Dirk van der Duin is ons ontvallen. Voor de Hoornse politiek is dat een verlies. Als raadslid en commissielid namens de Hoornse Onafhankelijke Partij is hij vanaf 2014 actief geweest. Als stuurman aan wal zag ik hem bijna wekelijks, maar dat wil niet zeggen dat ik hem daarom van haver tot gort ken. Dirk is niet politiek actief geworden om daarmee persoonlijk op te vallen, om zijn profiel op te poetsen. Dirk zat daar omdat hij vond dat het nodig was.
Bij het van start gaan van HOP was Dirk één van de mensen die als raadslid wilde proberen de kernpunten van hun fractie te realiseren. Je kunt aan de zijkant van het politieke gebeuren roepen dat het allemaal anders moet, maar met daadwerkelijk meedoen in het spel zie je pas hoe moeilijk het is om alle wensen waar te maken.
Dirk was in mijn waarneming niet de man die de show stal met slinkse politieke streken of vlotte babbels waarin niets wordt gezegd. Dirk was lid van een team dat wekelijks met elkaar de zaken op een rijtje zette om te bepalen wat het meest reëel was om te doen. Solide, duidelijk en standvastig deed hij zijn werk in raad en commissie.
Wie vol blijft houden in de politiek, zelfs wanneer het duidelijk is dat je nooit en te nimmer 100% van je doelen kunt bereiken, mag je bevlogen noemen. Dirk paste volledig in het profiel van de Hoornse Onafhankelijke Partij. Sociaal bewogen, een tikje drammerig wanneer te nemen maatregelen schimmig leken, en het oog op wat er in de gemeentekas binnenkomt en wat er dus uit kan. Geen ruimte voor luchtkastelen. Dirk wilde binnen de fractie meebouwen aan een concrete leefbare stad voor alle bewoners.
De duidelijkste woordvoerders van de fractie hebben in hun betogen altijd een stukje Dirk mee uitgedragen. Niet dat hij dat overal rondbazuinde. Een teamspeler draagt mede het team. HOP heeft daar wat Dirk betreft altijd op kunnen rekenen. Dirk is in mijn columns niet of nauwelijks genoemd, maar daar zat hij niet voor in de raad.
Toen duidelijk werd dat zijn ziekte hem definitief zou slopen is zijn rol in de Hoornse politiek wereld uitgespeeld geraakt. Ik zag hoe zijn afscheid van de politieke wereld plaatsvond in de raadzaal. Welgemeende woorden van burgemeester en van Robert Vinkenborg en vooral ook het welgemeende applaus van alle aanwezigen in de raadzaal mocht hij meenemen naar huis. Hijzelf heeft er nog veel te kort herinneringen aan mogen houden. Wij kunnen dat wel en ofschoon bij ons die herinnering regelmatig zal wegzinken in de oceaan aan nieuwe herinneringen, zullen fragmentjes Dirk bij veel van ons af en toe aan de oppervlakte komen. En dan voelen we elke keer even de dankbaarheid voor wat Dirk van der Duin voor de stad betekend heeft.
Dirk, wat goed dat je er was!
