Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Zo herinner ik me je, lol maken. Als heel klein meisje al vriendin van Jes en jij als papa die ons op avontuur meenam. We kennen elkaar goed en hadden humor als we elkaar zagen. Ik herinner me goed het concert van de Backstreet Boys, lang geleden. Jes en ik vol spanning en zoals altijd giechelend naast elkaar lopend. We gingen met jou op stap, wat een belevenis! We maakten de grootste lol. Op de terugweg besloten we om shoarma te halen. 's avonds laat thuis nog lekker eten, keten en muziek aan. Dat was het helemaal! Sommige dingen zijn vanzelfsprekend: Jessica mijn hartsvriendin, jij als pap, onszelf zijn en geregeld van elkaar horen. Nu vind ik het moeilijk te beseffen dat dit nu anders is. Voor altijd met Jes en jij zou hier ook gewoon moeten zijn. Ik bewaar veel mooie herinneringen.

De enige papa die een stel pubers mee op vakantie nam. Op pad met de eend, broodjes kroket met verse groentesoep en zingen met de gitaar. Bij Bert mochten we heerlijk onszelf zijn. En ook Bert was zichzelf.
Mooie herinneringen.

Liefs en een warme knuffel voor jullie allemaal
xx Febe

Enkele foto's van Bert met een heerlijk ondeugend koppie. Hierbij geplaatst namens mijn moeder Alie de Jonge.

De eerste twee foto's zijn genomen op 7 juli 1966 tijdens trouwdag van mijn ouders.

Liefs,
Alie de Jonge en Mirjan Beenen

Mijn 'Ome' Bert was echt geen doorsnee familielid. Te jong om zich 'oom' te laten noemen. Ook zijn verschijning paste niet bij een 'oom' (leren broeken en stoere laarzen). Bert kon altijd zo ontzettend humoristisch uit de hoek komen. Droge opmerkingen plaatsen en daar zelf heel hard om schaterlachen.

Bijgaande foto is genomen tijdens een van de vele pakjesavonden. Voor Bert waren dit de momenten om zijn uitzonderlijke gevoel voor taal te showen (lange gedichten waarin een steekje onder water naar diverse familieleden nimmer ontbrak).

Dag Bert, lieve, gekke, grappige oom van mij.

Liefs,
Mirjan

Dat Bert van het theatrale hield is zeker niemand ontgaan. Ikzelf was ook al een aantal jaren aan het rommelen betreft theater en daarnaast portretjes van platenhoezen aan het tekenen. Bert zag een act ontstaan..... wij zouden bruiloften gaan crashen. Bert alias Marcello Masturbare het gewezen ex-vriendje van de bruid zou een luduvudulied voor haar zingen. (de enige zin uit dat lied wat ik mij kan herinneren was: "ik gaf je zelfs een fiets") vraag mij niet waarom. En ik Fransesco Fellatio was een blinde portret tekenares verslaafd aan de bessenjenever. Ik zou ter plekke een portret van de bruidegom tekenen d.m.v. het betasten van het gezicht. Nu wilde het feit dat toevallig kennissen van Bert gingen trouwen en het feest hielden in het Gooise podium. Perfect om de act uit te proberen. Zo kwamen wij het feest enigszins onaangekondigd binnenvallen. Bert in een diarreebruin pak met gouden revers en het haar tegen het hoofd geplakt en ik in bloemetjesjurk zonnebril, stok, bessenjenever en tekenblok. Wij gingen er eigenlijk vanuit dat we wel meteen door konden lopen naar het podium. Ik voelde wat onrust in het publiek en wij werden beleefd doch resoluut tegengehouden. Nu bleek dat onze outfit zo goed was dat wij totaal niet werden herkend en er werd ons vriendelijk verzocht het pand te verlaten. Bert wist na wat geharrewar toch het bruidspaar te bereiken en wij mochten ons "kunstje"doen.
Deze act is nooit van de grond gekomen. Maar wel een memorabele avond.
Lieve Bert. Ik heb met je gelachen en gehuild. En je hebt voor altijd een speciale plek in mijn hart.