Lieve Ankie,
Wat was het leuk om goedmoedige te mopperen op het leven met 'een Donkers'.
Steeds weer vonden we een ondeugd die op allebei onze partners van toepassing was. Het was vooral leuk omdat we allebei veel van onze eigenste Donkers hielden.

Als buurvrouw van mijn schoonzus heb ik je ontmoet. Jaren later kwam ik bij je thuis als verzorgende. Ik heb je leren kennen als een lieve en enthousiaste vrouw. Kees en de meiden zijn je alles en vertelde er vaak over. Je kon goed over je ziekte praten met alle ups en downs die daar bij hoorde. Ook was je vastbesloten over hoe het verder zou gaan. Geen reanimatie of hulp bij verslikken, wat op dat moment wel een risico was. Euthanasie hoorde ook in dat plaatje. De laatste keer dat ik bij je was vertelde je dat je de euthanasie op - naar ik verstond - op 27 februari zou plaatsvinden. Ik was overdonderd en wist niet wat te zeggen. Ik beloofde je terug te komen, maar helaas heb ik dat niet kunnen doen. Ankie ik heb heel veel respect voor je. Je was een sterke vrouw. Ik zal je missen.
Caroline.

lieve Ankie,
ik heb je leren kennen op de kloosterhoeve, je kwam iedere vijf weken speciaal met je fiets op en neer om door mij geknipt te worden. Wat konden we t goed met elkaar vinden hee!!!! ik ben trots op je , dappere Ankie

We herinneren ons: een lieve vrouw en moeder, vol enthousiasme, belangstelling voor alle vrienden en kennissen en een sterke persoonlijkheid.
Ankie, we zullen je missen.

Gerdie en John

Met het eerste Rondje Rood is onze vriendschap begonnen. Hardlopen 1100 meter wat een end was dat toch! Maar we gingen door en er zijn daarna heel wat km gelopen. Tijdens het lopen waren we volop aan het beppen. Over de kinderen, slobberwijn, vakantie en nog veel meer. Warme herinneringen heb ik daaraan. Toen je me in vertouwen nam waarom je wel eens viel wist ik dat de takjes en boomwortels niet de oorzaak waren maar Huntington. Met veel dankbaarheid voor je vertouwen werd ik deel van je netwerk. Daar werd pas echt duidelijk wat een kanjer je was. Duidelijk grenzen stellen, regie vasthouden. Huntington was voor jou eigenlijk ook een Rondje Rood! Doorgaan moe of niet het Rondje Rood moest gelopen worden!
Ankie, nu mag je uitrusten en koester ik warme herinneringen aan een uniek loopmaatje, dank daarvoor!