Lieve, lieve Annemarie,

"Wat ga ik jou missen", zei ik tegen je bij ons afscheid als collega's. En nu is dat gemis voor altijd. Ik vind het lastig om woorden te vinden. Misschien hoeft dat ook niet, iedereen die jou kent voelt nu dezelfde onvoorstelbare, hartverscheurende leegte.

Maar lieve An, ik zou een boek kunnen schrijven over alle fijne momenten met jou! Je lach op het moment dat je binnen komt lopen, losse staart op je hoofd en je sjaal (/dekentje) om. Met een theetje aan de bar. En later met een biertje. En nog later met een jagerbomb. Samen naborrelen bij de open haard, jij met je dekentje (/sjaal) om en een grote bak pepernoten voor je.

Je bent sinds je eerste werkdag lid van de bison familie. En dat blijf je natuurlijk. Ik denk aan je als ik de bowling in loop, op de ski's sta, onder een dekentje op de bank lig en bij ieder kruidnootje dat ik eet. Naast de kaarsjes op mijn schoorsteenmantel staat voortaan een schaaltje pepernoten. Voor mijn lieve, oprechte, leuke, betrokken, ietwat onhandige, fantastische collega.

Lieve Annemarie, wat gaan we jou missen.

Duizend liefs,
Brechtje

Mijn dochter heeft Annemarie leren kennen als fellow en mentor in een voor beiden moeilijke periode......nu zijn wij uitermate verdrietig en wensen familie en vrienden alle sterkte, steun en liefde toe 🕯️
Fam. Pezik Pajoow