Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Dico Tijsen

15-10-196010-10-2015
      Je bent niet meer
      daar waar je was
      maar overal waar wij zijn...

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Vriend.
        reactie 9   |   niet OK

        In het vroege voorjaar van 2003 leerde ik Dico kennen. Tijdens het speuren naar ringen in een groep Kleine Zwanen stopte er een auto achter mij. De bestuurder stapte uit en vroeg: "Zo, is er nog wat bijzonders te zien?" Nu gebeurde dit wel vaker, dus ik antwoordde, dat ik naar gemerkte Kleine Zwanen keek. Het bleek, dat hij dat ook al een paar jaar deed. Hij stelde zich voor als Dico Tijsen. Die naam was ik al vaker tegengekomen in de diverse lijsten van waarnemingen van gemerkte zwanen. Ik dacht: van hem kan ik nog veel leren.
        Nadat we elkaar vaker in het veld tegenkwamen, vroeg hij mij, of we samen eens op pad zouden gaan, onder het motto: met twee personen zie je meer. Dat was het begin van onze vriendschap. Hij nam mij in het najaar van 2003 voor het eerst mee naar Emsland, net over de grens in Duitsland. Dat was voor mij een nieuwe dimensie. Ik keek hoofdzakelijk in Flevoland naar de Kleine- en Wilde Zwanen. Hij bleek een goede leermeester, die gespecialiseerd was in "achteraf "weggetjes en modderpaden.
        De jaren daarop bleven we vanaf het najaar elkaar opzoeken. Steevast belde hij mij zondagsavonds, na studio sport en het journaal, om even bij te praten over de waarnemingen van de dagen ervoor. Je kon de klok erop gelijk zetten.
        Elk jaar, zo rond eind februari, begin maart ging hij alleen op "expeditie" naar Sleeswijk-Holstein, en via het stroomgebied van de Elbe naar Mecklenburg-Vorpommern, om daar ook naar de Kleine- en Wilde Zwanen te kijken. Op zijn uitnodiging ben ik in het vroege voorjaar van 2008 voor het eerst mee geweest met deze "expeditie". Het was een ware belevenis; wat wist die Dico de zwanen te vinden. Ik als chauffeur, en Dico als navigator, doorkruisten wij de "binnenlanden" van Noord Duitsland. We verbleven op een paar vaste overnachtingsadressen, waar Dico al jaren kwam. Ook dat waren leuke contacten. Zo heb ik daar ook kennis gemaakt, met onze Duitse "collega's" Axel Degen en Helmut Eggers. Het bleek, dat Dico nog speciaal op Duitse les is geweest, om zich goed verstaanbaar te maken. Het waren intensieve dagen; 's morgens vroeg op, ontbijtje, en hup achter de zwanen aan, totdat het donker werd. Overnachtingsadres opzoeken, en dan tijd voor uitgebreid eten en natuurlijk een biertje. Als het weer tijd was, om naar Nederland te vertrekken werd nog even de "Norma" aangedaan, om zijn favoriete bier in te slaan: Baron Lobkowicz. Zo ging het jaar na jaar. Altijd gezellig, omdat we gelijk gestemd waren, en dezelfde passie deelden. Nooit een ongetogen woord, ruzie of trammelant. We voelden elkaar prima aan.
        Nog ca. twee weken voor zijn overlijden, kwamen we elkaar tegen bij de Vossemeerdijk te Dronten. Ik stond daar samen met mijn vrouw te kijken naar de vogels op de drooggevallen plaat. Er stopte een "bemodderde" blauwe Civic naast ons; "Er zitten nog geen Kleine Zwanen". Ja hoor, weer die Tijsen. We hebben nog even staan praten, en maakten al weer plannen voor het komende zwanenseizoen. Helaas gaat dat niet meer gebeuren.
        Gisteren stond ik alleen aan het Veluwemeer naar Kleine Zwanen te kijken, en las daar 039E af. Zoals elke keer gaat mijn gedachte gelijk weer naar Dico. Kon hij er nog maar bij zijn.
        Ik zal je missen, vriend.

        Hans Docter, Dronten.


