Overlijdensbericht en herinneringsplaats van

Arthur August Koch

01-12-192908-09-2008
      Voor mijn lieve papa, Een herinnering van, voor en over de geweldigste man die ik ooit heb gekend. tegen jou kan niemand op. Je was zo lief voor mij, altijd.... in goede en in slechte tijden. Deze site zodat niemand jou ooit vergeet. Ik koester je in mijn hart en zal je altijd bij mij dragen. Ik hou zo vreselijk veel van jou en ik zal je zo verschrikkelijk missen. Dit verdriet is niet met een pen te beschrijven. Deze pagina zal alleen een indruk geven van hoe ik mij voel, maar mijn gevoel van verdriet en gemis is niet uit te drukken. Omdat het zoveel meer is als ik ooit kan beschrijven Ik hou van je mijn lieve dappere en eigewijze papa. Voor altijd je dochter Sonja Pap werd op 1 december 1929 geboren als helft van een tweeling. zijn zus Mien is dan net 10 minuten oud. Als jonge jongen ging hij werken bij schilders atelier J.Luhlf op de lindengracht in Amsterdam. Hij trouwde op 12 juli 1958 met Sietske Huisman. In september 1965 werd ik geadopteerd , 10 maanden jong was ik. Vanaf dat moment waren we twee dikke maatjes, miemand heeft daar ooit tussen kunnen komen. Tot zijn pensioen heeft hij bij Luhlf gewerkt. Daarna zijn mijn ouders uit de jordaan verhuist naar Osdorp. pap is opa geworden van vijf kleinzonen en een kleindochter en twee jaar geleden werd hij overgrootvader, iets waar hij erg trots op was.Inmiddels is op 11 september 2012 ook mama (geb 08-12- 1932) overleden na zo'n 16 jaar dement te zijn geweest.Ook mama wordt erg gemist.Hun trouwdag was op 12-07-1958

      Overige informatie
      De eerste vreselijke tijd Op 02 juni 2006 was je vreselijk beroerd van de bronchoscopie die je had gehad, ik besloot je op te halen en bij ons te laten zijn tot je wat opgeknapt was. Je knapte niet op en op 15 juni 2006 sloeg de wereld onder ons weg. We hoorden dat je longkanker had. De artsen gaven je hoogstens drie maanden te leven nog. Maar we lieten het er niet zomaar bij zitten. We besloten dat je chemo in Meppel plaats moest vinden, omdat dat gewoon een gezondere omgeving was dan Amsterdam. Mam was toen al een paar jaar dement en die kon je niet echt tot steun zijn. Je chemo sloeg wonderwel redelijk aan en je voelde je beter. Voor het eerst sinds je bestaan, woonde je niet in Amsterdam. Je kon genieten van de mooie omgeving hier. In juli 2006 kreeg je een herseninfarct. Je was de weg even kwijt, dacht dat je weer 46 jaar was. Je korte termijn geheugen had een klap gekregen en je vergat veel dingen, maar we gingen door.Jij en ik, de eenheid die we altijd al waren geweest. Je ging "op kamers" in huize ABC. Ging naar het dagverblijf op "de Schiphorst" en je vond het heerlijk. Mama woonde inmiddels daar en je bezocht haar trouw elke dag. Ze begreep het allemaal niet meer zo, maar wist dat je bekend was. 50 jaar waren jullie getrouwd en je hield nog zoveel van de vrouw die jou niet meer herkende. Twee jaar verder waren we en het ging toch slechter met je. 22 augustus 2008 besloten we dat je bij mama in de schiphorst ging wonen. twee weken was je daar.. tot 4 september. Toen ging je voor controle naar het ziekenhuis. Vrijdag 4 september moest je voor controle naar de longarts.Deze zag meteen dat het mis echt mis was met je. We besloten in goed overleg,om je op te laten nemen,om je aan de morfine te zetten. Hebben alle familie en vrienden ingelicht, zodat iedereen nog afscheid kon nemen. Jij was erg blij met deze beslissing,omdat je helemaal op was. Vrijdag avond rond 22.00 u werd de eerste morfine (60 mg p/min) toegediend. De arts had gedacht dat je erg snel in een coma zou raken, maar je was een "ouwe taaie" zoals je dat zelf zo mooi kon zeggen. Zaterdag avond is de dosis met 60 ml verhoogd.Je bent al die tijd goed bij geweest en hebt steeds gehoopt nu snel te mogen gaan,maar het wilde maar niet vlotten. Inmiddels waren er veel mensen even bij je op bezoek geweest, waar je erg blij mee was, maar ook erg vermoeiend. Inmiddels hadden wij allemaal een chronisch slaaptekort, maar hadden een kamertje waar we afwisselend konden slapen. De kinderen zijn al die tijd bij ons gebleven. En die hielpen waar ze konden. Vanaf zondag werd je erg onrustig en soms zelfs een beetje aggressief, je dacht dat we je in de maling namen,door "te doen alsof" wij en de artsen je wilde helpen. Je kreeg wat extra morfine in de hoop dat het nu wel sneller zou gaan. Je werd er even rustiger van en we konden je weer knuffelen. 's avonds weer de morfine met 60 ml omhoog en weer een onrustige nacht in. Ik heb zelf vannacht maar drie kwartier geslapen en werd wakker gemaakt omdat je weer erg onrustig werd. Om half 9 zou de arts even komen kijken. We besloten om je een middel te geven, waarvan je in slaap zou vallen om niet meer bij te komen, zodat het voor jou allemaal minder pijnlijk en veel prettiger zou zijn. Om 9.15 u kreeg je die tranqualizer en met je duimen omhoog (ten teken dat het goed was zo) ben je in slaap gevallen, we hebben je voor die tijd allemaal kunnen knuffelen en kunnen praten met je. We hebben alles gezegd wat we wilden zeggen. Om 12.45 u ben je in alle rust heengegaan. Je bent nu waar je graag wil zijn. Op een plek van vrede, rust en zonder pijn..Ik ben zo blij voor jou,maar oh oh oh, wat zullen we je missen. Lieve pap, wat heb ik het fijn gehad met je, wat hadden we het ontzettend leuk, tot op het allerlaatste moment heb je ons laten lachen. Vlak voor je in slaap viel, ging je duim omhoog ten teken dat het goed was zo. Papa we wensen je een behouden vaart en een veilig en gelukkig verblijf daar waar je nu bnt. Ik hou zo ontzettend veel van je, dank je voor alles!!!! Je voor altijd liefhebbende dochter Sonja.

