Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Arthur August Koch

01-12-192908-09-2008
      Voor mijn lieve papa, Een herinnering van, voor en over de geweldigste man die ik ooit heb gekend. tegen jou kan niemand op. Je was zo lief voor mij, altijd.... in goede en in slechte tijden. Deze site zodat niemand jou ooit vergeet. Ik koester je in mijn hart en zal je altijd bij mij dragen. Ik hou zo vreselijk veel van jou en ik zal je zo verschrikkelijk missen. Dit verdriet is niet met een pen te beschrijven. Deze pagina zal alleen een indruk geven van hoe ik mij voel, maar mijn gevoel van verdriet en gemis is niet uit te drukken. Omdat het zoveel meer is als ik ooit kan beschrijven Ik hou van je mijn lieve dappere en eigewijze papa. Voor altijd je dochter Sonja Pap werd op 1 december 1929 geboren als helft van een tweeling. zijn zus Mien is dan net 10 minuten oud. Als jonge jongen ging hij werken bij schilders atelier J.Luhlf op de lindengracht in Amsterdam. Hij trouwde op 12 juli 1958 met Sietske Huisman. In september 1965 werd ik geadopteerd , 10 maanden jong was ik. Vanaf dat moment waren we twee dikke maatjes, miemand heeft daar ooit tussen kunnen komen. Tot zijn pensioen heeft hij bij Luhlf gewerkt. Daarna zijn mijn ouders uit de jordaan verhuist naar Osdorp. pap is opa geworden van vijf kleinzonen en een kleindochter en twee jaar geleden werd hij overgrootvader, iets waar hij erg trots op was.Inmiddels is op 11 september 2012 ook mama (geb 08-12- 1932) overleden na zo'n 16 jaar dement te zijn geweest.Ook mama wordt erg gemist.Hun trouwdag was op 12-07-1958