        Hans - Dronten
        23 november 2015

        Deel deze pagina:

      • Je had, hebt en houdt een speciaal plekje binnen onze club!
        reactie 8   |   niet OK
        Beste Dico,

        Tijdens jouw uitvaart heb ik gesproken en geprobeerd om onder woorden te brengen hoe wij (de badmintonners van BCN) jou kennen en wat je voor ons betekent. Indrukwekkend was het om te zien hoeveel shuttles er op jouw kist zijn gelegd als eerbetoon namens alle (ex-) badmintonners. Als ik bedenk wat ik hier wil achterlaten dan is dat hetgeen ik tijdens jou afscheid heb gezegd. Hieronder daarom de tekst. Verder wil ik je ouders, zus, zwager en nichtje en alle andere nabestaanden heel veel sterkte wensen.

        Zowel namens Badmintonclub Nijkerk als namens mijzelf,
        Wiesja van de Beek


        Tijs

        Ik sta hier als voorzitter van Badmintonclub Nijkerk maar vooral ook als badmintonvriend van Tijs.

        Helaas staan we hier veel te vroeg om de laatste eer te bewijzen aan een van onze meest trouwe leden, Tijs. Niet alleen al meer dan 30 jaar een trouw lid maar vooral ook een fijne vent en een goede badmintonvriend. En wat hadden we graag nog jaren van zijn aanwezigheid op de club willen genieten.

        De verslagenheid was groot toen we het trieste nieuws hoorden. We zijn afgelopen dinsdag tijdens onze speelavond bij elkaar gekomen met degenen die in de sporthal waren en hebben stil gestaan bij het overlijden van Tijs. Iedereen was aangeslagen en verdrietig.

        Tijs was altijd gewoon Tijs, zichzelf. Of eigenlijk niet gewoon maar juist bijzonder. Iedereen die hem kent zal mij begrijpen als ik zeg: van Tijs is geen kopie.
        Zelfs zijn manier van badmintonnen was bijzonder, de badmintonners zullen het herkennen als ik zeg: Tijs bukte niet maar scharnierde.

        Wat zullen we hem missen. Tijs was nooit nadrukkelijke aanwezig en je hoorde hem er nooit bovenuit. Tijs is zo iemand van wie je pas door hebt wat je mist als ie er niet is. Dat gaan we zeker voelen. We gaan hem missen. Zijn gezelligheid, zijn droge humor.

        Hij had er nog wel eens een handje van om vanuit een onmogelijke positie een shuttle te slaan waar niemand op rekende.
        Als je dan zei: “mooie bal Tijs”, dan kreeg je in plaats van gewoon "dankjewel" te horen: “er komt er zo nog een!”
        Als hij zelf fouten maakte dan was hij kritisch voor zichzelf en zette dat kracht bij door zichzelf "zak hooi of zak patat" te noemen.

        Na het Batsen, zoals hij badminton, vaak noemde was hij ook altijd in voor wat gezelligheid aan de bar. Gezellig even bijpraten en altijd oprecht geïnteresseerd.
        En als je vroeg of ie wat wilde drinken had ie ook zijn eigen klassieke antwoord, geen "ja lekker" of iets dergelijks, nee Tijs zei: "je treft het". En als de bar niet open was dan zorgde Tijs wel voor zijn eigen biertje voor na de wedstrijd. Plop klonk het dan van onderuit zijn tas.

        Tijs is geliefd onder de badmintonners, dat blijkt ook wel uit het grote aantal aanwezige badmintonners.
        Gister schoten nog de namen van een paar oud leden door mijn hoofd die ik nog heb geïnformeerd. Het zegt veel over Tijs dat ze gelijk aangaven er alles aan te doen om er vandaag bij te zijn.

        Alle badmintonners en oud badmintonners wil ik vragen om bij het afscheid nemen van Tijs een shuttle uit de mand te pakken en deze op de kist te leggen.

        In Tijs gaan we niet alleen een van onze meest trouwe leden missen maar vooral ook een fijne oprechte vent met een goed gevoel voor humor.

        Tijs, we zullen je missen. Je had, hebt en houdt een speciaal plekje binnen onze club!

        Wiesja - Nijkerkerveen
        16 november 2015

        Deel deze pagina:

      • 2015
        Ontmoetingen tussen de zwanen
        reactie 7   |   niet OK
        Het was een grote schok te vernemen dat Dico plotseling is overleden. Weliswaar heb ik hem niet héél goed gekend, maar wij deelden een sterke hartstocht bij het kijken naar zwanen. Wonend in Enschede, steek ik van eind oktober tot in maart vrijwel wekelijks de grens over om in het Grafschaft Bentheim naar zwanen te kijken, tellingen uit te voeren en halsbanden en pootringen af te lezen. Jaren geleden kwam ik een Nederlander tegen die in zijn onbegrensde enthousiasme de Kleine en Wilde Zwanen, behalve in Nederland, ook opzocht in Engeland en Duitsland: Dico. Ik herkende die passie; het was iedere winter een groot genoegen om Dico, al dan niet in gezelschap van Hans Docter, diverse malen bij het genieten van zwanen tegen te komen. Wij wisselden regelmatig per e-mail gegevens uit over afgelezen halsbanden en ringen; de verslagen van zijn internationale zwanentochten waren een genoegen om te lezen.
        Het is onvoorstelbaar dat hij er niet meer is, dat ik zijn auto niet meer ergens in het Duits-Nederlandse grensgebied zal zien aankomen of zien staan om over te kunnen gaan op een hartelijke begroeting en een gesprekje over de door ons beiden zo geliefde vogels. Het contact met Dico ga ik zeer missen.
        De familie heel veel sterkte toegewenst bij het dragen van dit verlies!
        Paul Knolle

        Paul - Enschede
        2 november 2015

        Deel deze pagina:

      • reactie 6
        Piet

        Er is een reactie aan de nabestaanden achtergelaten door:


        Piet - Nijkerkerveen

        29 oktober 2015

      • 2015
        Afscheid van Dico
        reactie 5   |   niet OK
        Op zondagavond 11 oktober gaat om 22.30 mijn mobiele telefoon, Sjako aan de lijn, je denkt oh er is vast wat aan de hand op de zaak, een inbraak, waterschade of iets anders.
        Ik hoor aan de andere kant een gebroken stem tegen mij zeggen, “Kees Dico is overleden” opdat moment loopt er een koude rilling over je lichaam en iets zegt in je “dat kan toch helemaal niet”, je gedachten gaan terug naar de maandag ervoor op de dag dat Dico onwel werd in het magazijn, ook daar een telefoontje van Sjako, “Kees kom even naar beneden, ik zeg moet dat nu? Ja dat moet nu!”’.
        Beneden in het magazijn gekomen zie ik Dico op een stoel zitten en het was eigenlijk direct wel duidelijk dat er iets niet goed was.
        Zullen we 112 bellen? Dico zegt “moet dat nu, laat mij nog maar even een kwartiertje zitten misschien gaat het straks wel beter”.
        Geen risico gewoon 112 bellen, ambulance voor de deur, Dico op de brancard en aan de hartbewaking, geen afwijkende waarden bij zijn hart, wel mee naar het Meander met zwaailicht en sirene, ik met de auto er achteraan. Wanneer ik zijn kamer binnenkom bij de eerste hulp, “zegt hij: zo jij bent er snel”, ik antwoord, “Ja, maar het is niet zover weg en ik heb me netjes aan de snelheid gehouden en gewacht voor het rode licht”.
        “Ja zonde van geld anders” was zijn reactie.
        Mirjam zijn zus was ook snel in het ziekenhuis en zodra hij de deur open zag gaan zei hij “Kees daar is mijn zus je kan nu weer terug naar de zaak hoor, bedankt dat je er was. Ik geef hem een hand als afscheid en voel dat die ijskoud is en ik ga weg.
        De volgende dag hoor je dat ze niets ernstigs hebben kunnen vinden en hij het moet uitzieken en dat is het.
        Nu hoor je dat hij er niet meer is, “onwerkelijk”.

        Op 01-04-2001 is Dico bij Kannegieter in dienst getreden, Dico was een harde werker die veelal op de achtergrond aanwezig was.
        Van zijn directe collega’s hoor je dan ook dat eigenlijk dat er niets te veel was voor Dico, altijd vrolijk en behulpzaam. Ook als het erg druk was, Dico kreeg je niet gek altijd rustig en blijven lachen.
        Soms had ik weleens mijn vraagtekens of hij zijn lichamelijke klachten wel serieus nam, als hij weer last had van zijn voet dan strompelde hij door het pand, maar ziek naar huis, nee dat wilde hij niet.
        Een paar weken geleden heeft hij nog zijn VCA-certificaat gehaald, hij zag er erg tegenop maar slaagde met vlag en wimpel met maar drie foutjes.
        Als wij aan Dico terug denken, dan zien we een levensgenieter die veel interesses had, maar op het moment dat hij begon te praten over vogels zittend in het voorjaar en de zomer aan de kant van het water tegen over het kantoor van Kannegieter dan kon hij je minuten lang boeien met zijn verhalen over deze dieren, of het nu een uitleg was over de zwanen of dat hij een ijsvogel had gezien in de buurt van ons kantoor hij wist je het precies uit te leggen.
        Ook hield hij wel van een geintje, zo heeft hij een keer een collega in de mailing genomen, tijdens zijn lunch pauze zat hij te vissen en riep naar een collega of die hem wilde helpen want hij had een grote vis aan de haak, de hengel stond krom dus er zat wel gewicht aan, het bleek een blikje met vis te zijn.
        Eind september hadden we nog een personeelsuitje, BBQ en bowlen ook hier genoot hij met volle teugen van het eten en het biertje.
        Zo koester ik persoonlijk ook het mooie moment wat ik samen met Frank en hem had vorig jaar op het terras in Barcelona, alle drie een biertje en hij samen met Frank een sigaar rokend rustig kijkend naar de mensenmassa die aan ons voorbij trok over de Ramblas.