      Voeg uw reactie of herinnering toe met:

      Tips over condoleren of herinneringen delen?

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 29   |   niet OK
        Hallo lieve pap,

        Even een klein berichtje.
        Ik mis je, wil weer even tegen je aanhangen, even knuffelen, even horen
        "ouwe dibbus".
        Het zijn de kleine dingen die ik mis.
        Je belletje, je moppertje, je lach.
        Ik hoop dat je gelukkig bent daarboven.

        Liefs en heel veel dikke vette knuffels van mij.

        Jouw wijfie XXX

        Sonja - Meppel
        20 april 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 28   |   niet OK
        lieve sonja wat heb jij dat mooi gedaan
        ik heb bewondering zoals jij dat heeft
        gedaan ook ik zal mijn lieve vriendinnen in mijn ziel koesteren
        liefs thea en ton

        thea -
        5 april 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 27   |   niet OK
        Lieve Pap,

        Anderhalf jaar ben je nu weg.Het lijkt als de dag van gisteren.
        Het gemis wordt niet minder, ik kan er wel iets beter mee omgaan, maar daar is dan ook alles mee gezegd.
        Mam is weer opgeknapt, tegen alle verwachtingen in.
        Je zal nog even geduld moeten hebben, want mama is een ijzersterke vrouw.

        Je elke dag aan je denkende liefhebbende dochter
        Sonja XXXXX

        Sonja - Meppel
        9 maart 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 26   |   niet OK
        lieve opa het is al een tijd geleden dat ik u heb geschreven ik miss u heel erg denk elke dag aam u hoe is de cola daar boven ik miss je en zal altijd aan je denken je klein zoon andy arthur sietse van steenwijk

        Andy -
        12 februari 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 25   |   niet OK
        Lieve papa,

        Gisteren telefoon gekregen over mama.
        Het gaat niet zo goed, ze heeft longontsteking.
        Als ze pijn krijgt gaan ze haar morfine geven....
        Mam zal snel bij jou zijn pap, dan hoop ik dat jullie weer gelukkig zullen zijn.
        Waak dan samen over ons....
        Ooit komt een dag dat ik er ook zal zijn.
        Voor mij zal dat lang duren,
        maar voor jullie gaat de tijd sneller heb ik gehoord.

        Ik hou van je pap en mis je verschrikkelijk... nog steeds, elke dag weer.

        Je wijffie

        Sonja - Meppel
        30 januari 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 24   |   niet OK
        Lieve pap..

