Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Arthur August Koch

01-12-192908-09-2008
      Voor mijn lieve papa, Een herinnering van, voor en over de geweldigste man die ik ooit heb gekend. tegen jou kan niemand op. Je was zo lief voor mij, altijd.... in goede en in slechte tijden. Deze site zodat niemand jou ooit vergeet. Ik koester je in mijn hart en zal je altijd bij mij dragen. Ik hou zo vreselijk veel van jou en ik zal je zo verschrikkelijk missen. Dit verdriet is niet met een pen te beschrijven. Deze pagina zal alleen een indruk geven van hoe ik mij voel, maar mijn gevoel van verdriet en gemis is niet uit te drukken. Omdat het zoveel meer is als ik ooit kan beschrijven Ik hou van je mijn lieve dappere en eigewijze papa. Voor altijd je dochter Sonja Pap werd op 1 december 1929 geboren als helft van een tweeling. zijn zus Mien is dan net 10 minuten oud. Als jonge jongen ging hij werken bij schilders atelier J.Luhlf op de lindengracht in Amsterdam. Hij trouwde op 12 juli 1958 met Sietske Huisman. In september 1965 werd ik geadopteerd , 10 maanden jong was ik. Vanaf dat moment waren we twee dikke maatjes, miemand heeft daar ooit tussen kunnen komen. Tot zijn pensioen heeft hij bij Luhlf gewerkt. Daarna zijn mijn ouders uit de jordaan verhuist naar Osdorp. pap is opa geworden van vijf kleinzonen en een kleindochter en twee jaar geleden werd hij overgrootvader, iets waar hij erg trots op was.Inmiddels is op 11 september 2012 ook mama (geb 08-12- 1932) overleden na zo'n 16 jaar dement te zijn geweest.Ook mama wordt erg gemist.Hun trouwdag was op 12-07-1958

      Overige informatie
      De eerste vreselijke tijd Op 02 juni 2006 was je vreselijk beroerd van de bronchoscopie die je had gehad, ik besloot je op te halen en bij ons te laten zijn tot je wat opgeknapt was. Je knapte niet op en op 15 juni 2006 sloeg de wereld onder ons weg. We hoorden dat je longkanker had. De artsen gaven je hoogstens drie maanden te leven nog. Maar we lieten het er niet zomaar bij zitten. We besloten dat je chemo in Meppel plaats moest vinden, omdat dat gewoon een gezondere omgeving was dan Amsterdam. Mam was toen al een paar jaar dement en die kon je niet echt tot steun zijn. Je chemo sloeg wonderwel redelijk aan en je voelde je beter. Voor het eerst sinds je bestaan, woonde je niet in Amsterdam. Je kon genieten van de mooie omgeving hier. In juli 2006 kreeg je een herseninfarct. Je was de weg even kwijt, dacht dat je weer 46 jaar was. Je korte termijn geheugen had een klap gekregen en je vergat veel dingen, maar we gingen door.Jij en ik, de eenheid die we altijd al waren geweest. Je ging "op kamers" in huize ABC. Ging naar het dagverblijf op "de Schiphorst" en je vond het heerlijk. Mama woonde inmiddels daar en je bezocht haar trouw elke dag. Ze begreep het allemaal niet meer zo, maar wist dat je bekend was. 50 jaar waren jullie getrouwd en je hield nog zoveel van de vrouw die jou niet meer herkende. Twee jaar verder waren we en het ging toch slechter met je. 22 augustus 2008 besloten we dat je bij mama in de schiphorst ging wonen. twee weken was je daar.. tot 4 september. Toen ging je voor controle naar het ziekenhuis. Vrijdag 4 september moest je voor controle naar de longarts.Deze zag meteen dat het mis echt mis was met je. We besloten in goed overleg,om je op te laten nemen,om je aan de morfine te zetten. Hebben alle familie en vrienden ingelicht, zodat iedereen nog afscheid kon nemen. Jij was erg blij met deze beslissing,omdat je helemaal op was. Vrijdag avond rond 22.00 u werd de eerste morfine (60 mg p/min) toegediend. De arts had gedacht dat je erg snel in een coma zou raken, maar je was een "ouwe taaie" zoals je dat zelf zo mooi kon zeggen. Zaterdag avond is de dosis met 60 ml verhoogd.Je bent al die tijd goed bij geweest en hebt steeds gehoopt nu snel te mogen gaan,maar het wilde maar niet vlotten. Inmiddels waren er veel mensen even bij je op bezoek geweest, waar je erg blij mee was, maar ook erg vermoeiend. Inmiddels hadden wij allemaal een chronisch slaaptekort, maar hadden een kamertje waar we afwisselend konden slapen. De kinderen zijn al die tijd bij ons gebleven. En die hielpen waar ze konden. Vanaf zondag werd je erg onrustig en soms zelfs een beetje aggressief, je dacht dat we je in de maling namen,door "te doen alsof" wij en de artsen je wilde helpen. Je kreeg wat extra morfine in de hoop dat het nu wel sneller zou gaan. Je werd er even rustiger van en we konden je weer knuffelen. 's avonds weer de morfine met 60 ml omhoog en weer een onrustige nacht in. Ik heb zelf vannacht maar drie kwartier geslapen en werd wakker gemaakt omdat je weer erg onrustig werd. Om half 9 zou de arts even komen kijken. We besloten om je een middel te geven, waarvan je in slaap zou vallen om niet meer bij te komen, zodat het voor jou allemaal minder pijnlijk en veel prettiger zou zijn. Om 9.15 u kreeg je die tranqualizer en met je duimen omhoog (ten teken dat het goed was zo) ben je in slaap gevallen, we hebben je voor die tijd allemaal kunnen knuffelen en kunnen praten met je. We hebben alles gezegd wat we wilden zeggen. Om 12.45 u ben je in alle rust heengegaan. Je bent nu waar je graag wil zijn. Op een plek van vrede, rust en zonder pijn..Ik ben zo blij voor jou,maar oh oh oh, wat zullen we je missen. Lieve pap, wat heb ik het fijn gehad met je, wat hadden we het ontzettend leuk, tot op het allerlaatste moment heb je ons laten lachen. Vlak voor je in slaap viel, ging je duim omhoog ten teken dat het goed was zo. Papa we wensen je een behouden vaart en een veilig en gelukkig verblijf daar waar je nu bnt. Ik hou zo ontzettend veel van je, dank je voor alles!!!! Je voor altijd liefhebbende dochter Sonja.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 49   |   niet OK
        Lieve papa...