        Vandaag nemen wij afscheid van een uniek persoon en een hele fijne collega, voor vele zal het zien van een zwaan of andere bijzonder vogel een heel andere betekenis hebben in de toekomst, namens al je collega’s Dico we zullen je missen!
        Namens alle Medewerkers en Directie Kannegieter Electronica BV
        Kees Westland

        Kees - Huizen
        23 oktober 2015

        Deel deze pagina:

      • We gaan je missen....
        reactie 4   |   niet OK
        Beste Dico,
        Als je dit zou kunnen lezen, zou ik je vertellen dat we je gaan missen. Jij zou dan waarschijnlijk vaag de andere kant opkijken en onmiddellijk iets vertellen over een ijsvogel of een zeearend...waarvan je een nest van had ontdekt.

        Als ik aan jou denk, denk ik aan twee leuke jaren voorjaarscompetitie. Op de foto die op de crematie werd getoond stonden Monique, Peter, Nicolette en jij. De foto is op dinsdag gemaakt en omdat ik alleen op donderdag kan spelen, ontbrak ik op het plaatje. Het bloemetje dat jullie vast hebben, bracht jij de daaropvolgende avond bij mij.
        Het waren twee leuke jaren waarin we veel gelachen hebben. Een week voordat we moesten spelen belde je op....en zei je voorzichtig ..." He volgende week moeten we spelen. Hoe doen we het? Zal ik je ophalen? Als ik dan reageerde met "goed idee" vervolgde jij (subtiel) met: ik moet ff kijken hoe ik dat ga doen met eten. " dan kom je toch gezellig bij mij eten" speelde ik het spel mee. "Oh da's goed" zei jij dan weer en je voegde er nog aan toe dat ik niet teveel poespas moest maken. Zo heb je zeker 4 keer gezellig een hapje meegegeten. Je hebt mij en mijn mannetjes ook op een zomeravond kennis laten maken met de zeearend. Heeeeeel ver weg zagen we....ik dacht takken....maar toen ik beter keek... Bleek het een arendsjong te zijn. Indrukwekkend!!! Mijn mannen van 12 en 9 vonden het ook geweldig. Ze hebben het er nu nog over. Het was natuurlijk ook super stoer om door een echte stethoscoop te mogen kijken. Dank voor die bijzondere ervaring.

        Nog specialer was die avond dat Je Nico en mij meenam naar het bos bij Apeldoorn. Heel eerlijk (dat mag nu wel)... We moesten wel een beetje zin maken. We vroegen ons af waar je ons helemaal heenbracht, want we waren best lang onderweg, maar oh wat was het de reis dubbel en dwars waard. Na stevig door te hebben gestapt in het bos, zagen we een wild zwijn en even later een roede edelherten. We werden er stil van...wat was dat prachtig !!! Gewoon in Nederland.... Als slagroom op het toetje werden we in de schemer ook nog getrakteerd op zeker (ik overdrijf niet) 50 damherten. Zoveel had jij er ook nog nooit in 1 keer gezien....en het zinnetje 'je treft het' kan ik me dan ook nog goed herinneren.

        Het verhaal dat jij (yvra) vertelde over de zoektocht naar de ijsvogel kan ik zo kopiëren. Ik ben ook een keer met dico alleen op pad geweest....en na drie kwartier flitste er iets blauws voorbij....dat was hm dus :)
        Wat tijdens die zoektocht nog veel specialer was, was het werk van de bevers dat je me liet zien en wat het allemaal echt leuk maakte, was dat we op de vlucht moesten voor de boswachter die ons op verboden terrein zag banjeren.

