.... nu is het de tijd voor mij om vandaag een berichtje hier te plaatsen. Vorige week waren wij bij elkaar na een nacht met elkaar te hebben doorgebracht in het ziekenhuis. Gisteren hebben wij met elkaar gelachen en gehuild tijdens het afscheid van Danny in Uithoorn. Mooie herinneringen hebben wij met elkaar gedeeld én vooral herinneringen uit de tijd voor Alzheimer. Je sprak treffend Anita dat jij Danny weer kan herinneren als jouw "man" waar jij trots op was. Weet, lieve Anita, Robin en Frank, hoe trots Danny op jullie was!! Lieve Danny, ik mis je en zal je herinneren als een vriend die er ook voor mij was. Wij hoefden dit naar elkaar toe niet uit te spreken. Het was en is voor ons vanzelfsprekend. De foto laat een moment zien die voor mij in mijn hart zit ....

Dag lieve Danny,
het was heel fijn jou gekend en meegemaakt te hebben,
we wensen jou nu de allermooiste ultieme reis denkbaar toe....,
met veel sterkte voor Anita, Robin en Frank en de anderen,
Wessel en Hennie

Lieve Danny,

Lang geleden leerde ik je kennen in de confectie, ik als inkoper , jij als veel te lieve vertegenwoordiger bij Bonaparte.
Jaren later kwamen we elkaar weer tegen bij gemeenschappelijke vrienden Irma en Rob.
We hebben heel wat jaren samen gesport met ons maatje Rob.
Schaatsen , skeeleren , de Weissensee, tochten op het IJsselmeer en heel wat meer goede en leuke herinneringen, vooral ook de vele skeelertochten vanuit de Beemster. Danny wilde wel altijd voor donker terug zijn... en ja dat lukte niet altijd, hetgeen net als de klinkerweggetjes mij niet altijd in dank werd afgenomen.
Bijzonder was ook de de tocht vanuit de Beemster naar Sneek op de skeelers, tja herinneringen die altijd weer boven komen. Alles te snel voorbij.

Je was hier te kort ....

Bye lieve vriend