Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Voor mijn lieve grote broer,
Hoe is t om nu al ouder te zijn dan jij geworden bent, vind t lastig. Jij hoort mijn grote broer te zijn en ik jouw kleine zusje, de rollen worden omgedraaid. T klopt niet, jij had nog steeds de oudste moeten zijn. Je wilde zo graag 60 worden en nu ben ik t bijna, voor t eerst ouder dan jou. En toch kan ik volop van t leven genieten, elke dag weer. Ooit vieren we samen weer onze feestjes, Ooit. Ik mis je lieve grote broer ♥️

Het is twee jaar geleden
Zit op het bankje waar je naam staat geschreven even bij ernst zitten op de manege dan krijg ik wel eens het gevoel dat je er bent zoals ook torrero en de hondjes
Dat geeft een fijn gevoel

Morgen staan we hebben ben stil
bij wat je in onze levens betekende ,
en hoe mooi is het dat als ik aan je denk er een glimlach op mijn gezicht komt bij de gedachte aan een mooie herinnering , je wordt nog gemist en daarom nu ook een kaarsje aangestoken.
Lia 🌹

Misschien is de grootste eenzaamheid wel dat je niet kunt uitleggen hoeveel pijn je hebt. Welke woorden kun je vinden voor de pijn die als een mes in je snijt. Dat je alleen in tranen zegt: k mis hem zo... Al die andere woorden zijn er niet, wie begrijpt het als je het over ' leegte' hebt die zich niet laat vullen. Het lijkt mij heel erg, zeggen anderen maar het is nog erger dan jij je kunt voorstellen. En ik kan het niet uitleggen. Ik wacht maar weer tot het weer overgaat. Dat ik van mezelf mag voelen dat het snijdt vandaag is voor nu het hoogst haalbare. De zon schijnt, ook dat....

Het is bijna 2 jaar geleden dat je dood ging. Ik dacht altijd dat je als mens niet wezenlijk kon veranderen maar ik ben door jouw dood niet meer dezelfde. Ik voel me veerkrachtiger en kwetsbaarder. Jij leerde mij het leven ten volle te leven. Niet alleen voel ik dankbaarheid voor het leven en de mensen die mij omringen ook voel ik leegte om wat nooit meer gevuld wordt. Dat is wat leven is, deze beide met elkaar verbinden. Dat maakt mij een completer mens.