      Overige informatie
      De eerste vreselijke tijd Op 02 juni 2006 was je vreselijk beroerd van de bronchoscopie die je had gehad, ik besloot je op te halen en bij ons te laten zijn tot je wat opgeknapt was. Je knapte niet op en op 15 juni 2006 sloeg de wereld onder ons weg. We hoorden dat je longkanker had. De artsen gaven je hoogstens drie maanden te leven nog. Maar we lieten het er niet zomaar bij zitten. We besloten dat je chemo in Meppel plaats moest vinden, omdat dat gewoon een gezondere omgeving was dan Amsterdam. Mam was toen al een paar jaar dement en die kon je niet echt tot steun zijn. Je chemo sloeg wonderwel redelijk aan en je voelde je beter. Voor het eerst sinds je bestaan, woonde je niet in Amsterdam. Je kon genieten van de mooie omgeving hier. In juli 2006 kreeg je een herseninfarct. Je was de weg even kwijt, dacht dat je weer 46 jaar was. Je korte termijn geheugen had een klap gekregen en je vergat veel dingen, maar we gingen door.Jij en ik, de eenheid die we altijd al waren geweest. Je ging "op kamers" in huize ABC. Ging naar het dagverblijf op "de Schiphorst" en je vond het heerlijk. Mama woonde inmiddels daar en je bezocht haar trouw elke dag. Ze begreep het allemaal niet meer zo, maar wist dat je bekend was. 50 jaar waren jullie getrouwd en je hield nog zoveel van de vrouw die jou niet meer herkende. Twee jaar verder waren we en het ging toch slechter met je. 22 augustus 2008 besloten we dat je bij mama in de schiphorst ging wonen. twee weken was je daar.. tot 4 september. Toen ging je voor controle naar het ziekenhuis. Vrijdag 4 september moest je voor controle naar de longarts.Deze zag meteen dat het mis echt mis was met je. We besloten in goed overleg,om je op te laten nemen,om je aan de morfine te zetten. Hebben alle familie en vrienden ingelicht, zodat iedereen nog afscheid kon nemen. Jij was erg blij met deze beslissing,omdat je helemaal op was. Vrijdag avond rond 22.00 u werd de eerste morfine (60 mg p/min) toegediend. De arts had gedacht dat je erg snel in een coma zou raken, maar je was een "ouwe taaie" zoals je dat zelf zo mooi kon zeggen. Zaterdag avond is de dosis met 60 ml verhoogd.Je bent al die tijd goed bij geweest en hebt steeds gehoopt nu snel te mogen gaan,maar het wilde maar niet vlotten. Inmiddels waren er veel mensen even bij je op bezoek geweest, waar je erg blij mee was, maar ook erg vermoeiend. Inmiddels hadden wij allemaal een chronisch slaaptekort, maar hadden een kamertje waar we afwisselend konden slapen. De kinderen zijn al die tijd bij ons gebleven. En die hielpen waar ze konden. Vanaf zondag werd je erg onrustig en soms zelfs een beetje aggressief, je dacht dat we je in de maling namen,door "te doen alsof" wij en de artsen je wilde helpen. Je kreeg wat extra morfine in de hoop dat het nu wel sneller zou gaan. Je werd er even rustiger van en we konden je weer knuffelen. 's avonds weer de morfine met 60 ml omhoog en weer een onrustige nacht in. Ik heb zelf vannacht maar drie kwartier geslapen en werd wakker gemaakt omdat je weer erg onrustig werd. Om half 9 zou de arts even komen kijken. We besloten om je een middel te geven, waarvan je in slaap zou vallen om niet meer bij te komen, zodat het voor jou allemaal minder pijnlijk en veel prettiger zou zijn. Om 9.15 u kreeg je die tranqualizer en met je duimen omhoog (ten teken dat het goed was zo) ben je in slaap gevallen, we hebben je voor die tijd allemaal kunnen knuffelen en kunnen praten met je. We hebben alles gezegd wat we wilden zeggen. Om 12.45 u ben je in alle rust heengegaan. Je bent nu waar je graag wil zijn. Op een plek van vrede, rust en zonder pijn..Ik ben zo blij voor jou,maar oh oh oh, wat zullen we je missen. Lieve pap, wat heb ik het fijn gehad met je, wat hadden we het ontzettend leuk, tot op het allerlaatste moment heb je ons laten lachen. Vlak voor je in slaap viel, ging je duim omhoog ten teken dat het goed was zo. Papa we wensen je een behouden vaart en een veilig en gelukkig verblijf daar waar je nu bnt. Ik hou zo ontzettend veel van je, dank je voor alles!!!! Je voor altijd liefhebbende dochter Sonja.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 69   |   niet OK
        Lieve mama, Vandaag ben jij voor het eerst niet bij ons met je verjaardag, maar vier je het met je mannetje samen.Raar hoor, het gevoel niet meer echt de verjaardag van je ouders te vieren.Het is zo een gemis voor ons,maar voor jullie is het beter zo.Samen naar ons kijken, naar jullie kleinkinderen en straks naar jullie achterkleindochter.De kleine meid groeit niet zo heel goed, iederen maakt zich zorgen.Bij de echo gisteren,stak ze beide haar duimpjes op en meteen wist ik dat pap op haar past.Bij pap jouw afscheid deed je ook beide duimen op, ten teken dat het goed was zo.De kleine meid heeft dat vast van jou. Passen jullie goed op haar?Ik wil haar ook zo graag leren kennen,eindelijk echt oma zijn. Mama je was vandaag 80 jaar geworden,in gedachten geef ik je 80 rode rozen en heel veel dikke knuffels.Ik hou van je en mis je.papa en jij heel veel dikke kussen van mij.jullie meiske XXX