        Weer een kerst zonder jou..echt niet leuk.
        Kerst is ZO anders geworden zonder jullie, zo niet echt kerst meer.
        Natuurlijk staat er een boom en natuurlijk zijn er frutseltjes.
        Vandaag gourmetten, morgen een lekkere rollade, die je klainzoon Jacky meenam als verrassing.Heerlijk allemaal. Alleen...zonder jouw smakkelijke genieten van lekker eten, is het zo vreemd,gemis en steeds weer verdriet.
        Ik hoor je bijna zeggen " niet huilen moppie" maar ik kan er echt niets aan doen, er is gewoon te veel verdriet nog zonder jou.
        Ik doe heel erg mijn best om het fijne dagen te maken voor iedereen om mij heen en het is ook echt gezellig.Maar waarom nam die rotziekte jou nou van ons af, jij had nog zoveel jaren van genieten tegoed.
        Vandaag begint de vierde kerst zonder jou en we gaan er wat van maken, maar voor mij ben jij erbij, in gedachten.
        Ik hoop dat de kerstengeltjes bij jou net zo kunnen genieten als jij.
        Vanavond dan zal jij als heel heldere ster, hoog boven ons, het mooiste stralen.

        Dikke kerstknuffels pappie XXX
        Je wijffie Sonja

        Sonja - Meppel
        25 december 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 48   |   niet OK
        Lieve pap..

        Vandag mijn derde verjaardag zonder jou....
        Ik mis het telefoontje.
        "proficiat moppie van me...hoe jong ben je ook alweer geworden?"
        Laatste jaren wist je dat niet zo meer, maar voor mij bleef ik toch je kleine meisje, dus wat maakte het uit voor jou ;)

        Dus zeg ik .. tot gauw pap, dikke kus van je kleine meisje XXXX

        Sonja - Meppel
        17 december 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 47   |   niet OK
        Lieve pap,

        Gisteren Danny 26 jaar alweer, vandaag mama jarig.
        En nog steeds " viert" ze het bij ons.
        Hadden we niet verwacht he, toen ze alzheimer kreeg.
        Dat ze jou zou overleven..dat ze uberhaubt 79 zou worden...
        Vier je het daarboven een klein beetje, drink er vanavond met oom jan maar een jonge jenever op... Vinden jullie alletwee zo lekker.

