Hallo Miranda en Daan, dank voor het delen van de kaart en gecondoleerd met het verlies van jullie Dennis. Ik denk dat ik Dennis maar een keer of 8, 9 (geen idee) heb gezien, maar hij heeft een onuitwisbare indruk achter gelaten. Hij was toch wel de gangmaker van ons onco-sportclubje. Binnen de kortste keren lagen we dubbel van het lachen en binnen zeker 5 minuten ging het over eten, elke keer weer. Waar je lekker kon eten, waar je lekkere dingen kon kopen. Dankzij de tip van Dennis heb ik op mijn verjaardag gegeten bij Ninh Binh op de groest en een week later weer. Zijn verhaal over zijn ziekte greep me erg aan en ik heb enorm met hem mee gehoopt op een goed resultaat met de immuuntherapie. Helaas mocht dat niet baten en je vorige appje was meer dan duidelijk. Nogmaals heel veel sterkte! Ik denk aan jullie. Met vriendelijke groet, Conny Kroon

Begin dit jaar leerde ik je kennen bij de oncologische fitnessuurtjes bij FysioHolland, en we hadden direct een klik. Je vertelde al meteen dat je niet meer beter kon worden. Hoe je daarmee omging en je humor heeft een diepe indruk op me gemaakt. We hadden een gezellig clubje met Hans, Conny en Aninka, met allemaal ons eigen verhaal.

Tijdens deze uurtjes werd van alles besproken, maar veelal ging het over eten! Jij had goeie tips waar je lekker kon eten of wanneer je ergens had gegeten, hoe het was geweest. Regelmatig kregen we tijdens de circuitjes de slappe lach door elkaar alleen maar aan te kijken.

Half april was mijn traject daar afgerond, op dat moment ging het al minder goed met je. Hopende dat de immuuntherapie nog kwaliteit en verlenging zou opleveren, maar helaas bleek het tegendeel waar.

Volgend jaar ga ik lopend de Alpe d'Huzes op en zal een kaars voor je branden in één van de bochten.

De korte periode waarbij ik met Dennis heb kunnen samenwerken, heb ik als student altijd als erg fijn ervaren. De aanstekelijke enthousiasme hielp ons passie ontwikkelen voor onze studieopdracht, zoals hij dat bij vele anderen ook heeft kunnen doen. Alle nabestaanden wens ik veel kracht bij het verwerken van dit verdriet.

Ik zat met Dennis op onco fysiotherapie of kanker fysio zoals Dennis en ik het noemden.
Met de mede lotgenoten hebben we veel lol gehad. Dennis begon altijd over eten, het gesprek kom beginnen over de situatie in de wereld, maar binnen een aantal zinnen, ging het over eten. We liepen meestal samen naar huis langs slagerij Chateaubriand, die zagen ons afgepeigerd langs strompelen en soms werden we naar binnen geroepen voor iets lekkers.
Ik ken Dennis pas een korte tijd, maar ik zal hem niet gauw vergeten.

Beste Dennis,
Vol ongeloof heb ik dit afschuwelijke bericht vernomen. Eind mei sprak ik je nog op de gezamenlijke school van onze kinderen. Vol goede moed vertelde je over de komende behandeling, wat is het oneerlijk dat dit zo heeft moeten aflopen. Ik ken je van de Gooise Atletiek Club waar je op de donderdagavond training gaf. Wat hebben we altijd vreselijk moeten lachen om jouw grappen en imitaties. Ik was soms nog vermoeider van het lachen dan van het hardlopen. Je stond altijd 'aan' om ergens op in te haken. De afgetrainde calorieën kwamen er na de training weer aan in de vorm van 'haute friture' en bier (of bruin fruit en een tarwe-smoothie, zoals jij dat noemde) in de kantine. En je was één van de aanjagers van de traditionele kerstborrel in het clubhuis wat ieder jaar een grotere happening werd. Sinds dat je een paar jaar geleden als trainer en later als harloper stopte, word je al gemist op de club. Heel veel sterkte aan alle nabestaanden.