Vanaf mijn aantreden in de Amsterdamse Volkshuisvesting in 1982 heb ik je van nabij leren kennen. Ik was toen directeur van de Woningbouwvereniging Het Oosten en jij adjunct directeur van de dienst Volkshuisvesting. Samen met Ab Vos bezocht je in die tijd de besturen van alle Amsterdamse Corporaties. Jullie maakten altijd veel indruk want de gemeente was toen dominant, beheerste inhoud en geldstromen. En jullie vormden samen het menselijk gezicht van dat grote apparaat.
In de jaren negentig ging er een andere wind waaien in de volkshuisvesting die tot uiting kwam in de zogenoemde verzelfstandiging van de Corporaties. En jouw bijdrage daaraan veranderde mee. Je werd directeur van de vereniging van voormalig gemeentelijke woningbedrijven. Maar jij bleef dezelfde: betrokken bij het doel, vol energie en heel menselijk.
Toen ook die woningbedrijven werden omgevormd tot gewone corporaties werd je benoemd tot directeur bij de Rijksoverheid. En ook daar kwamen we elkaar weer regelmatig tegen. Mijn waardering en respect voor jou bleven onverminderd groot. Je kon ontzettend goed rekenen, maar dat talent gebruikte je altijd voor het hogere doel, namelijk zorgen voor een wereld die herbergzaam is juist ook voor die mensen die dat het hardst nodig hebben omdat zij om welke reden dan ook minder kansen hebben dan anderen.
Daarom zul je in mijn herinnering blijven voortleven als een zeer getalenteerd mens vol energie en met het hart op de juiste plek.

Frank Bijdendijk

Edo Arnoldussen was een begrip.

In de tijd van Jan Schaefer leerde ik hem kennen en hij was :-) bijna net zo dominant als onze Jan. Heerlijke energie en altijd vanuit een grote betrokkenheid. Samen mochten wij de stadsvernieuwing tot grote hoogte laten opstijgen. Het was een strijd die gewonnen moest worden en die wij - zie de steden van vandaag - hebben gewonnen. Edo was in die strijd een stuwende en stimulerende kracht. De stad, maar eigenlijk ook een veelvoud van steden profiteren nu van zijn energie. De mensen die er nu lopen en wonen ervaren de stad nu als een mooie plek om er te zijn. En dat is goed want daar ging het om.

Edo, bedankt voor je fenomenale inzet.

Adri Duivesteijn

Dag Janine, Jonne en familie

Van harte gecondoleerd met het verlies van Edo.

Ik heb hem bij toeval leren kennen toen ik voor hem moest invallen als penningmeester van de ASVA. In die lastige jaren na de Maagdenhuis bezetting. Waarin iedereen zich afvroeg hoe het nu verder moest?
Onze wegen kruisten zich opnieuw in de periode Jan Schaefer. Toen wij voor de opgave stonden om een antwoord te vinden op de verloedering en leegloop van de stad
In die periode heeft Edo, samen met Duco, een sleutelrol vervuld in de grote stadsvernieuwingsoperatie van die dagen. Waarin ook de basis is gelegd voor de bloei die daarop volgde.
Vanuit mijn toenmalige rol van hoofd stadsvernieuwingsbeleid kijk ik nog altijd met grote waardering terug op zijn ongelooflijke inzet, energie en daadkracht.
Jaren later kruisten onze wegen zich opnieuw. Toen wij op het stadhuis het probleemdossier Noord Zuidlijn tot een goed einde moesten zien te brengen. Edo op wat meer afstand. En ik midden in de vuurline.
Met Janine in een kritische oppositionele rol in de gemeenteraad. Met grote twijfels en vraagtekens en uiteindelijke een neen stem. Kritiek die Edo en ik voor een belangrijk deel deelden. Alleen met een andere eindconclusie
Een heel lastige periode met heel lastige afwegingen. Ondanks alle tumult, kijk ik daar toch met een goed gevoel op terug. Door de open manier waarop ik met Edo kon bespreken wat er gedaan moest worden. Waarbij kritische vragen niet uit de weg werden gegaan.
Na die heel intensive periode zijn wij ieder weer ons weegs gegaan. Waarbij ik hem vanuit de verte ben blijven volgen.
Ik denk nog altijd met veel waardering en warmte aan hem terug. En wens jullie veel sterkte om het verlies te verwerken

Hartelijke groet,

Maarten de Boer

Edo was voor mij het echte beginpunt van mijn loopbaan in de volkshuisvesting zo’n 40 jaar geleden. Na een jaar of twee rondsnuffelen binnen de Gemeentelijke Dienst Volkshuisvesting heeft hij me binnen gehaald in de thema’s waar het toen om ging. “ Naar een stelsel van inkomenshuren” was het eerste huzarenstuk waar ik toen bij betrokken mocht zijn. Samen met Edo naar wethouder Jan Schaefer. Een imponerende, of zelfs intimiderende man. Maar wel een echte volkshuisvester en ik zat met bewondering naar Edo te kijken. Met zijn deskundigheid en bevlogenheid maakte hij evenveel indruk op me als de wethouder.
Het was een begin van vele jaren intensieve en fijne samenwerking. Edo altijd betrokken, gedreven, bevlogen en vindingrijk, vaak ongeduldig. Maar ook geïnteresseerd in je als mens, zorgzaam als dat nodig was (zoals tijdens mijn tropenjaren bij de vernieuwing van de Bijlmermeer, waarin hij in de gaten had dat ik als secretaris soms klem kwam te zitten tussen de verschillende partijen). En trouw in zijn loyaliteit. Tot aan mijn afscheid uit de volkshuisvesting een paar jaar geleden kwamen we elkaar met regelmaat tegen. En altijd was er weer die energie en betrokkenheid, tot en met het gemopper over een van de inleiders op mijn “ afscheidssymposium”, die toch echt niks snapte van de volkshuisvesting.
Janine , Jonne en ander naasten, heel veel sterkte bij dit verlies
Art Klandermans

Tijdens de wintersport (1975?) leerde je me de beginselen van het bridgen. 13 kaarten, 13 punten en nooit bieden of bij-bieden als je geen 4 kaart hebt! Het begin van vele jaren gezellige bridgeontmoetingen in vriendenkring, waar je ook vaak het middelpunt vormde. Het was geweldig leuk je in ons midden te hebben.
Dank je wel Edo.
Wilmien

Het zit erop vriend. Ik ben blij je lang gekend en meegemaakt te hebben.
Aad