Ernst heb ik leren kennen tijdens een gezamenlijke post-academische opleiding in de jaren 1990 en 1991. We trokken veel samen op, woonden allebei in Amsferdam en gingen op vakantie naar Londen. Het kwam voor dat we, toen we van de opleiding in Rotterdam met de trein weer in Amsterdam arriveerden het spelletje reisschaak nog niet afgerond hadden. In plaats van gewoon naar huis te gaan om te eten na een lange dag bestelden we in restaurant 1e klas op Amsterdan CS koffie met een koek en schaakten bloedfanatiek door tot 23 uur. Wel weer de volgende morgen half zeven naar Rotterdam. Ernst en ik herkenden in elkaar het onconventionele. Veel was volgens ons mogelijk als er maar creativiteit en humor in zat. Ik weet nog goed dat we beiden de aangeboden baan in Utrecht (de post-academische opleiding was met baangarantie) weigerden vanwege het in onze ogen te lage salaris. Vervolgens hebben we de hele middag, nadat we de potentiële wergever gedag hadden gezegd, lekker op een terras op de Oude Gracht vertoefd en genoten van appeltaart en bier. Een maand later hadden we wel allebei een andere, betere baan, dat dan weer wel. Het beroep clochard sprak ons niet aan.
Zo herinner ik me nog veel meer gebeurtenissen. Met Ernst is een waardevol nonconfomisme met een schep humor heengegaan. Ook na de opleiding toen we ieder onze weg gingen hebben we nog contact gehouden. Eind jaren 90 verloren we elkaar uit het oog, groeiden we uit elkaar. Maar het slechte nieuws dat ik enkele dagen geleden las heeft me desondanks behoorlijk aangegrepen.
Ernst, als je daarboven nog ergens mocht zijn: het ga je goed!
Alex Bakker
Voorhout
