Herinneren is een vorm van ontmoeten…

Lieve Barbara,
Terwijl ik nadenk over wat ik hier wil schrijven, heb ik Brimful of Asha opgezet. Het nummer waardoor ik altijd aan je moet denken. Wat hebben we hier veel op gedanst in de Kar. Je vaste aanvraagnummer :) Ik denk aan het begin van onze carrières bij het UMCG en het begin van onze vriendschap. Een gedeelde levenslust, muziek, dansen, lekker eten, veel gesprekken. Een paar gedenkwaardige halloweenfeestjes. Veel gezelligheid en mooie momenten op de weg naar volwassenheid, maar ook grote life-events als zwangerschap, het overlijden van jouw moeder dat de geboorte van Daniël overschaduwde, gewonnen en verloren liefdes, verhuizingen, niet zwanger kunnen worden. We hebben veel met elkaar gedeeld, maar hierin was je ook op jezelf. Je was in veel dingen open naar de buitenwereld, maar als het je in negatieve zin raakte, hield je het liever voor jezelf. Sterk zijn naar de buitenwereld is ook iets wat we gemeen hadden. De laatste jaren zijn we op één of andere manier het contact kwijtgeraakt, dus ik was niet op de hoogte van je ziekte en in shock (nog steeds eigenlijk) toen ik eergisteren hoorde dat je was overleden. Weer even geconfronteerd met het oneerlijke van het leven. Mooie, lieve, aardige mensen die de wereld mooier maken, horen gewoon niet dood te gaan. En zeker niet zo jong. Ik blijf voorlopig in de ontkenning hangen en dans in gedachten samen met jou op Brimful of Asha of kom je tegen op de Herebrug op de fiets en dan kletsen we wat over hoe groot onze kinderen al zijn geworden en over die goeie oude tijd. Of we gaan weer eens borrelen in het News café, lekker quesadillas en poppers eten.

Beste Daniël, Ivan en anderen die Barbara missen,
Niks kan ik zeggen om het gemis te dempen, maar ik hoop dat het jullie goed doet om (terug) te lezen dat ze leefde en geliefd was en niet vergeten wordt. Ik wens jullie heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Liefs, Rosemarie