        Ik hou van je paps


        XXX Je Sonneke

        Sonja - Meppel
        8 december 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 46   |   niet OK
        Hoi pap..

        Vandaag ben je jarig....82.
        Helaas ben je er niet bij, maar in gedachten zijn we samen en drinken we een kopje koffie en eten een gebakje..je luste graag wat lekkers..in Meppel samen aan de apfelstrudel met slagroom..Wat genoten we daarvan he.
        Dus in gedachten maar aan de apfelstrudel dan.
        Vanaaf eten we kip...samen kluiven?
        Het was altijd moeilijk een mooi kado voor je uit te zoeken, tegenwoordig zie ik van alles wat je mooi had gevonden pfffff
        Vanavond een borrel op jouw verjaardag.
        En weer tranen dat je er niet bij kan zijn...
        Mijn hartje doet nog steeds zo'n pijn van jouw gemis :(
        Ik hou van je paps zoals altijd...

        Hele dikke knuffels vandaag.
        XXXXXXXXXX
        Je Sonneke

        Sonja - Meppel
        1 december 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 45   |   niet OK
        Lieve pap,

        Die donkere dagen komen er weer aan...onze verjaardagen..de feestdagen, oud en nieuw...

        Het blijft zo moeilijk.

        Mis je

        dikke pakkerds van je ouwe dibbus

        Sonja - Meppel
        19 november 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 44   |   niet OK
        lieve opa het is nu al weer zo lang geleden we missen je echt nog elkedag we spreken hier bij pa ook veel over u soms pesten we hem wel eens want de hare die hij nog heeft zijn wit en op de zijkant van zijn hoofd net als bij u dus zeggen we tegen hem je lijkt op opa hij vind het soms grappig maar als we het dan over u hebben over de goede tijd dat ik nog bij heb kunnen slapen zien we de verdriet weer in hem op komen we missen u echt opa en hopen dat u heel gelukkig daar bent dikke kus en liefs je klein zoon

        Arthur Sietse

        Arthur -
        9 november 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 43   |   niet OK
        ik mis hem ook heel erg en dat gemis zou ook nooit weg voor altijt in ons hart
        ik zal altijt aan je denken opa en altijt van je houden (L) je liefe klein dochter

        kimberley -
        10 september 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 42   |   niet OK
        Hallo lieve pap,

        Vandaag 3 jaar geleden hebben we afscheid van elkaar moeten nemen.
        Ik herinner me alles alsof het gisteren was.
        De tijd gaat door, maar staat tegelijkertijd stil.
        Het gemis blijft, de tranen soms wat meer soms wat minder.
        We hebben het vaak even over je, komen je overal tegen.
        Soms is dat pijnlijk en soms heel fijn.
        In mijn dromen praten we veel en soms geef je raad, soms mopper je, zoals alleen jij dat kon..maar altijd is het goed.
        Ik kan t niet vaak genoeg zeggen..ik hou heel veel van je en mis je ontzettend.

        Forever je meiske,
        Sonneke XXXX



        Sonja - Meppel
        8 september 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 41   |   niet OK
        Vandaag is het drie jaar geleden dat we voor controle naar de longarts moesten en
        dat de beslissing viel dat je niet meer naar huis zou gaan.
        Vier dagen lang zouden we bij je zijn met alle kinderen...vier heel moeilijke dagen.
        Drie jaar is lang omdat het zo lang geleden is dat ik met je praatte.
        en drie jaar is kort omdat het nog steeds als gisteren aanvoelt.

        Lieve pap
        Ik mis je nog zo.

        Sonja

        Sonja - Meppel
        5 september 2011

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 40   |   niet OK
        Vandaag telefoon gehad...
        Gaat niet goed met mama..zou ze dan nu toch bij je komen?
        Ik hoop het, want ze leeft al zolang in een andere wereld.
        Al 16 weet ze niets meer van de wereld om haar heen, dat ze overgrootmoeder is geworden...de kinderen die groter worden....
        Het wordt tijd dat jullie elkaar weer gaan zien.Ik weet dat jullie daarboven weer gelukkig zullen zijn.
        Ik mis je pap.

        tot ooit
        Dikke kus je wijffie

        Sonja - Meppel
        13 augustus 2011

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.