Als ik aan André denk moet ik vooral denken aan zijn enorme levenskracht doordrenkt met veel grappen die soms best een beetje hard/sarcastisch waren..maar juist die houding heeft hem ,denk ik ,alles uit zijn leven laten halen.. En ik heb zulke goede herinneringen aan onze jeugd in de irisstraat. Ik herinner me heeeel veeeel puzzelstukjes!! En de vispartijen met onze vaders...al was het gevloek dan ook niet geheel afwezig..als de tuigjes weer eens in de knoop zaten..! Later hebben we de vispartijtjes voortgezet met Rob, Meike en Siem erbij. Die zullen me altijd waardevol blijven. Toen hij verliefd werd op Diana kwam er nog wat meer getwinkel in zijn ogen. Wat een sterk stel samen... En wat oneerlijk dat daar zo bruut een einde aan is gekomen..
Ik wens jullie allemaal zoveel mogelijk kracht om dit verlies te gaan verwerken.

Sandra

Andre, jammer dat jou vakantie zo plots werd onderbroken door jou heengaan.
We zijn helaas niet in de gelegenheid om van jou afscheid te nemen ,als voormalige Enkweg bewoners.
We wensen de nabestaande maar Diana in het bijzonder veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.
Namens Willie en Rob Goos

Veel sterkte in deze moeilijke dagen,
Gerard en Ans Bouman

Gecondoleerd en heel veel sterkte!
Tonnie & Els Keurntjes

Wat een onwerkelijke week. Andre vertelde vorige week op het werk over zijn vis vakantie. Hij had er zin in, maar was ook gespannen over de voorbereidingen, de reis, en weg van huis zijn (van Diana). Hij zei als je er eenmaal bent dat kun je pas genieten en aan het einde ben je weer blij om naar huis te gaan.
Het bureau naast me is leeg en eigenlijk verwacht ik hem nog op 4 augustus, maar ik weet dat het over is en alleen de herinneringen zullen blijven.
Rust zacht.
Ik wens Diana en de familie veel sterkte met het dragen van het verlies.
Lia de Geest
collega van Kersten Arnhem

Beste familie Bos..
Heel veel kracht en sterkte gewenst met dit grote verlies..!!

Tonny en Riky Rosendaal-Wenting.
Pr Irenestraat 23 Loil-Didam.

In Memoriam André Bos




Op zondag 26 juli 2015, is André Bos, pas 45 jaar oud, aan de oevers van de rivier de Glomma in Noorwegen aan de gevolgen van een epileptische aanval overleden. Een droef eind van wat de vliegvisvakantie van zijn leven had moeten worden.

André werd op 9 september 2008 lid van Vliegvisvereniging Last Hope, nadat hij met zijn vader bij een visdag van onze vereniging op een forellenput in Driel was komen kijken. Hij was al een uitstekend vaste stokvisser en sleepte hiermee vaak de prijzen in de wacht. Met zijn enthousiasme voor het vliegvissen had hij het werpen met de vliegenhengel snel onder de knie. Ook het binden van heel mooie en originele kunstvliegen ging hem goed af, ondanks zijn gezichtsbeperking. André kwam meestal samen met zijn vader Gerard naar de bindavonden, en omdat ze vrijwel onafscheidelijk waren, werden ze binnen de club ook wel “de Bosjes” genoemd.

Ondanks dat André nu en dan aanvallen van epilepsie had en hem dit beperkingen oplegde, had hij altijd goede zin en was (vlieg)vissen zijn lust en zijn leven. Hij vertelde de andere verenigingsleden al aan het begin van zijn lidmaatschap dat hij in principe niet alléén kon gaan vissen en dat hij graag met anderen zou gaan vissen. Dit werd meteen opgepakt.

André was een ontzettend aardige man, goedlachs en enthousiast, een uitstekend visser en altijd bereid anderen met tips en vliegen van zijn hand te helpen. Hij was zeer geliefd en behalve zijn vader was er altijd wel een andere Last Hope vriend die hem in Arnhem oppikte om mee te rijden naar de clubavond of een andere verenigingsactiviteit, óf om met hem uit vissen te gaan.

Hij was al snel een uitstekend vliegvisser en nam meerdere malen deel aan het Nederlands Kampioenschap Forelvissen met de vliegenhengel. Ook de redactie van de Last Hope Messenger kon een beroep op zijn schrijftalent doen en hij schreef heel leuke stukjes over zijn vliegvisavonturen.

De leden van Vliegvisvereniging Last Hope zijn geschokt en diep bedroefd door het bericht dat André zo onverwacht is overleden. Voor de vereniging is het een groot verlies zo’n fijn lid en medevliegvisser te hebben verloren. We kunnen het nog niet goed bevatten. We zijn blij dat we een klein deel hebben mogen zijn van André’s leven en dat we zijn levensvreugde van dichtbij hebben mogen meemaken. We wensen zijn familieleden en André’s vrienden heel veel sterkte toe om dit grote verlies te kunnen verwerken.

Ome Geert, Marco en Inge, Isabel, Rosalie en Diana, familie en vrienden, gecondoleerd met het overlijden van André.
Zo onverwachts en onvoorstelbaar dat ik me niet voor kan stellen hoe jullie je nu moeten voelen.
Misschien geven herinneringen die ik aan André heb jullie enige troost.
André en ik hadden dezelfde hobby. ( Ome Geert ook, maar die kon dat lang niet zo goed als wij): Vissen.
André kon goed karper vissen maar beleefde ook veel plezier aan het vissen met een gewone hengel met een dobber. Hij kon dit ook heel goed en werd steeds fanatieker en ging ook meedoen aan viswedstrijden. Eerst bij de jeugd, Nederlandse kampioenschappen, selecties en later nog veel meer wedstrijden, soms samen met mij maar bijna altijd samen met ome Geert. De Bosjes werden een geduchte tegenstander en menig wedstrijd hebben ze gewonnen. Er moest zelfs een extra diepvries in huis komen voor al de vleesprijzen die ze wonnen.
Hilarisch is het verhaal van de tomatensoep zonder ballen!
Op één van onze visdagen ging er natuurlijk ook weer een door tante Gerda gekookt soepje mee in de thermoskan. Tomatensoep deze keer. Nadat we allebei een kommetje op hadden keken we verwachtingsvol uit naar de soepballetjes……
Helaas, die zaten er niet in! Na het vissen bracht ik André weer naar huis waar we opgewacht werden door tante Gerda. Op mijn vraag of ze van de soepballen nog een keer soep trok reageerde ze hevig verontwaardigd. Een keer daarop zaten we bij het kasteel in Keppel te vissen.
André had de hele ochtend al iets en keek me regelmatig met pretogen aan. Na een uurtje kwam de aap uit de mouw. Daar kwam tante Gerda aan, gespeeld kwaad, met gehaktballen zo groot als basketballen; prachtige revanche.
We hebben er nog vaak enorm om gelachen terwijl we plezier beleefden aan het vissen.
Wij wensen iedereen veel sterkte toe.
Rieneke en Frank Hendriksen

Beste ome Geert, Marco en verdere familie,
Heel veel sterkte willen we jullie wensen om dit grote verllies te verwerken. Wij hoorden dit verschrikkelijke bericht via een whatsapp van Vincent en konden het bijna niet bevatten.
In een kerk in Perugia hebben we een kaarsje voor André en voor jullie aangestoken. Hopen dat jullie het vele medeleven kunnen voelen en dat het jullie steun zal geven. Wij zijn maandag niet in de gelegenheid om jullie persoonlijk te condoleren , maar zijn in gedachten bij jullie.