Herinneren is een vorm van ontmoeten…

It is with great sadness that I learn of the passing of Egbert, one of the popes of aircraft design.
I remember our joyful encounters during student exchanges and European meetings.
I loved his mischievous spirit and his magnificent vitality.
My thoughts are with his family and loved ones.

I’m deeply saddened by the loss of Prof. Egbert Torenbeek. His book on aircraft design was a tremendous help to me when I first began teaching. I had the honor of meeting him in person for the first time when he gave a short course in Montreal in 2005. He was an inspiring instructor and also great fun at dinner afterward, especially when the topic of winglets came up with Bombardier engineers. Later, during one of my visits to TUDelft, he kindly invited me to an organ concert in Delft, which was an unforgettable experience. He will be greatly missed, but his legacy will continue to inspire our community.
_______________________________________________________________________
Joaquim R. R. A. Martins
Pauline M. Sherman Collegiate Professor
Department of Aerospace Engineering
University of Michigan
_______________________________________________________________________

Ik heb een In Memoriam geschreven voor de website van de faculteit Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek. https://www.tudelft.nl/2024/lr/emeritus-hoogleraar-egbert-torenbeek-overleden

Na Egbert’s pensionering wilde hij zijn hobby orgelspelen weer oppakken.
Hij had in het verleden uitstekend les gehad van Piet van Amstel, destijds organist van de Oude kerk te Delft. Bij hem was zijn liefde voor de romantische componisten als Mendelssohn en Boëllmann ontstaan.
Het romantische Maarschalkerweerd orgel van de Maria van Jessekerk trok hem erg en hij kwam bij mij op les. Ook bezocht hij regelmatig de orgelconcerten op de zondagmiddag. Hij was een muzikale man die ontroerd raakte als hij mooie muziek speelde of hoorde. Hij kon al best goed spelen toen hij kwam, en het was erg leuk om hem les te geven.
Hij genoot ook van de lessen, die ongeveer 2 jaar duurden. Helaas ging het later niet meer.
Nel , kinderen en kleinkinderen gecondoleerd en veel sterkte gewenst met het verwerken van dit grote verdriet.
Petra Veenswijk, dirigent/organist Maria van Jessekerk Delft

Professor Torenbeek was mijn afstudeerhoogleraar. Ik had geen betere kunnen treffen: behulpzaam, altijd klaarstaand met een antwoord of een vervolgvraag.
Mijn leukste herinnering aan hem is er een van een 3-tal jaar na mijn afstuderen. Ik deed een vervolgstudie aan MIT in Boston en liet tijdens de eerste dagen daar, aan mijn huisgenoten vallen dat ik was afgestudeerd bij Torenbeek. Dat zei mijn huisgenoten die andere studierichtingen deden niets. Behalve een van mijn Indiase huisgenoten, die slaakte een kreet van verwondering. Hij was in het tweede jaar van zijn PhD in aerospace. Hij sprong op, rende naar zijn kamer en kwam terug met het ‘Torenboek’, HET boek voor wat betreft de vliegtuigbouw. Hij kon het niet geloven dat ik bij hem was afgestudeerd. Vanaf dat moment was ik zeer in aanzien gestegen bij al mijn roommates.

Ik wens de familie van Professor Torenbeek sterkte met het verwerken van dit grote verlies.
Iason Onassis

Egbert, a shared passion for aviation ensured our paths crossed many times. I cherish those memories, as I cherish our many email exchanges. You inspired me to do better, to try harder. You inspired me to persevere when I could not find the right words, which seemed just out of reach. Your razor-sharp critique, mixed with warm encouragement, improved my work immeasurably. I will forever be grateful for your words in the foreword to my book and the joy you expressed when the book was finally published.
I extend my deepest, heartfelt condolences to the Torenbeek family and to all who loved this brilliant man.
Rest in peace, my friend, my mentor, my inspiration.

Mijn vroegste herinnering aan neef Egbert is dat wij de Solex van oom Egbert aan gort hebben gereden. Die "wij"', dat zijn Egbert zelf, mijn broer Hero, en ik. Wij logeerden in de vijftiger jaren met z'n drieën in Scherpenzeel, en mochten op de Solex karren. Maar dat ding was niet vooruit te branden. Hij heeft het ook niet helemaal overleefd. Diezelfde vakantie zijn wij met oom Egbert naar een vliegshow op Soesterberg geweest. Daar werd voor het eerst in Nederland een demonstratie gegeven met doorbreking van de geluidsbarrière - door Neville Shute, als ik me goed herinner. Voor Egbert was dit misschien ook de doorbreking van een barrière - van de trage Solex naar de rappe vliegmachien.
Met een hartelijke groet en oprecht meeleven,
neef Piet

Een grappige herinnering die ik heb aan oom Egbert is op de dag dat we een stadswandeling maakten door Delft. Ik was misschien een jaar of 10, eind jaren '80. We stonden even stil op een brug en keken naar het water onder ons. Toen riep oom Egbert: 'O jee, mijn bril!' Hij had zijn bril niet meer op en gebaarde dat die in de gracht was gevallen. Ik schrok me een hoedje! Terwijl hij zijn bril achter zijn rug weer tevoorschijn haalde, begon oom Egbert hartelijk te gniffelen. Tot op de dag van vandaag (ik ben nu 45) denk ik hieraan als ik op een brug sta en naar het water beneden me kijk.

Tante Nel, Corine, Mirjam en Reinier, ik wens jullie veel sterkte toe.