Lieve Fred, het leven was eigenlijk voor jou te kort, vanwege je tomeloze energie en wilskracht om alles eruit te halen wat je graag wilde en wat bij je paste. Je was altijd op zoek naar meer en het andere. Daardoor was je grenzeloos geïnteresseerd in de andere mens en naar zijn, haar motieven. Je hebt intens geleefd en mee geleefd in je familiekring en ver daarbuiten kwam je over als een daadkrachtig, humorvolle en eigenwijs mens. Op een eigen wijze heb je je keuzes in je leven gemaakt en je hieraan verrijkt, qua inzichten, wetende dat je ook te kort schoot naar de ander. Maar je bleef moed houden en vooral met humor reflecteerde je op je zelf.
We kwamen je weer tegen afgelopen zomer in Harlingen. Althans jij zag ons eerder dan wij jou. En dat is tekenend voor jouw karakter: je was er altijd eerder dan de ander, je zag als eerste wat goed was. Helaas zag de ander dat pas later ook en dat vroeg om geduld. Deze laatste oefening in het leven heb je de afgelopen jaren moeten oefenen: geduld en overgeven . Overgeven aan een andere wereld die je niet kende, maar waar je je ook voor ging interesseren. Omdat dat bij jouw leven ging horen, en je leerde om te gaan met je lot. Vroeger kwam je tijd te kort, nu had je tijd over. Tijd die je kreeg voor je dochters, Madelon en Suzanne, tijd die je gaf aan Hellen, waardoor je steeds meer prijs gaf van jezelf. Net in het Nieuwe Jaar zochten wij je op, je lag te luisteren naar het Requiem van Mozart. Naderhand bleek dit het slotakkoord van je leven te zijn. We zijn nu een moment stil geworden van wat er zoal in een mensenleven kan gebeuren en houden jou graag vast in onze herinnering. Dinsdag vieren we het leven met iedereen die je dierbaar zijn , zoals je dat ook altijd zelf gedaan hebt.
Tot ziens
Marja en Rik Buddenberg- Seijsener
