Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Nooit opgeven, dat was jij Frits. Ik heb je leren kennen als een zeer hartelijk en sympathiek persoon.
Nooit meer die spontane lach bij voor en tegenspoed.
Nooit zal ik je meer zien, al heb ik nog het gevoel dat je zo weer binnen zal stappen.
Onwerkelijk dat is het.
Rust zacht Frits.

Ik heb 5 jaar, tot 2015 leiding mogen geven aan Frits en hem in die tijd leren kennen als een bijzondere warme, hardwerkende en wijze man. Ik heb heel graag met hem samengewerkt. We hebben ook gesproken over zijn ziekte en zijn zorg ging dan altijd uit naar zijn vrouw en kinderen. Er sprak zoveel liefde uit hoe hij over hen sprak en ik zag het ook hoe hij met de medewerkers uit zijn teams omging. Altijd bezig met anderen. Ik ga hem erg missen en ben verdrietig dat hij de strijd op aarde heeft verloren. Frits en ik delen het geloof in een leven na de dood en ik hoop hem later daar weer te ontmoeten. Ik bid de familie heel veel kracht toe en God's warme Vader-arm om hen heen in dit verdriet.
Charles de Wolff - Chemours collega

Rust zacht Frits . Wij hebben altijd fijne gesprekken in de hoofdwacht gehad. Je was een fijn, sterk en vooral een lief persoon. Veel sterkte voor de nabestaanden.

Frits, we hebben maar zo'n 5 jaar samengewerkt. In die jaren heb ik je leren kennen als een zeer fijne, sociale collega. Maar bovenal een prettig mens. Nooit te beroerd om iemand te helpen. Soms dacht je meer aan het belang van een ander dan aan je eigen belang.
Je zat midden in een strijd, waarbij je geconfronteerd werd met flinke tegenvallers. Maar net als met sporten, wilde je winnen. Helaas heeft het noodlot door een ongeval anders besloten.

Ik kan het nog steeds niet geloven, dat ik je niet meer zal spreken en dat we geen kop koffie meer samen zullen drinken, en als ik de mooie foto van je zie voel ik een gemis en verdriet.
Ik hoop dat je nu je rust hebt gevonden.

Ik heb jou leren kennen als een bewogen manager die niet alleen naar de business keek maar vooral naar de persoon die er achter zat. Jou competenties als manager waren perfect om in die functie de mensen te stimuleren en activeren zoals jij het had bedacht. Als Fire Captain en collega heb ik jou als een fijne persoonlijkheid mogen ervaren waar niets te veel voor was en altijd bereid tot een goede dialoog. De eerste keer dat jij het slechte nieuw hebt ontvangen en de zware kuur hebt moeten ondergaan ben ik nog op huisbezoek bij jou gegaan. Toen ik bijna bij je huis was aangekomen kwam ik er achter dat ik met lege handen kwam en bij de lokale supermarkt heb ik toen nog een bloemetje gehaald. Jij zei toen dat langskomen belangrijker was dan de cadeautjes. Zo was jij en het laatste gesprek wat wij samen in jou shiftoffice hebben mogen hebben, is dat jij graag de aandacht naar een ander wilde verschuiven. We hebben het toen over Bart (jou collega) gehad en dat jij precies kon voorstellen wat hij had moeten doormaken en wat voor plezier jij had dat het nu allemaal weer goed ging met Bart. Maar op de vraag hoe gaat het nu met jou, zag ik wel dat jij het rooskleuriger voor deed als dat het volgens mij daadwerkelijk was. En zo was jij “niet zeuren maar poetsen” en daarom kwam jou overlijden als een mokerslag die ik langzaam aan het verwerken ben.
Ik zal je altijd blijven missen omdat wij zoveel samen hebben gewerkt en lief en leed hebben gedeeld. Ik sterk mijzelf met de gedachten dat je geen pijn meer hoef te doorstaan, maar de leegte die daar voor terugkomt zal nooit meer zo mooi worden ingevuld.
RUST ZACHT.

Willem van Hofwegen
Fire Captain
Chemours / DuPont

Ik zal Frits herinneren als een sociaal persoon. Altijd tijd maken voor een praatje, altijd een vriendelijk gezicht. Ik wens de familie veel sterkte in deze moeilijke periode.

Rust zacht Frits.
Als nieuwe medewerker heb ik jou maar een aantal jaar meegemaakt, maar zal altijd respect hebben voor de vechtlust die je hebt getoond.
Hoop dat jij je rust nu hebt gevonden.....

Respect voor je omdat je nooit opgaf, ondanks dat je ziek was.
Telkens was je er weer.
"Blijf nou thuis" werd er gezegd, maar jij gebruikte het werk ook als afleiding.
Je ging maar door.
Hoorde je nooit echt klagen.
Velen kunnen een voorbeeld aan je nemen.
Rust zacht Frits.