Lieve Theo en familie,
Ik leerde Dini kennen toen ik 18 jaar was. Ik begon met werken bij Vandenberg-ID (toen heette het nog Theo van den Berg Foto). Jij was de vrouw van Theo, jij was onze directrice maar jij was vooral onze collega! Jij had altijd het beste voor met iedereen en jij nam het altijd voor ons op!

Eind vorig jaar kwam het bericht dat Dini weer ziek was. Wat was je sterk. We dachten in eerste instantie: dit gaat Dini overleven, Dini wordt wel 100. En wat bleef je sterk. We hadden oprecht allemaal zo veel bewondering voor jou. Ook toen je naar huis moest omdat de behandeling opgegeven was. Je had je erbij neergelegd zei je. In de pauze kwamen we dan even naar je kijken en je maakte het voor ons altijd makkelijk. Effe knuffelen, effe huilen. "Ik lig hier als een koningin" zei je dan. Maar het was voor ons zo fijn om te zien dat je zo vertroeteld werd door Theo en de kinderen, door je broer en zussen. Dat was zo warm en deed ons zo goed.

Dini, ik wil je bedanken voor al je wijze levenslessen en goede raad. Je hebt me altijd gesteund. Je hebt voor mij en mijn gezin heel veel betekend.

Maar niet alleen voor mij, ook voor heel veel andere mensen, dat was afgelopen maandag te zien op het mooie afscheid. Wat was het druk en alles klopte... Zoveel mooie woorden, wat een warmte en liefde.

Dag lieve Dini,
Alle goede herinneringen aan jou blijven, er komen helaas alleen geen nieuwe meer bij.
Dikke kus en veel liefs
Angela, Helmut, Ychelle en Maud xxx

Enkele jaren geleden hebben wij Dini en Theo leren kennen op Aruba. Het was het eerste contact in ons huisje. Dini was zeer spraakzaam en wij wisten toen al dat wij te maken hadden met een vriendelijk, oprecht en beminnelijk mens.
Ze vertelde dat wij een leuk huisje hebben op een prachtige plek onder de tropenzon.
Hier zullen jullie beslist samen oud worden. Deze spontane reactie deed ons goed.

Wij hebben elkaar daarna vaker ontmoet op Aruba en ook in Nederland.

Toen wij te horen kregen dat Dini ongeneeslijk ziek was, heeft het ons zeer geraakt. Kort voor ons vertrek naar Aruba -- ruim een week voor haar overlijden -- hebben wij een afscheidsbezoek gebracht in Geldrop. Openhartig en emotioneel vertelde zij over het goede leven dat zij heeft gehad en verder liet zij vele leuke dingen de revue passeren waarvan ze op Aruba intens heeft genoten. Helaas zal dat niet meer mogelijk zijn, verzuchte zij.

Toen ze over Alto Vista begon, hebben wij het idee opgepakt om na haar overlijden het kapelletje te gaan bezoeken en om aldaar kaarsjes aan te steken ter nagedachtenis.
Dat hebben wij ook gedaan en hadden daar een goed gevoel bij.

Als aardige geste hebben wij achter in de tuin van het kapelleke op een cactus haar initialen gekerfd DVDB. Als familie en vrienden naar Aruba komen , is een uitstapje naar het kapelletje zeker een must. Het zoeken naar de initialen op de cactus is een belevenis opzich. Als het lukt om deze te vinden dan zullen herinneringen weer opspelen.

Velen zullen haar missen.
Het gemis zal echter het meest worden gevoeld in de naaste familiekring en in het bijzonder de kleinkinderen.

Hetty en Frank Roosenhoff.
Boroncana 300
ARUBA.