        Sonja - Meppel
        8 december 2012

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 68   |   niet OK
        Lieve Papa, Ik heb kaarsjes voor je aangestoken.Je bent vandaag jarig.Voor het eerst in 4 jaar vier je het met mama daarboven en ik.. ik denk aan jullie beiden.Aan hoe graag ik je zelf een kadootje had gegeven en een dikke knuffel op je warme wangen.Je zou willen dat we doorgaan met ons leven, we doen dat, maar het is niet altijd makkelijk..In gedachten vraag ik je vaak om raad, soms denk ik dat je me zelfs antwoord geeft.De decembermaand is weer begonnen, herinneringen komen weer naar boven, fijne herinneringen,dat is een ding dat zeker is.Ik hou van jullie, maar dat weten jullie .ik krijg net van Richard een borrel en weet dat Jack er op dit moment ook 1 neemt..proost pap..e denken aan je.Dikke kussen van je moppie 9ook voor mama natuurlijk) XXX

        Sonja - Meppel
        1 december 2012

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 67   |   niet OK
        Lieve pap en mam, Het is al weer even geleden dat ik schreef, maar er is hier ook weer een hoop gebeurd.Denk dat jullie dat allemaal wel gezien hebben van boven af.Het is inmiddels al weer ruim twee maanden dat jullie weer samen zijnen ik de rest van mijn leven zonder papa en mama verder moet.Best moeilijk, want soms zijn er vragen die ik alleen aan jullie kon stellen.Maar ik weet dat jullie weer samen zijn en dat jullie nu gelukkig zijn, omdat er boven meer familie leden zijnals beneden.Jullie worden wel gemist hier hoor pfff.Ik heb een mooi plekje voor jullie ingericht met wat foto's van door de jaren heen, twee kaarsen erbijdie ik geregeld aansteek, zeker met de donkere dagen in zicht.De kerstdagen komen straks weer en ik denk dan altijd aan hoe het was.Zoals vroeger, zal het voormij nooit meer zijn, die warmte en het thuisgevoel vanvroeger kan ik nooit creeren, maar ik doe mijn best.Jullie verjaardagen komen eraan, pap jij zou over 9 dagen 83 worden en mam jij over 17 dagen 80, raarom niet te hoeven bedenken wat ik voor de verjaardagen moet kopen en nog steeds raar dat op mijn verjaardag de telefoon niet gaat, hey moppie gefeliciteerd.Denise is inmiddels al weer vijf maanden zwanger van jullie achterkleindochter, wat zouden jullie blij entrots zijn geweest. Eigenlijk denk ik dat jullie daarboven heel trots zijn, maar jammer dat wij dat niet kunnen zien.Passen jullie op ons hier beneden en op de kleine meid die op komst is? Vast wel he.Dikke kussen van jullie Sonneke. Ik hou van jullie forever XXX  

        Sonja - Meppel
        22 november 2012

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 66   |   niet OK
        Hoezeer ik het ook zou willen maar ik kan er helaas niet bij zijn om mijn tante Siets de laatste eer te bewijzen. Tante Siets, rust zacht en tot ooit. Moge de rust u brengen wat u verdient. U heeft een belangrijke plaats in mijn opvoeding ingenomen. Liefs. Peter.

        Sonja - Meppel
        16 september 2012

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 65   |   niet OK
        Lieve Papa en mama.Morgen is het afscheid voor ons van mama.Jullie zijn alweer een week samen boven,ik hoop dat jullie genieten van jullie samen zijn.Het gemis is hier wel groot.De twee liefste mensen, die mij opvoedde tot wie ik ben geworden, zijn niet meer.Een troost is dat jullie nu samen zijn, in goede gezondheid en gelukkig.Ik hoop dat we t hier een beetje goed doen met de voorbereidingen,maariedereen draagt zijn steentje bij, klein en groot. We zullen met maar weinig mensen zijn, heel intiem, maar degene die niet kunnen komen,zullen in gedachten bij jullie en bij ons zijn.Vanavf nu zal ik jullie samen schrijven hier, pap hoeft immers niet meer voor te lezen, dat kunnen jullie samen doen.Tot heel snel.Dikke kussen van jullie Sonneke.Bedankt dat jullie mijn pap en mam weilden zijn XXX 

