Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Misschien is de grootste eenzaamheid wel dat je niet kunt uitleggen hoeveel pijn je hebt. Welke woorden kun je vinden voor de pijn die als een mes in je snijt. Dat je alleen in tranen zegt: k mis hem zo... Al die andere woorden zijn er niet, wie begrijpt het als je het over ' leegte' hebt die zich niet laat vullen. Het lijkt mij heel erg, zeggen anderen maar het is nog erger dan jij je kunt voorstellen. En ik kan het niet uitleggen. Ik wacht maar weer tot het weer overgaat. Dat ik van mezelf mag voelen dat het snijdt vandaag is voor nu het hoogst haalbare. De zon schijnt, ook dat....

Het is bijna 2 jaar geleden dat je dood ging. Ik dacht altijd dat je als mens niet wezenlijk kon veranderen maar ik ben door jouw dood niet meer dezelfde. Ik voel me veerkrachtiger en kwetsbaarder. Jij leerde mij het leven ten volle te leven. Niet alleen voel ik dankbaarheid voor het leven en de mensen die mij omringen ook voel ik leegte om wat nooit meer gevuld wordt. Dat is wat leven is, deze beide met elkaar verbinden. Dat maakt mij een completer mens.

Lieve Ernst,
Ik heb je helaas nooit gekend, Patricia kwam in mijn leven een aantal maanden nadat jij overleden bent.
Toch voelt het wel alsof ik je ken.
Door alle verhalen die ik over je gehoord heb en foto's die ik van je gezien heb, voel je heel dichtbij.
Patricia is inmiddels een dierbare vriendin van me geworden en we delen veel met elkaar, uiteraard ook over jou.
Regelmatig wandel ik naar de prachtige plek in het bos en denk aan je.
Ik weet dat je over haar waakt en haar steunt, zoals ik dat ook doe.
Samen komen we er wel.....
x Inge

Je bent niet meer waar je was, maar je bent overal waar ik ben.

Are you waiting for someone? De Italiaanse serveerster vraagt het in haar beste Engels. Ik heb me net geïnstalleerd op een terras met gezinnen en stellen. Altijd doe thet zeer, dit went niet. Ja ikwacht op mijn liefste.