Morgen een jaar geleden zaten we bij de Jutter herinneringen op te halen en we spraken bewust niet over je ziekte. Gewoon als papa’s onder elkaar praten over onze jongens hoe trots we op ze zijn en herinneringen op halen voor de periode bij Purmersteijn.

Ook over je werk om mensen te helpen daar waar het kon die het moeilijk hadden. Ik koester dat moment enorm en draag het altijd met me mee.

Lieve Frans rust zacht pikkie we gaan je missen.

Peter Heesakkers

Daar waar onze levens zijn verweven
Blijft de liefde verder gaan
In de herinnering die is gebleven
Zal de ziel blijven bestaan

Frans dank je voor de momenten die je met ons hebt gedeeld.
Je humor, gezelligheid, gesprekken, aandacht, oprechtheid
en je eeuwige glimlach, we gaan je missen en hebben de eer
je te hebben ontmoet in ons leven, ooit spreken we elkaar weer.
Monique, Duncan en familie heel veel sterkte jullie zijn in onze gedachte.
תנוח על משכבך בשלום
Patrick en Cynthia

Lieve Frans en Family


Ik steek de kaars aan
en leg wat materialen neer op de schaal
dingen die bij jou en mij hoorden
toen jij nog hier op aarde was
dingen die jou toen ook al bekoorden

Jalou v keken
gecondoleerd en veel liefs onderling

Frans rust zacht 😔 wat een fijne kerel en top verzorger was ji. Ik ga je humor en oude verhalen enorm missen.

Jeetje Frans, dit bericht kwam wel even binnen.
Niet zo heel lang geleden kwam Duncan nog bij mij over de vloer en hebben we het over je gehad. Ik heb je leren kennen als scheidsrechter en jij als verzorger bij verschillende voetbalteams. Je was altijd goedlachs, altijd vriendelijk, soms een dolletje tijdens een blessurebehandeling maar altijd met respect en nooit een onvertogen woord naar de scheidsrechter. Ik vond je altijd een hele fijne man / verzorger. En in december 2019 heb je me nog extra goed geholpen toen ik geblesseerd raakte tijdens een wedstrijd. Lieve Frans, rust zacht!

Heel veel sterkte voor Monique, Duncan, familieleden en vrienden met het ververwerken van dit verlies.
Liefs Gino D'Onorio

Lief vriendje wat gaan wij ver terug, al 48 jaar!
We leerde elkaar kennen op Camping Hensbroek.
Mijn eerste vriendje.
Ik heb zoveel mooie herinneringen aan die tijd.
Vrijdag in de avond afspreken in het schommelschuitje.
Met jouw, mijn nichtjes, het was een geweldige tijd.
En toen was daar Mookie...... En dat snap ik helemaal..... die schat!
Lief vriendje, rust zacht en Ik zal je nooit vergeten.
Lieve Mookie en Duncan, heel veel sterkte en kracht voor jullie.

Jeetje wat ben ik geschrokken van dit bericht!
Paar weken gelden was je nog in de winkel !
Zo onwerkelijk .
Familie heel veel sterkte met het verlies!
Vivian van der meer (zusje Corina ) (slagerij Jonkman)

Begin jaren zestig leerde ik de familie Vogel kennen. Ik was bevriend met de broer van jou, Jan. Je was altijd al een vrolijk ventje. Na ongeveer 50 jaar kom ik je weer tegen op het werk aan het Anton de Komplein. Elke morgen om 7 uur even een bakkie doen en herinneren ophalen. Altijd was je daar met een grote lach op je gezicht. Die ontwapende lach ga ik heel erg missen! Rust zacht.....

Het is zo'n 25 jaar geleden dat ik Frans leerde kennen. In een kleedkamer bij EVC kwam ik met een flink aantal kilo's overgewicht, zonder enige training, aan om de eerste oefenwedstrijd van de voorbereiding te spelen met Purmersteijn. We hadden een nieuwe verzorger, dat had ik gehoord, maar ik had geen idee wie dat was. De eerste woorden die Frans tegen mij zei waren 'zo, jij hebt het er lekker van genomen deze vakantie!' en liep toen door. Ik was verbaasd en vroeg aan mijn teamgenoot wie die vreemde vogel was en waarop Frans zich omdraaide, zijn hand uitstak en zei 'Aangenaam, mijn naam is Frans Vogel'. Deze ontmoeting was het begin van een lange vriendschap.
We hebben samen ontzettend veel lol gehad bij ons cluppie Purmersteijn maar als het serieus moest dan waren we dat ook. Altijd stond jij klaar voor jouw jongens en naast behandelingen bij de club stelde jij zelfs jullie huis open om spelers te behandelen. Hulde ook voor Monique die Frans die vrijheid gaf met ook een (toen nog) jong kind in huis. Frans was enorm trots op jullie Monique en Dunc!!
De laatste jaren bij Purmersteijn waren wij kamergenoten tijdens de trainingskampen in Spanje. En ook daar hebben we weer vreselijk gelachen en heb ik prachtige herinneringen aan.
Frans, ik zal jou nooit vergeten! Véél te vroeg heb jij ons moeten verlaten, we hadden nog veel in de planning staan. Het heeft niet zo mogen zijn!
Rust zacht mijn vriend!
Lars

We hebben fijn samengewerkt. Je bracht altijd humor, energie en relativering. Dat zullen we missen.
Kerel, dank voor alle momenten. Rust zacht.
Purcell Sewnundun