De herinneringen buitelen over elkaar heen. Het wonen in de Sperwerlaan bracht ons bij elkaar. Wat hebben we het fijn gehad Bep, met onze mannen erbij en de kinderen. De speelzaal was onze kleine baan. Een paar uurtjes, maar leuk. Ook de sociale cohesie in de buurt was een aandachtpunt.
Met de honden, Spriet en Sproet, gingen we bij warm weer soms een dag naar de Maarnse berg. Daar was water en konden de kinderen lekker plonsen. Ook kwam een paar jaar later Marieke daarbij. Een aanwinst en Sjaak en ik waren de eerste die een kijkje kwamen nemen. Een bijzonder kind die bijna al vrij snel na haar geboorte schoolrijp was. Bijdehanter moesten ze nog geboren worden.
Wanneer Bep weer eens uitviel door lichamelijk ongemak dan kwam Marieke altijd naar ons en mochten we voor haar zorgen.
De beide jongens gingen om dezelfde reden ook wel met ons mee op vakantie. Kamperen in Drenthe. Vier boeven maar ze konden met elkaar goed overweg.
Na de dood van Sjors ging Bep vaak met ons mee op vakantie. In ons campertje naar Zuid-Frankrijk en collega Hanneke ging ook mee. Wat hebben we daar een plezier gehad. Met een overnachtingen in een eenvoudig hotel omdat we niet met 4 personen in het busje konden slapen en na 3 dagen waren we op de plaats van bestemming.
Ook lekker kamperen in Nederland en Bep met eigen tent. Of we gingen met de familie Zwanenburg naar Frankrijk.
Of Jeroen Neijs had een klus in Frankrijk en Sjaak en ik gingen dan ook mee. Feestje!
Kinderen en vrienden naar de wintersport en Bep en ik werden gevraagd als verzorgers voor Marie-Louise. Best een bijzondere vakantie met zo’n baby op pad.
Wat hebben we ongelooflijk veel met elkaar gelachen en beleeft. Op het moment dat Henk na de dood van zijn Katja bij Bep kwam wonen werd het een ander soort vriendschap. Ook de afnemende gezondheid speelde daarbij logisch een grote rol. Maar nooit hebben we elkaar uit het oog verloren. Het verlies van Sjaak was een verdrietige periode en daar was Bep en Henk gelukkig ook nog bij betrokken.

Ben heel blij dat ik na de het Coronatijdperk weer vrij naar Bep kon door de mooie zomer in de tuin. Daar dronken we dan een glas witte wijn geserveerd door de nooit aflatende zorg van Henk.
Daar zag ik liefde met een hoofdletter! En zoals jullie als kinderen, kleinkinderen en familie haar zullen missen, zo zal dat ook voor mij zijn. Maar de herinneringen blijven zolang ik leef.

Clien

Mijn dierbare herinneringen aan Bep zijn vooral die uit mijn kinderjaren. Ik was toen 11, 12 jaar. Wij woonden bij Georges en Bep in de straat. Zij aan de ene kant op de hoek van een blok, wij op de andere hoek van een ander blok. Mijn ouders waren met hen bevriend. En al heel snel speelden Marie en ik met Michiel en Jeroen. Super leuk altijd. Volgens mij hebben we in die tijd menig eetfestijn en daar hoorden toen natuurlijk ook de nodige wijntjes bij, alleen niet voor ons, met elkaar gevierd. Een hele blije tijd was het. Ik liep de deur plat bij de Neijssels. Was altijd meer dan welkom. Ik kan me vele momenten herinneren waarop ik Bep mocht helpen in de keuken bij het maken van lekkere dingen. "Paasmannetjes en Broeder" hoorde ik Marie Louise gisteren vertellen op de uitvaartdienst. Ik inderdaad ook :-) En op de een of andere manier ging er bij mij altijd iets mis. Te veel zout in de paasmannetjes bijvoorbeel. En ik presteerde het ook heel vaak om de slagroom te lang te kloppen en dan werd het weer boter. Bep maakte het niets uit. Die kon er hooguit om lachen. Zij gaf me alle ruimte om fouten te maken en ervan te leren. Wat juist zo belangrijk is als je aan het opgroeien bent. De onvoorwaardelijke liefde. Nou die heb ik zeker van Bep gehad. Als ik er aan terugdenk, dan wordt mijn hart weer warm. Lieve Bep, dank je wel dat je toen in mijn leven was.
X

Lieve Bep,

Ik zal je missen
maar vergeten doe ik je nooit
Bedankt voor alle mooie woorden, en zoveel meer
Je was er altijd
Liefs

Caroline Bot

Lieve Bep,

De laatste jaren zagen we elkaar niet veel meer. Het laatste midweekje weg in een huisje is al vier jaar geleden. Nooit vergeet ik de gezellige vakanties samen. Natuurlijk denk ik ook aan de zomer in Luyksgestel, waarin Georges moest leren vader te zijn van Michiel en Jeroen vond je toen. Hans kon als voorbeeld dienen. Het werd een zomer om nooit te vergeten. De camping stelde niets voor, maar plezier hadden we voor tien.
Je was altijd de zorgende onder de vrouwen. Ik heb hele fijne herinneringen aan je.
Rust in vrede,

Hannie

Lieve Bep,
We zagen je niet vaak maar je genoot altijd zo van onze zelfgemaakte jam en kippensoep.
We zullen je missen, rust zacht...
Heel veel sterkte voor alle familie en vrienden.
Liefs, Dennis & Kirsten