Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Beste Joyce,
Hierbij stuur ik je mijn innig medeleven voor het heen gaan van Bart.
Ik heb Bart gekend als een zeer aangename persoon, steeds bereid voor schitterende verhalen over zijn vele ervaringen en verwezenlijkingen. Bart heeft nu hij het tijdelijke met het eeuwige verwisseld. Hij blijft nochthans niet minder aanwezig in onze herinnering.
Ik wens je veel goede moed en sterkte bij deze zeer grote verandering.
Beste groeten,
Willem Herpels.

Liefste Joyce, lieve familie, beste vrienden, dear friends of Bart and Joyce,

Hier zijn wij dus met z'n allen, ontroerd, bedroefd voor je heengaan, Bart, maar ook getroost met herinneringen, avonturen en vooral de wetenschap dat jij, Bart, je leven hebt opgebouwd zoals jij het wilde, omringd door vrienden, doelbewust in je loopbaan en joie de vivre, en vooral aan het hoofd staan samen met je geliefde Joyce, van een mooie, lieve en hechte familie.
Ik heb je leren kennen in 1962 op de University of Delaware - the Diamond State, home to the Blue Hens. Jij, Nyenroodiaan voor Nederland, ik, van de Rijkshandelshogeschool in Antwerpen voor België. Beiden gelukkige laureaten van een studiebeurs met een stevige familiale involvment.
Gedurende ons jaar op de universiteit wilden we alles aanleren, iedereen ontmoeten en alles ontdekken in Amerika. We waren amper 20 jaar oud, het was het begin van de Golden Sixties, van de folk music, Joan Baez, Bob Dylan. The Sky was the Limit!
Het heeft natuurlijk niet lang geduurd voor wij voor onze geplande ontdekkingsreizen samen een auto kochten die wij de weinig originele naam BAMI hebben gegeven (Bart-Michel). Op het einde van ons studiejaar hebben wij zo maar 26 staten bezocht en een deel van Mexico, in de meest avontuurlijke omstandigheden, vooral gezien ons beperkt budget, los door woestijnen, national parks, indianenreservaten, etc.

The incredible beauty of the country, the friendliness and the hospitality of the people we met throughout the states has left us and especially Bart with an immense sense of gratefulness, and it is no wonder that Bart's entire career has been devoted towards the furthering of the trade and cultural relations between the U.S., and particularly the State of Illinois, Europe and the rest of the world.
This shows how scholarships can turn young students into real ambassadors of the U.S. once they are back in their home country. It also shows how much we have in common and how much we should cherish these ties and that friendship. And that is where you, Bart, have excelled in, amongst so many other things.
Thank you for this, thank you for our discoveries, thank you for your friendship.
Farewell my friend, wherever you are.

Michel Van der Voort

Afscheidsdienst Bart Smit
Kapel Zavelborre, Overijse
26 juni 2020
(Barts betrokkenheid bij Rotary)


Lieve Joyce, Martine, Karine , Floor, familie en kenissen,
Beste vrienden.

Rotary vriend Bart was vanaf het begin, toen ik hem als zijn peter in 1980 voorstelde aan mijn vrienden rotariers om hem in onze grote internationale vereniging op te nemen, een enorme aanwinst voor onze jonge Rotary Club Brussel-Coudenberg. Ik had Bart leren kennen tijdens onze studie op Nyenrode en later in de alumnivereniging Kring België. Daarover hoort u meer van de volgende spreker Leo Baartmans.

Bart heeft zijn sporen in de rotary verdient nadat hij mij opvolgde als voorzitter van de Internationale commissie en hij hierover de leidende rol speelde gedurende ruim dertig jaar. Het was usance bij de Rotary dat je een of meerdere contact clubs had in het buitenland. Meestal na drie of vier jaar elkaar bezocht en omliggende touristische plaatsen gezien te hebben, verwaterde zo’n contact dikwijls. Wij kozen toen voor een andere optie. Namelijk het organiseren van meerdaagse reizen naar een interessante plaats in een ander land met de mogelijk ter plaatse van een rotarisch contact. Een tweede doel was het gevoel van samenhorigheid en kennis te vergroten onder de leden. Zo organiseerden en reisden wij onder Barts leiding drieendertig jaar met onze rotariers en hun partners, vanaf 1981 tot 2013, naar bijna alle uithoeken van Europa. Friesland, Malta, St. Petersburg Ierland, met als uitschieter in 1999 naar het Noord Afrikaanse Marrakech. Tussendoor naar 2 internationale rotary conventies in Birmingham en München. Daarnaast organiseerden we twee extra reizen voor onze leden. Een reis in 1994 naar Zuid Afrika, waar toendertijd ons oud-lid ambasadeur Bahdra Ranschod minister van toerisme was. In 2004 naar Oman met de medewerking van ons medelid Rio Praaning, destijds consul van dat Sultanaat. U zult begrijpen dat aan al die reizen een enorme minutieuse voorbereiding aan voorafging… en daarvoor was Bart de geknipte man. Al die tijd stond ik aan zijn zijde en ik verzeker u dat naast de vele dicussies en afwegingen die wij maakten er een groot vertrouwen, vriendschap en respect tussen ons heerste.

Bart was de jaren 2002/2003 voorzitter van onze Rotary Club, hetgeen veel werk met zich meebracht.

Bart was samen met oud lid Rio Praaning, een van de trekkers van het tsunami projekt van onze rotaryclub op Sumatra waar in december 2004 een verwoestende vloedgolf het noordelijk deel overstroomde en vele tienduizenden slachtoffers maakte. Omdat hijzelf in Sumatra was geboren was hij een van de fervente bezielers van dit projekt en was samen met Joyce bij de opening aanwezig van het door de rotaryclub bekostigde en geplaatste gemeenschaphuis in Bandah Atjeh in september 2005.
Bart is voor zijn vele verdiensten voor onze rotaryclub tot Paul Harris Fellow onderscheiden tot en met 4 saphieren. Paul Harris was de oprichter van Rotary International in 1905.

Onze rotaryclub is veel dank verschuldigd aan deze opgewekte en energieke man. Zijn aangeboren optimisme heeft hem ook voor een groot deel door de beproevingen van zijn ziekte geholpen.
Wij wensen Joyce, haar kinderen en kleinkinderen sterkte om dit enorme verlies te dragen. Dat de vele herinneringen aan hem, jullie tot troost moge zijn.

Wij zeggen vaarwel aan onze goede rotarische vriend Bart.
Dorus Boland

Beste Joyce, Martine, Karine en Floor,
Ik had al begrepen dat Bart ziek was, maar het bericht van zijn overlijden kwam toch onverwacht. 16 juni - datum waarop ik ieder jaar aan de brownies denk die Floor altijd trakteerde... voor jullie zal deze datum voortaan een dubbele lading hebben.
Ik kijk met veel plezier terug op de feestjes bij jullie in de garage, de logeerpartijtjes, de vakantie in Canada (!) en het inkijkje in het ‘grotemensenleven’ in Amsterdam (bij Karine) die ik met Floor mocht meemaken. De gezelligheid, ontspannenheid en kwinkslag die Bart daarbij inbracht, staan me nog helder voor de geest. En de trots op zijn gezin!
Wat een verlies voor jullie.
Heel veel sterkte - hartelijke groet, Marije Verduijn

We proberen het verdriet en de verslagenheid te begrijpen bij het heengaan van Bart. We leven met jullie mee. We hopen dat mettertijd de goede en mooie herinneringen zullen helpen en troosten zodat jullie blij kunnen zijn dat zo'n uitzonderlijke man deel uitmaakte van jullie leven..