Wat een moeilijke tijd waarin we nu leven… Eerst thuis werken, dan werkeloos. Meer tijd om de krant te lezen. Onwillekeurig komt ook de pagina met familieberichten voorbij. De meeste namen zijn voor mij anoniem. Heel af en toe komt er een naam voorbij met herkenning en soms herinnering erbij. Zo ook die van Albert Papenburg. Dat bracht een schok teweeg. Albert? Dé Albert Papenburg die ik nog ken van vroeger toen ik een jaar voor hem bij Misset Uitgeverij op de uitgeefgroep Tuinbouw kwam werken? Jaren werkten we in elkaars nabijheid. Later wat minder, en sinds het outsourcen van de vormgeving door Reed Business en gedwongen vertrek is het contact helemaal verloren gegaan. Maar mijn herinnering aan Albert is nog helder. Een prima vent, fijne collega, wel een beetje op zichzelf en toch ook niet afzijdig. Wat triest om te vernemen dat het de laatste jaren niet goed met hem ging. Moge hij zijn rust gevonden hebben, in vrede. Familie en vrienden, heel veel sterkte gewenst!

Beste familie Papenburg, ik wil jullie condoleren met het trieste overlijden van Albert. Ik kende Albert van de middelbare school, waarvan ik vooral zijn imitaties, samen met Erik Mulder herinnerde en zijn voorkeur voor absurde en onderkoelde Engelse humor. Jaren later kwamen wij elkaar weer tegen als collega's van Reed Businness. Weliswaar op hele andere afdelingen werkzaam, spraken wij elkaar nog weleens, waarbij ik mij vooral herinner dat hij graag in zijn eentje naar de wadden ging om vogels te kijken. Nadat ik in 2006 van werkgever veranderde hebben wij elkaar nooit meer gesproken. Uit de woorden van zijn collega's begrijp ik dat het de laatste jaren niet goed met hem ging. Enorm triest om het bericht van zijn overlijden in de krant te lezen. Ik wens jullie heel veel sterkte met steun aan de mooie herinneringen.
Erik Kruisselbrink

In 1989 zat de redactie van de bladen Pluimveehouderij en Het Schaap verlegen om een eindredacteur. Een uitzendbureau stuurde Albert, op het eerste oog een wat bedeesde jongeman. Een pas afgestudeerde doctorandus in de geschiedenis. Mijn eerste vraag aan hem: Wat beweegt een geschiedkundige om de eindredactie te willen doen van vaktechnische tijdschriften in de landbouwsector? Het bleken de liefde voor taal en de naam en faam van de uitgeverij Reed Business, voorheen Misset, te zijn. Albert ging aan de slag. Het bleek wederzijds een gouden greep. Per 1 april 1990 volgde een vaste aanstelling. Ik bewonderde en waardeerde Albert om zijn collegialiteit en om zijn nauwgezetheid waarmee hij omging met teksten en het werkproces. Hoewel hij me nooit te dichtbij liet komen, konden we het ook op persoonlijk vlak goed met elkaar vinden. Ik heb twintig jaren met hem mogen samenwerken, tot mijn pensionering in 2009. Nadien waren onze contacten zeer beperkt. Ik was dan ook niet op de hoogte van zijn ziek zijn. Het bericht van zijn overlijden was een schok voor me. Albert blijft in mijn herinnering als de stille kracht van onze redactie en als een aimabel en erudiet mens.
Ik wens Alberts naasten veel sterkte en hoop dat goede herinneringen het grote verlies verzachten.

Beste familie, vrienden en kennissen van Albert,
In de tijd dat Albert bij Misset werkte was ik zijn collega.
We zijn/waren dus van de oude stempel en ruim 30-jaar collega's.
Eerst bij Vakblad Het Schaap, Pluimveehouderij en later bij het Weekblad Boerderij.
Albert was punctueel, precies, accuraat maar vooral een fijne collega.
Wil hem bedanken voor deze fijne tijd en jammer dat het nu stopt!
Wens u allen veel sterkte!
met vriendelijke groet,
Hein Schreur