        Ik loop in huis en zie overal jouw prachtige schilderijen...
        Foto's van jou en mij samen...
        Ik kan het na 1 jaar,4 maanden,18 dagen en een aantal minuten nog steeds niet bevatten...
        Je bent er echt niet meer!
        Weer tranen... nog steeds verdriet..
        Het wordt maar niet minder.
        Was die trap naar boven er maar, dan kon ik af en toe even bij je gluren en jij bij ons.
        Lieve pap het verdriet is nog steeds niet te beschrijven.

        Ik mis je en hou nog steeds verschrikkelijk veel van je.
        Sonja

        Sonja - Meppel
        26 januari 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 23   |   niet OK
        Lieve pap..

        2010 is net begonnen.
        We waren allemaal samen en hebben jouw becherovka gedronken en aan je gedacht.
        Vanmiddag even bij mam geweest en een knuffel gebracht.
        We gaan proberen om er weer wat van te maken dit jaar.

        Als altijd met jou in onze gedachten.
        Ik hou van je
        Je sonneke
        XXXX

        Sonja - Meppel
        1 januari 2010

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 22   |   niet OK
        Tweede kerst zonder jou....
        Voelt zo leeg...Zo'n gemis..
        Niet meer zoals de oude kerstdagen..
        Dat was feest, lekkere hapjes, drankjes...
        Maar vooral het echte "kerstgevoel"
        Misschien komt het ooit terug.
        Vandaag even bij mama geweest, ze was best vrolijk en lag liedjes te zingen, op haar manier, dat wel. Maar toch.....
        Stiekum rolde er een traan over mijn wang, omdat ik "mama" mis.
        Maar we gaan er weer voor.
        Een nieuw jaar komt eraan en iedereen gaat weer zijn best doen, om er wat van te maken.
        Lieve pap. weet dat ik aan je denk.
        Ik hou van je!!!
        XXXX
        je "wijffie"

        Sonja - Meppel
        25 december 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 21   |   niet OK
        Paps, vandaag voor de tweede keer zonder jou de kerstboom gezet.Het doet nog zo'n pijn, overmorgen wordt ik 45, dus ook de tweede verjaardag zonder jou. Zo raar dat je op zo'n dag, toch weer wacht op dat ene telefoontje.
        "Gefeliciteerd moppie ook namens mama" dat zei je altijd. Ook mam feliciteerd me niet meer, dat kan ze niet meer, omdat ze dement is.
        Ook met mam gaat het achteruit, ze eet niet meer.Ik denk dat ze jou mist.Maar het zal niet meer zo lang duren, voor je haar weer bijj je zal hebben, denk ik. Als het zover is, weet ik dat je haar met open armen zal ontvangen daarboven.Dat is mijn troost.

        Ik hou van je pap ook al ben je niet meer bij ons.
        Je liefhebbende meissie Sonja

        Sonja - Meppel
        15 december 2009

        Deel deze pagina:

      • Persoonlijke reactie...
        reactie 20   |   niet OK
        U was mijn Opa dat blijft U voor altijd
        ik wou U nog zoveel zeggen dat deed ik niet
        daarvan heb ik nu zo'n spijt
        ik zou U willen zeggen
        hoeveel ik U nu mis
        zonder U in mijn leven gaat het helemaal mis
        ik kan het niet begrijpen U was zo'n goede man
        ik kan het niet beseffen waarom god U nam
        U bent wel bij ons van tijd tot tijd
        wij nemen in ons hart van u geen afscheid
        het blijft wennen dat wij U niet meer zien
        en ik blijf me afvragen waar hebben wij dit aan verdient
        wij doen zo ons best om het goed te laten gaan
        maar hoe dan ook zonder U is er geen bestaan
        maar wat niemand van mij begrijpt
        ik heb U niet alles kunnen vertellen
        dat wil ik in halen want van al wat ik niet heb gezegt
        heb ik zo'n ontzettende onvergetelijke spijt
        laat me met U praten al is het voor 1 keer
        daarna zal ik leven met vreugde en zal niet meer zeuren nooit meer

        geschreven door jacky van steenwijk

        PS: Opa ik hou van u voor altijd

        jacky -
        9 december 2009

        Deel deze pagina:

      Laat nabestaanden weten dat u aan hen denkt

      Plaats een reactie

      Inspiratie nodig voor uw reactie?


      De mooiste herinneringen zijn vaak eenvoudige momenten waar je het eerst aan denkt. Condoleances zijn vaak de woorden die als eerste in je opkomen om verdriet te delen.


      Tips nodig voor het schrijven van condoleances of herinneringen?


      Niet iedereen die reageert kent zowel de nabestaanden als de persoon die overleden is.
      Het gaat om uw betrokkenheid, een reactie plaatsen is dan altijd gepast.