Lieve Anja,

Dit bericht zul je zelf niet meer lezen, maar je man en kinderen denk ik wel.
Vorig jaar waren we kamergenootjes in Lourdes. Ook van eerdere jaren kenden we elkaar. Jij in de zorg, ik als brancardier dus we liepen qua tijden een beetje langs elkaar heen. Tot die laatste avond. Toen stonden we stil bij de week, konden ervaringen uitwisselen van de hoogtepunten en mindere momenten. Want ook die laatste zijn er in zo’n week. Samen terugblikken en afsluiten. Fijn om dit samen te kunnen doen.

Dit jaar was je er helaas niet bij en ook de jaren die gaan komen moeten we jou missen in Lourdes. Jouw ervaring als verpleegkundige, jouw energie, jouw vriendelijkheid.

Lieve Anja, Lourdes zal altijd ook met jou verbonden zijn. Als ik daar ben, zal er een kaarsje branden voor jou en iedereen die je lief heeft.

Dikke knuffel

Janneke

Ten eerste veel steun voor jou Wil, Inge en Dirk.
Dit trieste bericht zag ik even nog niet aankomen, Anja heeft toe moeten geven aan de strijd, terwijl haar motto was opgeven is geen optie! Willen is kunnen en daar hoort gaan "Vliegen" nu ook bij.
Ik heb Anja vele jaren terug in Lourdes als pelgrim samen met haar lieve moedertje ontmoet, het was een warme ontmoeting. Ze was enthousiast, positief, uitgelaten spontaan en behulpzaam en ik heb haar toen uitgedaagd met een deal om vanaf toen als vrijwilliger, als verpleegkundige mee te gaan naar Lourdes. Zij mocht mijn witte jasje lenen om met haar moeder naar de baden te gaan (dan krijg je voorrang bij de Fransen, hoef je niet in die lange wachtrij) wanneer ze zich dan op zou geven als vrijwilliger. Deal en Anja was vanaf toen net als ik besmet met het Lourdes Virus. Toen kwam daar nog een virus bij, we zijn ook beide met het
Alpe d' Huzes virus besmet. Onze laatste ontmoeting was 1 juni boven op de berg, Anja was bijna bij de finish. Lachend zoals altijd liep ze daar vol trots! We hebben kort nog even samen gelopen en ik ging weer verder. Anja riep me nog na zullen we nog een foto maken? Ik zei doen we straks wel, houdoe hé! Dat was onze laatste warme ontmoeting en die eigenlijke foto hou ik als herinnering in mijn gedachten. Beste Wil, Inge en Dirk ik wens jullie veel kracht met de allermooiste herinneringen van Anja, je vrouw en jullie allerliefste mama in jullie hart. Groet Rian

We hebben jou leren kennen tijdens de bedevaarten naar Lourdes. Je ging als vrijwilliger mee om zieke mensen een onvergetelijke week te bezorgen in een stadje in de Pyreneeën. Wat hebben we veel plezier gehad met heel veel vrijwilligers en pelgrims bij elkaar.
Dat begon al op het station in Den Bosch en Maastricht. Het was zo'n feest ieder jaar, om iedereen weer te zien.
Vanaf het moment dat we de trein instapten, was er vrolijkheid en saamhorigheid. Jouw schaterlach klonk er bovenuit, want wat vond je dít toch leuk. En hard werken, daar was je niet vies van. Om 5.00 uur ging de wekker en om 6.00 uur stonden we in het accueil, klaar voor de start. Je kreeg ook vaak de meest complexe patiënten onder je hoede want je wist in elke situatie raad. En als je hulp nodig had, koos je tactisch jouw mensen uit, passend bij de situatie op dat moment.
Je genoot intens van de zorg, de samenwerking met ons als collega's en de feestjes die we organiseerden. Met brancardiers, artsen en pastores in polonaise door het café; het was één grote gezellige familie, voor een week verenigd met elkaar ten behoeve van een zelfde doel: het leven te vieren met zieke en gezonde mensen samen.

Ongeloof vulde onze gedachten toen we hoorden dat jij de strijd niet zou gaan winnen. Het was steeds zo goed gegaan . . . .
Met bewondering keken we al enkele jaren mee met jouw gevecht tegen kanker: de moed om te strijden voor jouw gezondheid, jouw wens om mee te lopen op de Alpe d'Huez en jouw inzet bij het inzamelen van geld door bingoavonden te organiseren. Je was zo positief en overtuigend; een voorbeeld voor ons allen. Elk jaar als we nu in Lourdes komen, zullen we even stilstaan bij jou als mooi mens, met een liefdevol hart voor onze pelgrims en de herinneringen die wij hebben aan jouw aanstekelijke lach. Anja, we zullen jou allemaal erg missen.
Onze gedachten gaan uit naar Wil, Dirk en Inge, die zonder jou verder moeten. We wensen jullie als gezin en jullie familieleden alle kracht toe die jullie nodig hebben om verder te gaan zonder jullie lieve Anja.

Vele vrijwilligers van de NLZ

Lieve familie,
Heel veel sterkte met het verlies van Anja.
Anja was een hele fijne collega op de AOA.
Ze werkte hard en maakte ondanks de drukte altijd tijd voor de patiënt. Ze bood een luisterend oor en stond echt voor hen klaar. Ze had een goed gevoel voor humor en we hebben veel gelachen.
Ik hoop dat alle mooie herinneringen aan Anja jullie troost zullen bieden.
Liefs,
Tessie Klijn-Timmermans