Toen wij in 2005 tegenover Bert en Trees kwamen wonen, waren wij druk met het maken, krijgen en opvoeden van kinderen. Toen deze kinderen echter wat ouder waren en wij de vakantie naar Frankrijk gingen voorbereiden kwam Bert tips geven over waar wij heen zouden kunnen gaan. Dat is ook de eerste keer geweest dat ik bij jullie thuis kwam en Bert mij uitgebreid liet zien waar we heen zouden kunnen gaan op basis van jullie ervaringen. Dat vond ik hartstikke leuk en heb hier ook nog veel aan gehad. Het was ons al wel duidelijk dat jullie echte globetrotters waren namelijk, de caravan stond al vroeg in het jaar op de oprit en dan kwamen ook de verschillende reisbestemmingen langs. Tijdens één van onze eerste Frankrijk-reisjes waren mijn ouders in ons huis en mijn vader probeerde dan wat klusjes te doen. Iets met een lamp lukte niet helemaal lekker en dit vertelde hij aan Bert. Bert kwam meteen kijken en fikste het binnen no time. Pa vroeg of hij dit vaker deed... Sterker nog, hij gaf er les in, en goed ook! Toen we terugkwamen van onze zomervakantie van 2019 schrokken we omdat we zagen dat Bert ziek was. Gelukkig konden we nog het één en ander voor Bert doen waarbij onze kids zich heel konden herinneren dat Bert naar buiten kwam zonder jas. Echt warm was het niet maar deze kon hij helaas niet meer zelf aan doen. Siem, onze zoon, was met een vriendje aan het spelen en Bert vroeg toen of hij hem kon helpen met het aantrekken van z'n jas en zo gebeurde. Een andere keer waren zowel Evi als Siem buiten en met Bert aan het praten over de elektrische fiets en terwijl de kids dachten nog in gesprek te zijn ging Bert er als een razende Roeland vandoor, de kinderen het nakijken gevend.... Maar vonden ze heel leuk om te zien. Helaas ging het de laatste tijd erg snel achteruit maar we hebben toch nog fijn met Bert kunnen praten al kostte dat wel meer moeite. De kenmerkende glimlach bleef en zullen wij nooit vergeten! Sterkte voor jullie allemaal met het verlies van deze lieve man! Erwin, Mirjam en kids

Regelmatig denken wij aan Bert. Ik heb nl. Boot en Motor geruild.
Een paar jaar geleden, op een zomerse dag, kwam je langs om je nieuwe motor te laten zien. Je had mijn motor ingeruild. Je wou liever een shopper.
Het was een gezellige middag en toen je je reis weer ging voortzetten, stapte je vlot op de motor. Je was net een kwajongen. Een beetje slingerend en met één been los, vloog je bij ons weg.
Thomas en ik keken elkaar aan én glimlachten.
"Stoere" zeiden we allebei tegelijk.

P.S. de boot hebben we nog steeds en krijgt momenteel een opknapbeurt.

We hadden veel gezamenlijke hobbies, zoals biljarten,schaatsen,zingen,motorrijden en skiën, dat naast onze baan als kennisverstrekker en begeleider van onze studenten. Hij draaide zijn rondjes in Kardinge, maakte de caramboles in de Harmonie maar skiën dat deden we samen in Oostenrijk. Elk jaar een ander skigebied en dan alle pistenummers afwerken. Zelfs half-pipes, toeristische off-piste afdalingen en jeugd pistes werden in een week afgewerkt. Afscheid van Bert heb ik eigenlijk al genomen op de laatste ski-vakantie in Sankt Anton, waar hij op een zwarte afdaling onderuit ging en niet meer de lichamelijke kracht had om zelfstandig op te staan. Gelukkig kon ik hem daarbij helpen, waarna onze jaarlijkse belevenissen in de sneeuw een vroegtijdig einde vonden. Heel veel waardevolle herinneringen aan deze markante persoonlijkheid zullen me bij blijven en ik wens Trees , de kinderen en kleinkinderen veel sterkte toe bij het verwerken en accepteren van dit verlies.
Gerrit Geerligs

Er zijn, maar niet direct aanwezig, luisterend en kijkend. Genietend van veel dingen b.v. varen op het Zuidlaardermeer of motorrijden en even bij familie koffie drinken.
En problemen zijn er om opgelost te worden vooral met die lastige computer.
Een beminnelijk mens mijn broer. Wij zullen je missen.

Als ik aan Bert denk, denk ik ……….
Aan de eetfeesten in de Leliestraat, dansen op zijn bureau en er doorzakken.
Aan de waaghals die soms zomaar verdwenen was. Hing hij aan een brug. Of zat bovenop een metershoog standbeeld (Esbjerg). Of hij zat opeens op de zolder van een speeltuingebouwtje in het Stadspark. Toen hij berekend naar beneden sprong, kreeg hij het luik op zijn hoofd.
Aan Bert die met mij naar Zweden liftte om te werken op Lilla Edets Pappersbruket, de bekende fabriek van Edet. Samen reizen, werken, wonen en eten … dat doe je niet met iedereen. Dat doe je met een maatje.
Aan Bert die vaak bij ons langs kwam in de Kolfstraat. Hij kwam dan meestal tegen 5 uur. Een biertje drinken en ja, dan kon hij vaak blijven eten.
Wij gingen in 1979 naar Curaçao. Toen we na jaren terug kwamen waren de contacten minder geworden. Heel plezierig was het dan ook dat Bert zijn 60e verjaardag wilde vieren met zijn jeugdvrienden bij hem thuis in de Barkmolenstraat. Heel wat herinneringen werden toen al opgehaald. Evenals een paar jaar geleden bij het feest in de Engelstede.
De laatste keer dat we Bert zagen was toen hij ons had uitgenodigd in de Wolthoorn. Hij was toen al ziek. Wij hebben veel herinneringen aan Bert. Die koesteren we.
We hopen dat Bert zijn rust gevonden heeft en wensen Trees en de familie veel sterkte met de verwerking.
Fokko en Margreet Schepel