        Sonja - Meppel
        16 september 2012

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 64   |   niet OK
        hey opaoma is onder weg naar je toezal er een drinken op jullie  gr danny en kim  

        danny -
        11 september 2012

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 63   |   niet OK
        Lieve papa Jij wist het al he.. jullie zijn weer samen!!Vanacht om 3.15 u was het zo ver en is mama in alle rust ingeslapen en naar haar here jezus vertrokkenEn naar jou, haar mama en haar zusje Miep.De familie raakt aardig compleet daarboven.Ik ben verdrietig en opgelucht tegelijk. mama verdiende haar rust, na zo lang zo ziek te zijn geweest.Dementie is iets wreeds, maar daar weten jij en ik alles van he.Knuffel mama maar goed van mij, en bedankt dat jullie mijn ouders wilden zijn.Ik hou van jullieJullie meiske Sonja XXX

        Sonja - Meppel
        11 september 2012

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 62   |   niet OK
        liefe opa gister was het 4 jaar geleden dat u heen ging van onsen wat missen we u nog steeds zo ergen nu een dag later gaat het heel slecht met omaen volgens mij komt u uw vrouwtje op halenmaar dat mag ze heeft al zo lang geledenhet is tijd dat we afscheid nemen en dat ze naar u toe gaatzorgt u alsjeblieft dat ze zonder pijn gaat ik hou van u opa je jongste kleindochtersamantha kimberley 

        kimberley -
        9 september 2012

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 61   |   niet OK
        Lieve papa.. Vandaag vier jaar geleden, namen we afscheid van elkaar. Zo'n beetje om dit tijdstip kreeg jij een tranqualizer om rustig in slaap te kunnen vallen. en te kunnen stervenin alle rust.Elke dag ben ik daar nog mee bezig, het verwerken het verlies, de rouw.Soms hoor ik je stem in mijn gedachten "goedzo moppie", "hey ouwe dibbus" en "je bent mijn sonneke"Ik wil zo vaak nog even bij je schuilen, net als vroeger mijn hand in jouw warme hand een kus op je altijdwarme wangen.Wat is er veel gebeurt de afgelopen jaren, soms positief, soms negatief, maar wel dingen die ik met je hadwillen delen, je wijze raad aanhoren, je gulle lach willen horen.Ik heb net een kaarsje aangestoken bij je foto, zodat je weet dat jij voor mij altijd het lichtpunt was in mijnleven. Wat er ook gebeurde...jij was er voor mij. Ik ben je daar nog steeds dankbaar voor papa.Mijn  traantjes van geemis nemen weer even de overhand nu, ik ga dit afsluiten.Maar niet zonder te hebben gezegdd dat ik nog steeds vreselijk veel van je hou.Dikke kussen daar boven papa...Je meiske  

        Sonja - Meppel
        8 september 2012

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 60   |   niet OK
        lieve lieve opa  het is alweer bijna 4 jaar geleden maar het voelt nog als gisterik heb nog steeds niet kunnen beseffen dat U ons verlaten heeft sinds u weg bent valt de familie uitelkaar u heeft vast wel gezien wat er allemaal gebeurt isals u hier nog was had u vast een wijs praatje gehouden en was het allemaal weer goedik heb sinds gister me eigen caravan daar ga ik even in wonen ik heb de rust nodigmaar met de gedachten dat u over mij waakt komt het allemaal goedmaar alstublieft waak goed over mama die moet een boel dingen alleen doen nu u weg bentik ben nog even bij oma geweest vorrige week maar ze reageerde niet echt soms als ik u naan noem of van mama dan knikt ze een keer ja of ze lacht voorzichtigmaar het is wachten tot ze naar u toe gaat  lieve opa ik mis u elke dag en hou van u  liefs u kleinzoon Jacky Mark Benjamin

        J.M.B -
        5 september 2012

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.