Lieve Nel, beste familie,
Hoewel mijn vrouw Loes en ik wisten dat het niet goed ging met Egbert, was het voor ons een schok om te vernemen dat hij op 29 augustus is overleden.
Allereerst willen we jullie condoleren met dit grote verlies. We wensen jullie veel sterkte met het verwerken van dit verdriet.
Egbert en ik kenden elkaar al heel lang. We waren beiden student-assistent en later medewerker van prof. Hans Wittenberg. Hans was iemand die zijn medewerkers wel stimuleerde, maar ze ook veel vrijheid gaf. In zijn groep werd onderwijs en onderzoek verricht op de gebieden prestaties en voortstuwing van vliegtuigen, ontwerpen van vliegtuigen en ruimtevaart. Als medewerkers van Hans, ging Egbert de kant van de luchtvaart op en ik die van de ruimtevaart. Later werden we, ook met steun van Hans, beiden hoogleraar op de gebieden die we hadden gekozen.
Ik heb veel met Egbert samengewerkt. Niet zozeer op onze vakgebieden, maar vooral op het bespreken en oplossen van problemen binnen de vakgroep en de faculteit. We konden het altijd uitstekend met elkaar vinden en trokken in moeilijke besluitvormingen altijd één lijn.
Egbert was een groot, door velen onderschat, ontwerper. Hij heeft op zijn vakgebied veel gepresteerd waar hij, de vakgroep, de faculteit en de universiteit trots op mogen zijn. Ik ben blij dat hij in de laatste fase van zijn activiteiten op de faculteit vooral in het buitenland de erkenning kreeg die hij verdiende. Hij was een pionier die wezenlijke bijdragen aan de vliegtuigbouwkunde heeft geleverd.
Ik denk met dankbaarheid aan onze contacten en samenwerking terug en zal hem niet vergeten.
Karel Wakker