Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Douwe het blijft onwerkelijk dat je er niet meer bent, hier sta je met Mika de blues te spelen wat keek die jongen tegen jou op .
En hoe trots kun je zijn als moeder.
We hebben lol gehad in Heseln en alle optreden die ik heb bijgewoond samen met de kids en Robert .

Rust zacht lieverd .

Monique

Eén van de vele grappige dingen die ik heb meegemaakt met Douwe speelde zich af in onze winkel alwaar er weer eens een uit de hand gelopen feestje was. Om een uur of 01.00 stopte er, terwijl er nog een stevig bandje stond te spelen, een politieauto voor de etalage. Twee agenten stapten binnen. Douwe en ik erop af, onderwijl de muzikanten manend te stoppen.
"Teveel lawaai natuurlijk. Ik zei al dat het veel zachter moest. Koffie, heren?", opende Douwe het gesprek. "Een borrel mag ook."
Nou dat mocht niet, maar een bakkie hadden ze wel trek in. Dus ik koffie maken. Toen ik terug kwam uit de keuken met twee kopjes, zag ik maar één agent en ook Douwe zag ik zo snel niet.
Dus ik met die agent babbelen dat het niet weer zou gebeuren enzo, aan de stamtafel, met al die aangeschoten muzikanten.
Vijf minuten later zie ik Douwe vanachter uit de winkel komen met die andere agent. Douwe met een gitaar en de agent met een comboversterker.
Had hij nog even verkocht.

We zullen je allemaal ontzettend missen, Douwe, maar je laat ook een boel kleur na om op terug te kijken.
Bedankt voor alles.

Eddie