Het bericht van het overlijden van Erik kwam hard aan. Hij blijft voor mij de jonge, enthousiaste en veelbelovende collega ziekenhuisapotheker, aan wiens opleiding ik nog een klein steentje heb mogen bijdragen. Sinds mijn vertrek bij het UMC waren we beide nog betrokken bij het onderwijs aan farmacie studenten. Ook dat deed hij vol overgave. De laatste jaren zag ik hem af en toe op de tennisbaan; we waren lid van dezelfde club. Het enthousiasme straalde ook daar van hem af. Dat beeld zal ik missen. Ik wens de directe familie, vrienden en naaste medewerkers van het UMC veel sterkte om dit verlies te dragen.
Fred Schobben

Tja, en wat schrijf je dan.
Ik ken Erik uit mijn tijd als AIOS in het UMC Utrecht. We vonden elkaar in onze interesse voor TDM en toxicologie, onze opleiding in perifere ziekenhuizen en daarmee samenhangend onze gezonde argwaan tegen ellenlange academische discussies. We herkenden onze pragmatische manier van werken bij elkaar, maar er waren zeker ook verschillen. Jij had zo veel ambitie, wilde groeien met Farmalab, vooral ook aansluiten bij wat de kliniek nodig had, en daarbij ook internationaal aansprekend onderzoek doen, of eigenlijk, laten doen, want je vond het prachtig om anderen onder jouw vleugels te laten bloeien. Een beetje herrie schoppen is je nooit vreemd geweest, dus het kan niet anders of er zullen heftige discussies met menig collega zijn gevoerd.

Ik zal je missen Erik, zo jammer dat ik je nu niet meer kan ontmoeten op regiobijeenkomsten of de ziekenhuisfarmaciedagen, of even met je kan bellen over een interessante casus. En als ik je al ga missen, kan ik me niet voorstellen wat dit moet betekenen voor jouw familie en naasten. Ik wens jullie ontzettend veel sterkte.