Het was in het voorjaar van 2018 dat een vriendin mij vroeg of zij mijn naam door mocht geven aan Bertil Meyer en Anke Jonathans van BorneBoeit. Ze dacht dat ik een mooie aanvulling zou kunnen zijn om stukjes te schrijven voor die website.
Ik had daar wel oren naar en zo gebeurde het dat ik niet veel later in lunchcafé De Ster een gesprek had met Bertil en Anke om eens te kijken of zij wat aan mij zouden hebben. Het was een heel prettig gesprek en we kwamen overeen dat we het samen zouden gaan proberen en dan na een tijdje zouden evalueren. De uitkomst van die evaluatie is duidelijk, want ik schrijf nog steeds voor BorneBoeit!
De redactiebijeenkomsten vonden vooralsnog plaats in lunchcafé De Ster en wij waren dan met ons vieren: Bertil, Anke, Annemie en ik. We dronken met elkaar koffie, verdeelden de taken en praatten even bij en dat was het. Ik leverde mijn stukjes en foto’s in via de mail. Vaak zag ik ze dan later terug op BorneBoeit met een door Bertil verbeterde kop erboven. Hij was daar gewoon beter in dan ik en dat waardeerde ik. In het begin vroeg hij wel eens of ik dat niet erg vond en ik vertelde hem daar geen moeite mee te hebben. Later werd het bijkans een automatisme…
In de loop van de jaren veranderde het team, werd het ook groter en toen we eenmaal aan de Europastraat ons eigen ‘hoofdkwartier’ kregen (zo noemde hij het in het begin altijd), gingen we steeds professioneler werken. De werkstijl veranderde maar de onderlinge betrokkenheid bleef! Eens in de 14 dagen op maandagavond hadden we onze redactievergadering. Vaak zat ik dan met Bertil tussendoor lol te maken door min of meer ernstige zaken te badineren. Ik denk dat we wat dat betreft een beetje van dezelfde soort humor hebben gehouden.
Het is voor mij altijd een plezier geweest om met hem samen te mogen werken en ik zal dat heel erg gaan missen. De eerstvolgende redactievergadering blijft zijn stoel leeg, maar zijn geest zal voortleven in de manier van werken die we ons mede onder zijn bezielende leiding in de loop van de jaren hebben eigen gemaakt.
Ik hoop dat voor iedereen gaat gelden dat de leegte die hij nu achterlaat op termijn gevuld zal worden met mooie herinneringen aan hem. En vergeten doen we hem nooit!