        Als ik aan jou denk, denk ik ook aan het samen carpoolen naar badminton, aan de keren dat je spontaan voor de deur stond met een cadeautje voor Tim (je had het zelf gekregen en wist niet wat je er mee moest, misschien leuk voor Tim)..... Die keer dat je bloemetjes uit je eigen tuin kwam brengen voor op de vaas. Zo lief ! Die keer dat je de snoepjes die je op je werk had gekregen kwam langs brengen voor Tim en stan.

        Jammer dat het niet meer gelukt is om op tijd mij of 112 te bellen. Ik weet ook niet of het iets had uitgehaald. Weet wel dat we erg ongerust zijn geweest vorige week zondag. We zijn twee keer langs geweest en hebben het in de groepsapp gegooid. Het zat ons zo NIET lekker dat we je niet konden bereiken.

        Ik ga een badmintonmaatje missen die me daarnaast kennis heeft laten maken met de wonderen in de natuur. Dankjewel Dico.
        Gert, Emmy, Mirjam, André en Yvra, heel veel sterkte met het verlies van jullie lieve, trouwe, rustige, grappige zoon, broer en oom.

        Agnes - Zeewolde
        21 oktober 2015

        Deel deze pagina:

      • Tot slot
        reactie 3   |   niet OK
        Hoi Dico,
        Ik zie nu pas dat we bijna tegelijk jarig zijn. Jij de 15e, ik de 12e oktober. Vreemd dat soort ontdekkinkjes. Heb ik nooit geweten. We waren ook niet heel close met elkaar, maar we zochten elkaar wel met een regelmaat met lange tussenpozen op. Na de tuinbouwschool zijn we bij elkaar jaren uit beeld geraakt, tot jij me weer wist te vinden. Samen gingen we op zoek naar de zwanen, of vogelen in de polder of ook een keertje poulen in de stad met een pilsje erbij. Jij bent ook degene die me jaaaaaren terug aan de Dire Straits geholpen hebt. Bij je ouders thuis heb ik ze voor het eerst mogen horen. Hier ben ik je nog steeds dankbaar voor.

        Het is wel heel onwerkelijk als er een kaart in de mail zit, waarin je overlijden wordt vermeld. Ik liep net met de gedachte rond je weer te bellen voor een afspraakje. Dat had ik dus iets eerder moeten doen helaas. Wat ik nu ook nog van je geleerd heb, is dat je de dingen die je wilt doen niet moet uitstellen. Mijn idee is, maar dat weet ik niet zeker, dat jij dat wel hebt gedaan. Mooie vakanties naar de vogeltjes en andere natuur die je wilde zien [Dan kreeg ik weer een ansichtkaart zonder tekst, met alleen "Dico" op de achterkant]. Dat voorbeeld ga ik zeker volgen.

        Tot slot wil ik je bedanken voor je vriendschap, je humor en het feit dat je me ooit weer hebt opgezocht. Te zijner tijd kom ik jou weer opzoeken, zoveel staat vast.
        Groeten, Paul.

        -
        20 oktober 2015

        Deel deze pagina:

      • 2002
        Swanholiday in the UK en 974A
        reactie 2   |   niet OK

        Vandaag afscheid genomen van 'neef' en (natuur)vriend Dico Tijsen uit Hoogland. Plotseling overleden op pas 54-jarige leeftijd. Veel mee beleefd op kleine zwanengebied en veel lol mee gehad, vanwege zijn droge humor. Hier aan het bier in mijn Engelse stamkroeg "The Lamb and Flag" in Welney tijdens onze gezamenlijke 'zwanenexpeditie' in the Fens ten noorden van Cambridge. We hadden een beste dag gehad en onwijs veel kleine zwanen afgelezen uit het onderzoek, en werkten onze gegevens uit onder het genot van een lekker biertje. Daar houden Tijsen's van, gezelligheid en toch fanatiek en serieus met natuuronderzoek bezig zijn. It's all in the family, veel te jong gestorven, wat rest zijn geweldig mooie herinneringen.


        Wim - Westerland
        19 oktober 2015

        Deel deze pagina:

      • 2015
        Jouw quote: Je treft het
        reactie 1   |   niet OK
        Je treft het...

        Dat was wat je altijd zei. Inderdaad, wat hebben we het getroffen met jou! Je positiviteit, optimisme en geduld maakten van jou een heel mooi en bijzonder mens. De rust die je uitstraalde, hoe druk het ook was. Niets was je teveel. Ik heb het inderdaad getroffen met jou in mijn team. Je laat een grote leegte achter.

        Sjako - Amersfoort
        19 oktober 2015

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.