Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Altijd ben je in mijn gedachten, het is ook net alsof je er altijd bent. Als ik ergens over twijfel geeft de gedachte aan jou mij het laatste zetje. Ik zou het ook niet anders willen, waarom zou ik 23 jaar met jou ergens moeten parkeren en er niet meer mee bezig zijn. Ik wil dat wat wij hadden koesteren en voelen. In verbondenheid met jou wil ik mijn leven verder ten volle leven.

Wat hadden we het fijn! Voor je 50e verjaardag zijn we samen naar Madrid geweest. Een mooie herinnering.

Een jaar moeten we je al missen.
Een jaar, al lijkt het nog maar pas geleden.
De pijn, de strijd, de hoop, de oneerlijkheid.
Waarom kan ik je nooit meer zien.
Waarom kan ik nooit meer met je praten.
Waarom?
We gaan verder, t moet, met een lach en een traan, we hebben t je beloofd.

Deze tak heeft Ernst de hele weg naar huis mee gesleept, zo grappig. Hij kon er geen afstand van doen.