het geloof. Ook daarin heb ik je leren kennen als een bijzonder mens. Ik geloofde niet zoals jij, maar ik kon mijn zienswijze wel met jou delen. Samen trokken we vaak de conclusie dat het om de boodschap van de bijbel gaat. En in de boodschap zagen we allebei het goede. Zover liepen onze overtuigingen dus niet uit elkaar.
En natuurlijk hebben we het ook over werk gerelateerde dingen gehad. Waren we er eigenlijk al uit dat de Exchange Alias niet uniek hoeft te zijn?
Je was altijd geinteresseerd in hoe ik iets in Powershell had opgelost en ik legde je dat graag uit. Je kon het ook goed volgen want je herkende er ook zaken in vanuit je Unix verleden. Mijn enthousiastme werkte volgens mij aanstekelijk want ik heb je vaak zelf dingen uit zien vogelen cq regelen in de Powershell.
Al deze dingen, Gert, en nog teveel andere dingen om nu op te noemen, ik heb tenslotte maximaal vijf minuten, hebben me doen beseffen wat voor een goed mens je was. Je stond altijd klaar voor je medemens, je stond altijd open voor andere meningen. Maar je had ook zeker je principes. Als andere meningen daar tegen in gingen kon het zeker wel eens heftig worden. Ik spreek even voor mezelf als ik je zeg dat de heftigheid er pas in kwam naarmate mijn alcohol promillage toenam en mijn eigenschap om goed te blijven luisteren daardoor evenredig afnam. Maar desondanks konden we altijd weer door één deur. We konden nooit lang boos blijven op elkaar.
En dat is vriendschap. Vrienden zijn niet bang om emoties te delen. Vrienden leren van elkaars emoties. En ik heb heel veel van je geleerd, Gert! Ik had nog veel meer van je willen leren. Helaas mocht dat niet zo zijn. Je hebt nu je verdiende rust en ongetwijfeld een ereplaats in de hemel. Op aarde heb je een blijvende indruk achtergelaten bij je geliefden, vrienden, collega’s en kennissen. Ik zal en wij zullen je nooit vergeten!
Ik wens Jikky en al je familie, vrienden en kennissen heel veel sterkte de komende tijd. Vanuit jouw naam zal ik er indien gewenst zeker voor ze zijn. Daar kan je van op aan kerel!
Rust zacht.
René
