“Ah joh, kan mij ‘t schelen. Ik doe het gewoon”. En daar lag ie. Een volwassen kerel in een bad van Lego blokjes, tussen de spelende kleuters. We hadden Daan, Marthe en Nathan meegenomen naar Lego World in de Jaarbeurs. Voor de kinderen natuurlijk, maar zelf vonden we het ook best leuk. Ik had Dennis niet eens zo gek lang daarvoor leren kennen als vader Daan, klasgenoot van Marthe. En Dennis ging er voor. Nooit te lang nadenken over iets leuks, want hee, lachen toch? Genieten tot het gaatje, dat was Dennis. Ik bewaar mooie herinneringen aan de zaterdagen langs de ijsbaan, de zomerse tochtjes met de sloep, de avonden eten bij jullie waar Dennis zich telkens helemaal had uitgeleefd op verrukkelijke gerechten. Verder konden we ook uren lang nerden over nieuwe Apple producten en hadden we het afgelopen anderhalf jaar ook zonnepanelen en duurzaamheid als gezamenlijke interesse. Als ie nu jonger was geweest was ie zeker de duurzaamheidsbranche in gegaan, vertelde hij nog eens. Machtig interessant, dingen ontdekken en de wereld een beetje beter achterlaten. Het is ongekend verdrietig dat je de wereld nu al hebt moeten achterlaten Dennis, maar je levenslust straalt door in iedereen die je gekend heeft. Herinneringen maken, daar doen we het voor. Dank voor de mooie herinneringen die we samen hebben kunnen maken en delen.
