Wij kennen An al 45 jaar. Wij kwamen maart 1977 in Brielle wonen en hebben via de CIR Wim en An leren kennen. Het werd een stevige vriendschap. Onze kinderen, Gijsbert en Sanderijn zijn in Brielle geboren. Zij kennen An dus vanaf hun geboorte en hebben veel plezier met An en Wim beleefd.

Het moet natuurlijk niet een heel lang verhaal worden. Daarom een gebeurtenis die ons nog zeer helder voor de geest staat:
Zoals bekend was An niet alleen een groot liefhebber van heerlijk eten, maar zeker ook van de natuur. Wandelen in de Voornse duinen vond ze een feest. Voor ons was zij, zelfs na een heup-operatie nauwelijks bij te houden.

Dit pakte helemaal verkeerd uit op de thuisreis na een heel gezellig, gezamenlijk tripje naar Jan en Cathy in Parijs. Jan heeft ons drieën keurig op tijd afgeleverd op het Gare du Nord. Er was nog ruim tijd voor een kop koffie op een terrasje in het station.
Vlak voordat de trein zou vertrekken wilde An nog even een flesje water kopen. Met haar gebruikelijke daadkracht was zij al vertrokken naar één van de vele winkeltjes om water te halen zonder dat wij goed hadden afgesproken waar we elkaar weer zouden treffen. Niet erg, want ze had een mobieltje bij zich. Wij hadden het nummer niet, maar Jan wel. Jan gebeld, kregen het nummer en hebben net als Jan geprobeerd te bellen. Geen contact.
Het moment van vertrek van de trein kwam steeds nader maar niet An. Ze bleef maar weg. Één van ons bleef op het terras en de ander ging kijken waar ze was gebleven. Geen spoor van An. De eerste fluit klonk al. Wij zijn toen langs de trein gerend, nog geen An. Onder protest van een conducteur zijn we op het laatste moment in de trein gesprongen en reden het station uit. Geen An op de gereserveerde plek. In de hele Thalys-trein die we konden doorlopen geen An.
Wij konden niets meer tot Brussel.
In Brussel het tweede deel van de Thalys doorgerend. Geen An, maar wel vertrok de Thalys zonder ons. Gelukkig hadden we ons rolkoffertje meegenomen. We hebben een nieuw treinkaartje gekocht met de Benelux-expres naar Rotterdam. Verder zonder An. In Rotterdam hebben we gewacht of we nog iets van An zouden vernemen. Al wat er kwam: geen An. Jan gebeld en die zei dat An inmiddels in een trein naar Nederland zat, maar dat die pas laat aan zou komen. De batterij van haar telefoon had ze vergeten op te laden!
Wij moesten verder naar Amersfoort en konden dus niet op haar wachten, maar we wisten dat het goed kwam.
Joke Nieuwpoort heeft haar van station Rotterdam opgehaald en heette haar hartelijk welkom met een hardgrondig: OEN!

Het was goed dat we je nog gesproken hebben op maandag 21 maart 2022, het begin van de lente. Van alles hebben we besproken, en ook leuke herinneringen opgehaald. Het is fijn dat we je hebben mogen kennen,

Dag An,

Krista en Jaap Wierink.

Wij delen onze geboortedag, elk jaar denk ik op deze dag dus ook even aan jou, vanaf nu heeft deze dag een extra betekenis. Xxx
Mirjam

Ik kijk altijd met veel vreugde terug naar de ontmoetingen met An. Het was altijd erg gezellig bij haar thuis!

In 2000 ;eerde ik An kennen op een groepsreis naar Sicilië. We deelden belangstelling in natuur, geschiedenis en interesse in kunst.
Later maakten we nog reizen naar St Petersburg en Rome, Napels en Sorrento. In Sorrento trokken we samen buiten de toeristische paden en verdwaalde bijna in een citrus boomgaard. Daar we ook van kokkerellen hielden vertelde ik haar het geheim van de Dolce al limone een eenvoudig maar verrassend dessert. Ze heeft het menig keer gemaakt voor haar gasten vertelde ze mij. Bijzonder was ook de 4 mei herdenkingen op de Dam. We hebben met en van elkaar genoten. Voor de familie, mijn deelneming in het verlies van An, het wordt stil zonder haar.
Margreet van der Mark - Hillegom

In het laatste appje dat mij stuurde, bedankte je mij voor alles wat ik voor je gedaan heb. Langs deze weg wil ik jou bedanken. We hebben in de 12 1/2 jaar heel wat sopdoeken versleten. voor mij was je een sterke vrouw met een sterke eigen mening. Wat heel prettig was. ik kon bij jouw altijd mijn verhaal doen, met een lach en soms met een traan. We vonden het altijd heel fijn om in de tuin koffie te drinken als het weer het toeliet. lang deze weg wil ik ook je kinderen heel veel sterkte wensen in deze moeilijke perioden. Lieve groetjes Linda

Lieve familie, vrienden en kennissen
Als schoonzuster van Sien Borra wil ik u allen condoleren met het verlies van An.
Sien en An waren lange tijd bevriend en hadden fijne bijeenkomsten met een aantal pleinbewoners zoals Wim en Olga, Wim en Riet. Geregeld kwamen zij bijeen voor enige gezellige uurtjes. Een van de hoogtepunten was het door An georganiseerde Sinterklaasfeest ten huize bij Wim en Olga.
Zij kunnen terugkijken op veel fijne en gezellige jaren.
Het verlies van An brengt een grote leegte met zich mee. Tot op hoge leeftijd zag Sien An nog fietsen en met de auto op stap gaan.
Heel veel sterkte en kracht om dit verdrietig gemis te moeten doorstaan.
Marianne Voogt